Zo, terug van de DA. Blijkbaar was ze alleen misselijk.
Ik weet wel dat ik NOOIT NOOIT meer naar deze DA ga. Sally raakte helemaal in paniek. De DA heeft er een handje van niet te communiceren met de dieren die ze behandeld. Dat had ik bij de katten al gemerkt en toen gezocht naar een andere DA. Toen bij een homeophaat uitgekomen. Ik wilde de DA nog een kans geven met de hond (miss. gewoon geen kattenmens ofzo?)
Maar DA begon gelijk aan dr buik te zitten, dus Sally begon een beetje te grommen. Toen moest ik dr muilkorven, naja, als dat moet.. Ik moest de korf om doen, zij zou m vastmaken. Ik met beleid die korf erom, geef dr aan de dierenarts, laat ze los, korf weer af.
Assistente dr bij, die zou dan de hond wel vasthouden. Dus zij achter de hond staan, in de nek pakken met 2 handen, DA aan dr buik zitten, en toen ging Sally door het lint, uit pure paniek. Piepen, grommen, dr kop naar achteren gooien, janken, schreeuwen...En toen viel ze van de behandeltafel, al schreeuwend.
Ik kon t niet meer aanzien, heb geschreeuwd dat de DA NU op moest houden, laat dr los.
Dat deed ze, en Sally was direct klaar met "agressief" zijn. DA was ook direct klaar met dr onderzoek. "Ze is gewoon misselijk" had ze wel tabletjes voor, naja, toch niet, waren op. Die mocht ik dna bij een andere DA aan de andere kant van Apeldoorn ophalen. Aangezien Sally nu gewoon op dr botje ligt te kauwen, doe ik dat mooi niet. Ik wacht het wel af. Als ze vanavond weer gaat likken, of morgen, ga ik naar een andere DA.
DA vond Sally agressief, vooral naar vreemden. (Gek he, als je ineens aan een vreemde hond gaat zitten, en dan nota bene nog aan dr buik ook. Ik zou ook agressief worden.) Moest ik wel mee oppassen, en ook met andere honden.
Naar deze DA ga ik NOOIT meer. Heb echt staan janken in de behandelkamer...
T was zo sneu..
