Gistermiddag had hij weer 'n seizure gehad, dat was maar 8 dagen tussen de vorige.
Vanmorgen om 3:30 werd ie onrustige en bleef maar heen en weer lopen en om 4 uur was ik klaarwakker dus de koffiepot maar aan gezet en met Tor heen en weer gelopen. Ook gewoon blokkie om geweest en eten gegeven. Maar hij had ie nog steeds geen rust in z'n kont...
Ik moest om 9 uur naar de evaluatie van de therapy dogs, en hubby zou bij Tor blijven,
maar om half 9 begon Tor raar te doen en overal tegenaan botsen en ook met z'n kop staan schudden zoals ie ook doet net voordat ie 'n grand mal krijgt, alleen bleef het nu bij de kop schudden ....
voordat ik weg ging had ik 'n diazepam gegeven en hoopte dat ie daar dan rustiger van zal worden.
Om 11 uur belde ik naar huis om te kijken hoe of de situatie was, en hubby vertelde dat Tor niet overeind kwam en nog steeds met z'n koppie lag te schudden...nou dat voelde niet goed aan..
Ik ben toen gelijk naar huis gegaan en hubby met Tor in de car naar de DA genomen...
ik onderweg al gebeld dat we er aan kwamen en of Dr.Bill gelijk kon kijken...
toevallig stond Dr.Bill met 'n andere patient op de parkeerplaats, en toen ik hem vroeg om naar Tor te kijken kon ie gelijk zien dat Tor in status was....dus hupsekee Tor gelijk op de brancard die al naar buiten was gerold, en meteen door naar de behandel kamer om aan de infuus en de valium te gaan om de seizures te stoppen...
Wij zitten intussen in de wachtkamer te wachten, en na 'n uur komt er dan woord dat de seizures zijn gestopt en Tor is okay...
Weer 'n uur later zie ik Dr.Bill achter de balie en hij ook tussen patienten door even tegen mij zeggen dat Tor okay is....ik vraag of we hem mee naar huis kunnen nemen.....nou hij wilde liever dat Tor 'n nacht daar blijft...,maar daar hebben we 't straks wel over....
Weer opnieuw 'n eeuw wachten voordat Dr.Bill eindelijk tijd heeft om ons in te lichten.....Hij moest Tor 3 keer zoveel valium geven dan normaal voordat de seizures stopte....toen ook nog aan de zuurstof met spul om 'm slaperig te maken voordat ie wat rustiger werd...
Steroids gegeven om z'n hersenen niet teveel te laten opzwellen en nog wat anders voor de koorts die hij van alle inspanning erbij had gekregen...
Na 'n uur ging hij van de zuurstof af maar toen begon hij weer opnieuw met de seizures...dus weer 'n lading valium en daarna ook nog soort narcose erbij om 'm weer stil te krijgen....
Nou toen wist ik onderhand wel dat ik geen keus had en dat ie daar vannacht echt wel moest blijven..
We mochten 'm wel zien en hij lag met de infuus in z'n poot, tong uit z'n bek en open ogen die je niet eens zien...wel heel zielig natuurlijk, maar ik weet dat ie onder verdoving word gehouden totdat we zeker weten dat 't ergste voorbij is..
Dr.Bill zal ons vanavond nog even laten weten hoe het met ons ventje is, en hopelijk mag hij morgenochtend weer naar huis.
In de tussentijd willen jullie please 'n schietgebedje zeggen dat Torretje geen rare dingen gaat doen?
Thanks...
