Zit met een dilemma over onze hond Vondel. Het is een Golden Retriever teefje van bijna 8 jaar met de nodige gezondheidsproblemen. Tis ook geen typische Golden want ze is zeer eigenzinnig, matig sociaal en erg rustig. Wij kennen haar vorige eigenaresse en die heeft altijd goed voor haar gezorgd, helaas ontwikkelde ze daar wel atopie, de nodige darmproblemen en is ze uiteindelijk afgekeurd als hulphond toen ze 6 jaar was wegens ontstoken peesplaten aan haar beide voorpoten hoewel het lopen nooit enorme afstanden was. Niet echt een stevig hondje dus. Bij ons heeft ze er heel lang over gedaan om te wennen, was heel lang erg onzeker maar ook erg veel blijer etc. Misschien was ze ook wel zo aanhankelijk door haar onzekerheid. Ik hem me ook lang door haar in de luren laten leggen en ben sinds een aantal maanden veel duidelijker in mijn aangeven wat ik wel en niet wil. Zij heeft ook een verleden door als 7 mnd oude pup in het asiel te belanden, was heel angstig en had niks meegemaakt. Kortom niet het makkelijkste hondje. Ik heb er al wel veel meer uitgekregen en werken met haar is een genot. Tevens is ze moeilijk in te schatten en een harde voor zichzelf. We zijn ongeveer 2,5 maand geleden op kvv overgegaan omdat ze maar om de haverklap aan de race bleef. Ik kan zeggen dat haar ontlasting veel beter is, haar oren zijn niet zo vies meer en ze begint ook steeds minder te ruiken. De atopie speelt nog steeds op maar wel heb ik het idee dat we er veel beter uitziet. Kortom eigenlijk tevreden behalve over het volgende punt: ze is sinds ze 2 maaltijden op een dag kvv krijgen wel weer meer terug op haar oude gedrag wat ook bij maar oude baas vaak te zien was heel veel rustigerc en daardoor wel ook minder gestressd en relexter maar ook minder enthousiast, het moet van dieper komen. De laatste weken gaat het wel iets beter maar ik vind haar nog niet op het niveau zoals ze was. Ze heeft wel haar momenten dat ze ze superenthousiast is maar ook haar slome keutelmomenten. Ik vind het heel moeilijk in te schatten of dit nu van de kvv komt of omdat ze helemaal op haar plek is. Ook hoor je haar heel vaak diep zuchten en lekker liggen dus relext is ze wel. Ze is ook veel minder scherp op mij dat was vroeger echt heel erg. Ergens heb ik het idee dat dit bij haar hoort en hoe meer thuis hoe meer madam eigenwijs is en hoe minder aan je hangt, hoewel nooit een echt knuffelhondje komt dat nu ook steeds meer maar ze is dus ook rustiger. Het lijkt mij als je minder diarree hebt dat je je zoiezo lekkerder moet voelen. Om nu weer met haar naar de dierenarts te hollen lijkt me ook geen goed idee wnat we blijven aan de gang en verder llijkt ze gezond en lijkt op zich het rauwe voer aan te slaan en wil ik er ook eigenlijk absoluut mee verder. Maar op haar laatste brokkensoort leek ze dus meer energie te hebben. Op zich zou het ook wel bij dit dametje kunnen passen maar ze is zo lastig in te schatten. Zou het kunnen dat zo'n gevoelige hond nog veel langer nodig heeft om over te schakelen op rauwe voeding dan 2,5 mnd? Herkennnen meerdere mensen dat hun hond slomer was door bv ontgiften?
Groet,
Jenny
