hoi ine,
iedereen heeft idd zo zijn eigen ervaringen.
ga me morgen eerst eens even uitleven bij de da
wat zal dat lekker voelen
ik heb daarstraks even overlegd en idd omdat we het op dit moment niet weten, gaan we toch eerst naar utrecht.
in utrecht laten we hem helemaal binnenste buiten keren, ook nogmaals een biopt, foto´s en dergelijke.
mocht de uitslag uiteindelijk toch kanker zijn, (want ondanks mijn hoop en mijn eigen speculaties, zou het bij qyan zo maar kunnen) dan ga ik idd naar johan vos.
dus eerst utrecht, want 2 weken wachten, of ik dat nu voor ene biopt doe, of voor utrecht, in utrecht doen ze wel meteen alles, dus dan misschien maar een week of 2 wachten voor alles, dat ik in 1 keer iets weet.
je moet toch ergens beginnen.
ga morgen wel met johan bellen, vragen of hij mijn mailtje heeft gehad en wat hij aan zou raden in dit geval.
als hij het wil beoordelen, prima, doen we. ben ook erg benieuwd wat hij vindt van het slinken van de klieren, en nu dat ik ben gestopt met het colloidaal zilver (een natuurlijke antibioticavervanger), de klier weer groeit.
als ik alleen dara al eens een duidelijk antwoord op zou kunnen krijgen, ookal kan dit alsnog een teleurstelling worden, dan ben ik weer voor even blij.
ik blijf van mening, dat als ze alle klachten serieus zouden nemen, we er misschien al hadden geweest en er eventueel al met een behandeling begonnen had kunnen worden voor weet ik welke aandoening.
had gewoon eerder een algeheel onderzoek uit moeten laten voeren, maar je da wil je ook geloven.
ik ga er ook vanuit, dat utrecht iets vindt, vinden ook hun niks, dan is het gewone een hele zwakke pup uit het nest die...... die misschien beter niet in kleven had kunnen blijven.
klinkt misschien hard, maar af en toe denk ik het echt. het nest zal misschien te groot geweest zijn (16, 9 over gebleven, qyan nummer 16), de voeding te weinig, niet voedzaam genoeg, het zou allemaal kunnen.
buiten het feit hoe ik me voel, is qyan een jonge hond die het gros van zijn puppenleven onder de pillen heeft gezeten, iedere keer op rust heeft gestaan en ga zo maar door.
hoort het leven van een jonge hond er zo uit te zien, het is triets, frustrerend voor mij, maar hoe frustrerend moet zoiets niet voor ene hond zijn.
werklust is omhoog gekomen, we begonnen met trainen, hij vond het geweldig. nu we niet trainen heb ik echt het idee dat hij zich minderwaardig voelt.
zowieso met al dat rusten ed, ik zou me ook niet waardig voelen, dus waarom een hond wel.
de onzekerheid maakt je inderdaad een wrak.
ookal had de uitslag maandag kanker geweest, ik had wel zekerheid gehad en we hadden kunnen handelen.
het idee, om eindelijk zekerheid te hebben, lijkt me heerlijk in bepaalde zin, hoe ene pijn ik er misschien van ga hebben, maar misschien ook wel helemaal niet en valt hettoch nog mee, kan natuurlijk ook.
we blijven positief, maar toch ook realistisch, zal wel moeten
