[essie74]

Hebben jullie dat nu ook, het idee dat je hem ergens vergeten bent, dat het niet klopt dat hij er niet is en dat je hem ergens moet gaan halen?
Vannacht droomde ik dat ik ergens was waar Jonas ook was. Hij was helemaal blij en likte mijn hele gezicht zoals alleen hij dat kan.
Dan is het wakker worden erg moeilijk...

klopt inderdaad niet, hoe vaak ik niet achterom kijk of wil roepen, de keren dat ik probeer met twee riemen 1 hond mee te nemen... vorige week kwam er een reu op ons afgelopen waarvan ik weet dat hij uit dezelfde combinatie komt..... en dan moet ik slikken heel hard slikken...

[Miranda en Pepper]

Wat een mooie herinnering aan jouw Jonas, dan is wakker worden inderdaad een teleurstelling als je weer in de realiteit valt.

Leo droomde dit weekend dat hij wandelde met mijn ouders en Borke (allen overleden en dol op elkaar en op ons) en met mij, ik vond het een prachtige droom.

Het is voor mij nog steeds heel onwerkelijk, het klopt voor mijn gevoel gewoon niet.
Ik denk dat ik er helemaal van doordrongen ben dat hij er niet meer is en er nooit meer zal zijn, tot opeens op een klein moment ik in een flits denk dat ik hem zie.
Ik heb ook vaak dat ik denk dat hij aan mijn voeten ligt, wat zijn lievelingsplek was.

Ik word nog steeds heen en weer geslingerd tussen mooie herinneringen, dankbaarheid om zo'n fijne kameraad gehad te hebben, blijdschap dat Sofi er nog is en het goed doet en aan de andere kant veel moeite om me te concentreren en zo nu en dan een intens gevoel van verdriet omdat het allemaal zo gelopen is... ik weet het... dat zal mettertijd moeten slijten.

Blijkbaar is dit een fase in mijn leven die door rouwen gekenmerkt wordt met sinds maart 2008 het verlies van mijn vader, van Borke's grote vriend kater TC, eerste Maine Coon poes Franny, kater Roy, in 2009 Leo's moeder en poes Cheri en in 2010 mijn moeder die - welke een ironie - ook stierf door acute leukemie, net als Borke.
Voor Borke was dat het mooie, door het ziek zijn van mijn moeder, konden we bij hem snel handelen, omdat we wisten wat anders zijn voorland zou zijn...

We hebben de tekst over Borke's overlijden nog wat bijgeschaafd op onze site, het blijft erg lastig hoe de dingen goed te verwoorden...

Zo brengen nare periodes met verdriet je toch ook weer goede dingen en dat probeer ik mij maar voor te houden.
Leven is leren en ik denk dat dit een periode is waarin voor mij veel te leren valt... 

[Fido]

Door vakantie geen internet en nu dus sprakeloos met een brok in de keel de eerste en de laatste bladzijdes van dit topic gelezen.

Ik wil jullie zo enorm veel sterkte wensen met het O zo snelle en onwerkelijke verlies van Borke!!! 

[nikèdog2000]

oooooooooooooooooo astrid en leo
ik lees het nu pas
wat verschrikkelijk is dit
ik wens julie samen heel veel sterkte

[hamada]

Ik heb net met een brok in mijn keel deze berichten zitten lezen
Vreselijk om zo snel en onverwacht afscheid van zo'n kanjer te moeten nemen, maar ik denk dat het het beste afscheid is geweest dat jullie hem konden geven.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe.

[calimero_a]

ik zie dit nu pas....

mijn god wat erg 

[Malamoods]

Wat een mooie herinnering aan jouw Jonas, dan is wakker worden inderdaad een teleurstelling als je weer in de realiteit valt.

Leo droomde dit weekend dat hij wandelde met mijn ouders en Borke (allen overleden en dol op elkaar en op ons) en met mij, ik vond het een prachtige droom.

Het is voor mij nog steeds heel onwerkelijk, het klopt voor mijn gevoel gewoon niet.
Ik denk dat ik er helemaal van doordrongen ben dat hij er niet meer is en er nooit meer zal zijn, tot opeens op een klein moment ik in een flits denk dat ik hem zie.
Ik heb ook vaak dat ik denk dat hij aan mijn voeten ligt, wat zijn lievelingsplek was.

Ik word nog steeds heen en weer geslingerd tussen mooie herinneringen, dankbaarheid om zo'n fijne kameraad gehad te hebben, blijdschap dat Sofi er nog is en het goed doet en aan de andere kant veel moeite om me te concentreren en zo nu en dan een intens gevoel van verdriet omdat het allemaal zo gelopen is... ik weet het... dat zal mettertijd moeten slijten.

Blijkbaar is dit een fase in mijn leven die door rouwen gekenmerkt wordt met sinds maart 2008 het verlies van mijn vader, van Borke's grote vriend kater TC, eerste Maine Coon poes Franny, kater Roy, in 2009 Leo's moeder en poes Cheri en in 2010 mijn moeder die - welke een ironie - ook stierf door acute leukemie, net als Borke.
Voor Borke was dat het mooie, door het ziek zijn van mijn moeder, konden we bij hem snel handelen, omdat we wisten wat anders zijn voorland zou zijn...

We hebben de tekst over Borke's overlijden nog wat bijgeschaafd op onze site, het blijft erg lastig hoe de dingen goed te verwoorden...

Zo brengen nare periodes met verdriet je toch ook weer goede dingen en dat probeer ik mij maar voor te houden.
Leven is leren en ik denk dat dit een periode is waarin voor mij veel te leren valt... 

Wat sta jij krachtig en positief in 't leven Astrid! Echt, mijn complimenten!
En weet je? Ik vind 't gewoon zo bizar... Dat zowel je moeder als Borke beide acute leukemie hebben gekregen. En daarvoor vraag ik jou nog of ik de foto's die Leo heeft gemaakt van mijn honden mag gebruiken voor Ficca (vechten tegen kanker) agenda en kalender. En dat zet jou dan weer op 't idee om een mooie foto van Borke in te sturen.... Niet wetende dat je zelf zo hard getroffen zou worden door dit (nood)lot....
Ik heb Borke maar één keer ontmoet, maar ik ben nog steeds ontdaan van wat er nu gebeurt is....
Overigens wel heel fijn dat Sofi 't allemaal goed op lijkt te pakken. Da's heel fijn!
Nogmaals Sterkte! 

[Borke]

Wat sta jij krachtig en positief in 't leven Astrid! Echt, mijn complimenten!
En weet je? Ik vind 't gewoon zo bizar... Dat zowel je moeder als Borke beide acute leukemie hebben gekregen. En daarvoor vraag ik jou nog of ik de foto's die Leo heeft gemaakt van mijn honden mag gebruiken voor Ficca (vechten tegen kanker) agenda en kalender. En dat zet jou dan weer op 't idee om een mooie foto van Borke in te sturen.... Niet wetende dat je zelf zo hard getroffen zou worden door dit (nood)lot....
Ik heb Borke maar één keer ontmoet, maar ik ben nog steeds ontdaan van wat er nu gebeurt is....
Overigens wel heel fijn dat Sofi 't allemaal goed op lijkt te pakken. Da's heel fijn!
Nogmaals Sterkte! 

Wat een lieve woorden Rachel, dank je wel voor het mooie compliment.

Had ik een foto ingezonden voor Ficca, is die ook gepubliceerd?
Dan wil ik dat item graag kopen, het lijkt me een mooie herinnering.

Met Sofi gaat het misschien toch minder goed dan het aanvankelijk leek.
Ze lijkt wat meer onzeker, blijft meer in de buurt, lijkt wat minder zelfstandig en alleen thuis zijn nu dat zonder Borke moet, is een probleem.
Ze is wat onrustig en zit heel zachtjes te piepen.

Morgen wil ik homeopate Sita v.d. Munnik bellen, die ons al vaker goed geholpen heeft, eens kijken of dat wat doet ...

[MoniqueAppels]

Alle mensen Astrid! Ik lees nu dat jullie van Borke afscheid hebben moeten nemen. Wat een drama en wat een verdriet



Borke, 26 juli 2008

[Borke]

Wat een lieve foto Mo, ik kan me nog herinneren dat je die fotoserie voor ons gemaakt hebt.
Raar idee dat zowel Borke als Annak er nu niet meer zijn...

Heel langzaam wennen we samen met Sofi aan ons leven zonder Borke.
Voor Sofi heb ik bij Sita v.d. Munnik homeopathie besteld om haar te helpen met alleen thuis zijn en we gaan dat weer stapje voor stapje trainen.

Het leven gaat verder... Ik denk dat net zoals Leo en ik Borke los moeten laten, het nu ook tijd is om de punaise uit dit topic los te laten.

Dag Borke, je was een super hond, ik zal je nooit vergeten...

[sella]

Ik snap je hoor.
Dat hebben wij mee gemaakt met de dood van onze kanjer Diego.
Buffel bleef achter en heb ik geholpen met bloesemremedie walnut, star of betlehem, en rock rose.
Ook heb ik nog aconitum gebruikt voor hem.
Gelukkig staat hij nu weer vol in het leven.

[Karin05]

Ik lees dit nu pas wat verschrikkelijk, heb tranen in me ogen zit met kippetjesvel wat is dit onbegrijpelijk en zo snel ook.

Maar petje af voor jullie dat jullie Borke een hoop lijden hebben weten te besparen.