,Nija heeft net een 2weken geleden haar eerste spuit gekregen en een wormenkuur gehad, zaterdags maken we een uitje en Nija beland al snel bij de dierenarts. Hoesten en slijm...kennelhoest? Aan de antibiotica. Zaterdagnacht de ene aanval na de andere, schuimbekken, trillen en verstijven, na de aanval als een dolle rondrennen. Zondag direct naar eigen arts toe, bloed laten trekken en ter observatie. Ja inderdaad vele aanvallen. Maandag krijg ik een lam hondje terug met weinig leven, en in de 10 minuten aanval na aanval. Het zou geen epilepsie kunnen zijn en hij laat haar waardens nakijken, de uitslag van de hondenziektes nog af te wachten die duren veel langer. Nog is Nija niet geholpen en kwijnt ondertussen weg. gelukkig haar maagje was leeg en ze werd al iets rustiger, langzaam met wat brokjes en water...weer de ene aanval na de andere en af en toe uitgeput weer even slapen. In een donkere canvas bench gelegd zodat ze zich niet kan bezeren. in een half uur al 7 aanvallen!! Dit kan niet doorgaan. Na veel speurwerk op epilepsie uitgekomen en over de voedingen gelezen. Woensdag direct begonnen met farmfood en een eis aan de arts...geef haar iets om het te onderdrukken! Haar leventje is eigenlijk toch al opgegeven!! Gardenal meegekregen en 1/10 van een tabletje gegeven iedere dag. Om de 2 uur voer ik haar wat bij met farmfood en via een spuitje dwing ik haar te drinken ( denkend dat haar orgaantjes het anders kunnen begeven!) Ze sterkt wat bij, versuft maar probeert wat rond te lopen. de aanvallen worden wat "softer"alleen het rond lopen en wat schudden met haar koppie. Ze reageert al weer iets op haar naam maar wetend dat ze alleen reageert wanneer ze voeding krijgt....geen contact met haar. Alleen over haar buikje mag ik wat aaien, de rest wilt ze niets dan alleen eten.
Mijn arts blijft beweren dat epilepsie niet op die leeftijd ( nu 8 weken) al kan voorkomen, en toch lees ik zo vreselijk veel erover en kan het wel. We zetten door en vechten samen om erdoorheen te slaan. Vermoeiend maar verdorie ik geef het niet op! Ze is ons klein meisje en met zoveel zorgen erbij maakt die band nog meer en meer dat je haar echt niet kwijt wilt. Toch moet ik realistisch denken....maandag dan de uitslag van het bloed. Misschien een waterhoofdje ( moeder bleek tijdens zwangerschap voedselvergiftiging te hebben gehad en is zeer goed behandeld gweest), of een hersenvliesontsteking? hersenontseking? of toch epilepsie? De antibiotica blijft ze krijgen. We zullen het nog even vol moeten houden saampies, hoop dat ze erna toch weer wat het vrolijke meisje mag worden, maar heb een vermoeden op blijvend letsel. De aanvallen waren teveel en te heftig. Toch haar hartje klopt nog goed....
De angst om nu ëxtra kracht"van kela te geven is erg, maar ze moet aansterken....hopend dat er iemand mij zu kunnen vertellen of dat inderdaad weer aanvallen kan opwekken of dat het juist goed is voor haar.
Nija en Jeanine