Onze Simba is een 11 jarige kruising, nog erg vief en vrolijk. Van haar artrose heeft ze nauwelijks last sinds ze Barft, ze gaat regelmatig mee op pad, ze is goed op gewicht, heeft een prima eetlust. Ze heeft wel wat 'last' van staar, maar redt zich daar nog prima mee.
Ze begint wel wat te veranderen; komt niet altijd meer uit haar mand als we thuiskomen om ons te begroeten, wilt nog wel eens uitvallen naar een opdringerige kat, ze was erg opgewonden door het vuurwerk terwijl dat voorgaande jaren nooit een probleem is geweest.
Maar het lastigste is eigenlijk dat ze bang is om alleen te blijven als we de houtkachel aan hebben gehad. Ze jankt n hijgt en trilt de boel bij elkaar en probeert de deuren (zowel binnen als naar buiten) open te springen, krabt aan de muren en deuren als dat niet lukt. Dus slaapt ze die nachten bij ons in bed. Tot voor kort ging dat prima: als we de kachel niet stookten bleef ze keurig beneden slapen. Maar je voelt 'm al aankomen, ze neemt daar geen genoegen meer mee!
Nu vinden wij Simba echt heel erg lief, maar om haar de komende jaren nou tussen ons in onder de dekens in bed (jaja) te hebben :-X Heeft iemand tips of ervaringen, zonder dat wij ons net verbouwde huisje laten afbreken door een paniekerige hond? Ik las iets over selgian en cholodin, maar vraag me af of dat niet meteen te heftig is? Misschien heeft iemand ervaringen met iets van (bach) bloesemremedies?