[Erna]

Sebastiaan (9,5 jaar oud) is vorige week donderdag gesteriliseerd. Alles is goed gegaan, de wond herstelt keurig en ook alle andere lichaamsfuncties werken zoals ze horen. Bloed is afgenomen en ook helemaal in orde.

Toch is Bas niet helemaal happy. Sinds zondag joelt ze zo nu en dan. Nu is Bas wel een basset maar in haar hele leven is ze nooit luidruchtig geweest.  Ze heeft nog pijnstillers (rimadyl) dus pijn kan ze ook niet hebben. Als ik uit het zicht ben en ze voelt zich blijkbaar alleen begint ze te joelen. Geen idee wat ik eraan zou moeten doen. Kan ook niet de hele dag naast haar op de bank gaan zitten. Dat is wel lekker warm en gezellig maar praktisch is het niet.

Ze heeft geen koorts, haar tandvlees zit mooi roze, de wond is schoon en droog, eten en drinken doet ze normaal evenals plassen en poepen. Er zit verder weinig leven in maar dat is ook redelijk normaal voor Sebas, die slaapt sowieso 23 uur per dag.

Herkent iemand het gedrag?

[Fido]

Achhh die lieverd 
Ik herken het alleen als zelfmedelijden en niets is heerlijker dan verzwelgen in zelfmedelij en een vrouwtje die dan heerlijk aandacht aan je geeft.

Moeilijk als vreemde achter een laptop in te schatten  maar aangezien je alles gecontroleerd heb en in orde is blijft er gewoon één ding over 

O ja er zijn ook honden die niet kunnen plaatsen wat er gebeurd is, helemaal genezen volgens het boekje maar zich zo in de boot voelen genomen dat er af en toe verzet op komt borrelen. Dat kan zich natuurlijk uiten in geloei 

[me and my boys]

ja dat herken ik zeker, nadat vince was gecastreerd is ie een week of wat helemaal van slag geweest.....ook joelen, in de war ed
duurde echt een poosje voor dat dat overging, de narcose was voor hem te zwaar....

[*Natasja*]

Misschien naweeën van de narcose? 

[Erna]

Het zou de narcose kunnen zijn hoor maar het is wel hartverscheurend. Ze ligt in de woonkamer op de bank en ik zit nu net 5 minuten in de keuken en ze joelt alles weer bij elkaar terwijl ze niet alleen is want Nikkie ligt ook bij haar.

Als ik naar haar toe ga dan kijkt ze wat zielig maar ze draait zich gelijk op de rug met een kwispelende staart. Het monster. Zou ik bij haar gaan zitten dan stopt ze met joelen maar ligt nog wat na te piepen en dat stopt dan met een paar minuten.

Ze heeft overigens een hele lichte narcose gehad omdat ze een hartruisje bleek te hebben (2 uit 6 voor de deskundigen) maar er was niemand om eerst een hartecho te maken zodat we het op deze manier hebben gedaan.

Heb een gedragen trui over haar heen gegooid, helpt ook niet.

[Jolly]

Hoest vandaag met der?