Beste allemaal,
Ik heb dringend hulp nodig van de ervaringsdeskundige hier. Mijn hondje Splinter, een 11-jarige kruizing, gaat niet goed. Het begon allemaal in december 2009. Splinter braakte elke dag, en had erge buikpijnaanvallen. We zijn naar de dierenarts gegaan en die signaleerde dat hij op één plek in zijn buik gevoelig was. Er werd geadviseerd een echo te maken. Op de echo leken ze iets te zien wat er niet hoorde te zitten, het leek op een bobbel. Er werd een foto gemaakt en ook daar leek wat op te zien. Het advies was om hem open te maken en te kijken wat ze aantroffen.
Op 11 januari gebeurde dit. Tijdens de operatie ( wij zaten in de wachtkamer te wachten) kwam ze ons vertellen dat zijn milt wat tumor had en dat ook 1 lymfeklier wat onrustig leek. Zij stelde voor om de milt direct te verwijderen en een biopt te nemen van de lymfeklier omdat ze het niet vertrouwde. Dit geschiedde en het was afwachten op de uitslag. Dit gebeurde op een maandag. Splinter heeft aan één stuk door liggen janken, tot hij op dinsdagavond ineens heel raar ging ademen. Zijn tandvlees was zeer bleek en we zijn met piepende banden terug naar de dierenarts geracet. Daar werd direct bloed afgenomen maar hij bleek geen bloedarmoede te hebben. Er werd een foto gemaakt en daarop zagen ze dat er heel veel vocht in zijn buik zat. Er werd een punctie genomen en het spuitje liep zo krankzinnig snel vol dat ze in de eerste instantie dacht dat ze per ongeluk in zijn blaas geprikt had. Het vocht was rood. Een katheter in zijn blaas liet echter helder gele urine zien dus nu wist ze zeker dat dit vocht uit zijn buikholte kwam. Er werd direct met Utrecht gebeld met de vraag wat wijsheid was en zij dachten dat het een overdreven hoeveelheid buikvocht was. Hij kreeg morfine, wij kregen een morfinespuit mee en Splinter ging aan een infuus mee naar huis. Die nacht hebben we naast hem gezeten en gewaakt. Meerdere momenten dachten we dat hij er in zou blijven en op een gegeven het toch de nacht en de volgende ochtend zijn we direct weer terug naar de dierenarts gegaan voor een nieuw infuus. Hij bleef daar en ondertussen werd hard gezocht naar een professionele echoscopist die ook nog eens naar hem kon kijken. Er werd gebeld naar Utrecht en de uitslag was al bekend. De tumor op zijn milt was goedaardig, de lymfeknoop was kwijt geraakt.
Die middag mochten we hem weer ophalen en hij was zowaar iets sterker. De echoscopist heeft hem goed bekeken en kwam ook tot de conclusie dat het wondvocht was, er waren geen interne bloedingen te zien en alles leek rustig van binnen. Dus wij hoopvol weer naar huis en Splinter knapte langzaam maar zeker op van de operatie. Maar het zat niet mee, want ook het braken begon weer na een week. En de buikpijnaanvallen kwamen ook weer terug. Toen hij uiteindelijk ook een enorme bloederige drol neerlegde was de maat vol. We eisten een verwijzing naar een internist.
Uiteindelijk bleek bij de endoscopie dat zijn darm ontstoken was en werd er IBD geconstateerd. Advies: prednison.
Daar heeft hij nu weken op gestaan, bij het afbouwen kwamen de klachten direct weer terug.
Dus nu staat Splinter sinds een maand op de chemo. Dit omdat de Prednison op langer termijn heel slecht is voor hem, en hopelijk gaat de chemo er voor zorgen dat het ons wel lukt af te bouwen met de Pred.
Ons is nadrukkelijk geadviseerd om GEEN rauw vlees te voeren bij IBD, ook bij mensen schijnt dit erg afgeraden te worden. Toch heb ik het gevoel dat het speciale dieetvoer (intestinal) ook geen bal doet bij hem.
Zijn hier mensen met ervaring met IBD, ik ben als de dood dat als ik hem toch rauw vlees ga voeren, ik alles nog erger maak en ik kan echt niet zonder hem. Wie helpt mij met een goed advies?
Wij geven bij diarree van de honden altijd de FYTOMIX van Bibi en dat is het beste medicijn wat er is. Nog diezelfde dag ga je van puur water naar een modeldrol. Naar mijn idee reinigt het de darm, is dat misschien iets wat we hem zouden kunnen geven?
Groetjes Hylke
