- di 09 feb 2010, 14:13
#1512768
Ik heb je verhaal gevolgd en ik vind het heel erg wat jullie jonge hond overkomt (en jullie)
maar realisser je dat tegen de tijd een hond gaat tonen dat hij/zij erg ziek is, je al heel ver bent gegaan.
niet eten is echt voor een hond al een uiterst signaal van onbehagen, eten staat zo hoog op hun lijstje, is zo van levensbelang.
Toen onze hond (zeer) ziek werd van de nieren, hij dronk mateloos, braakte en at voor zijn doen slecht.
Eerst waren zijn nieren stuk volgens de da (hoge kreatinine, de ureum viel wel mee), maar ook die had er wel een 'bijgevoel" bij omdat zoiets nooit aan de orde was geweest en in het ras niet voorkomt. Maar hoe hij eraan kwam......... dus zijn we gaan zoeken en wel gelijk.
Toen bleek zijn hart heel langzaam te gaan, sloeg over, maakte misslagen, werd eerst van nieren naar hart gedacht.
Met grote spoed cardiologe bezocht (merelbeeke), zij zag niets mis met het hart, maar wel dat het veel en veel te langzaam ging (in opwinding 40 slagen p/minuut)
Zij nam zijn bloeddruk....... niet te meten, boven de 220, tot uitschieters naar 300 (en dat is om te exploderen)
Toen wisten we waarom zijn nieren het opgaven, het langzame hart, de enorm hoge bloeddruk, de nieren werden kapot gedrukt.
Uiteindelijk vonden we de oorzaak, gewoon door een gevoel bij mij van binnenuit, en dat was niet te zien geweest aan Kilian,
maar de schildklier was gestopt, vrij acuut blijkbaar (gezien eerdere uitslagen)
De hond vertraagde, het hart vertraagde etc etc etc. De andere schildklier signalen hadden we nog niet of nauwelijks gezien.
En toen...... als een razende op thyroxine (schildklierhormoon) en bloeddrukverlagers (waar hij heel ziek van werd, hij kon er niet tegen, maar het moest toch, tijdelijk), en op zoek naar VOEDING. Hij moest iets vreselijks van de dierenarts waar hij echt van walgde. Dus ben ik gaan zoeken, echt overal, bellen, internet, bij mensen met nierproblemen (nierstichting) je kan het zo gek niet verzinnen. En ik kwam uit bij versvlees. De redenatie was dat in versvlees wel eiwit zit, maar dan wel de eiwitten die voor een hond "passend" zijn, die hij kon verwerken. Het braken stopte abrupt, het vele drinken ook en na een aantal maanden was de hond weer redelijk in evenwicht.
Kapotte nieren kan je niet maken, en maken zichzelf niet. We zijn de laatste 2jaren zeer voorzichtig moeten zijn.
(hij is trouwens overleden aan een tumor op de hypofyse, vandaar ook die schildklierellende)
Als bij jouw hond de oorzaak niet gevond wordt elders in haar lichaam, ziet het er niet goed uit, sterker nog, dan is het een aflopende zaak.
Een hond MOET eten, zo teert ze zichzelf weg, en versneld het proces ook nog eens.
Ik zou dus never-nooit-niet wachten tot een nieuw bloedonderzoek bij je eigen da, of dat naar voren halen, en wel direct de uitslag svp (en veel da's, of klinieken kunnen dat prima), dan beslissen of het nog goed is haar te proberen aan het eten te krijgen, of opnieuw te spoelen, zo niet............ zou ik haar laten inslapen.
Nu is het uitstel naar (ondragelijk) lijden. Honden zijn zo hard voor zichzelf.
