[*Dorothea*]

Ik heb overigens wel ervaring met 1 zijdig horende Dalmatiers. En ik merk daar eigenlijk nooit echt iets van wanneer ze jong zijn. Maar wanneer ze wat ouder beginnen te worden en het gehoor van het horende oor gaat achteruit: dan zie je soms (ook weer niet bij allemaal) de verschijnselen die jij nu opnoemt. Het zou dus best kunnen, dat ze voor meer dan 50% doof is. Heb je haar van pup af aan?

bij Sita merk ik niks (die doet toch altijd al waar ze zelf zin in heeft  ), maar bij Indy merk ik het heel goed hoor. Als hij je kwijt is en hij kan je niet zien, dan rent hij helemaal gedesorienteerd de verkeerde kant op. Ik weet nog dat ik op z'n broer paste, die is aan z'n andere oor doof. De één die rende naar links de verkeerde kant op en de ander naar rechts 

[GoldenCavaliers]

Ik heb overigens wel ervaring met 1 zijdig horende Dalmatiers. En ik merk daar eigenlijk nooit echt iets van wanneer ze jong zijn. Maar wanneer ze wat ouder beginnen te worden en het gehoor van het horende oor gaat achteruit: dan zie je soms (ook weer niet bij allemaal) de verschijnselen die jij nu opnoemt. Het zou dus best kunnen, dat ze voor meer dan 50% doof is. Heb je haar van pup af aan?

Nee we hebben haar gekregen toen ze bijna 3 was en weten niet veel meer van haar achtergrond dan de sumiere gegevens die me verteld werden.We hebben lang gedacht dat haar ogen misschien slecht waren en zijn daarom naar de dag gegaan waar honden door Dr.gutteling getest werden bij onze da-praktijk,er waren een hoop fokkers die dag.Ik was de enigste niet-fokker met een gesteriliseerde hond,volgens mij vonden de meeste dat maar vreemd. Maar enfin haar ogen waren vrij van alles.Het is een hele lieve hond met een zeer zachtaardig karakter,maar zij word echt met grote regelmaat opgejaagd,gepakt door honden in het bos,er is volgens ons "iets"met haar wat honden wel zien,maar wij mensen niet.Het is een hond die geboren is uit broer en zus.

[GoldenCavaliers]

bij Sita merk ik niks (die doet toch altijd al waar ze zelf zin in heeft  ), maar bij Indy merk ik het heel goed hoor. Als hij je kwijt is en hij kan je niet zien, dan rent hij helemaal gedesorienteerd de verkeerde kant op. Ik weet nog dat ik op z'n broer paste, die is aan z'n andere oor doof. De één die rende naar links de verkeerde kant op en de ander naar rechts 

Oei dat klinkt wel een beetje als onze hond.Ik vraag me serieus af of ik met haar wel naar hondencursus kan?De cursus begint binnenkort.Reageerd Indy ook beter op hoge tonen dan op stem?

[*Dorothea*]

Oei dat klinkt wel een beetje als onze hond.Ik vraag me serieus af of ik met haar wel naar hondencursus kan?De cursus begint binnenkort.Reageerd Indy ook beter op hoge tonen dan op stem?

Met een eenzijdig horende hond kun je prima naar een hondencursus, met het andere oor horen ze namelijk nog altijd beter dan dat wij horen. Indy kan mijn stem prima horen, hij hoort de zachtste geluiden prima. Ze hebben alleen moeite met het lokaliseren van het geluid, want daar heb je twee oren voor nodig.

[Borke]

Ik ken iemand met een dove hond en die hond is volledig getraind op handgebaren, is wellicht handig met een hond die eenzijdig hoort om daar vroeg mee te starten, wordt het gehoor dan later minder dan kan je altijd op de handgebaren terugvallen.
Overigens horen onze honden prima, maar ook zij reageren vaak beter op handgebaren.

Je kunt met je hond naar Ameland gaan voor een workshop bij Klaas Wijnberg, die traint uitsluitend met handgebaren en zonder tegen de hond te spreken.

[kira]

Een dove hond kun je ook trainen met lichtsignalen (met zo'n klein aanwijspennetje). En een hond is meer van gebaren/lichaamstaal als van horen, in de training geef je altijd heel minimaal signalen af, als haar ogen goed zijn, kun je daar heerlijk gebruik van maken. Ook hulphonden van ernstig invalide mensen reageren nog op de lichaamstaal van hun geleider, die soms enkel bestaat uit bewegingen in het gelaat en vingers. Dus doofheid is voor training geen probleem. Ben wel benieuwd of ze inderdaad doof is en dat jullie de oorzaak hebben gevonden.

[GoldenCavaliers]

Met een eenzijdig horende hond kun je prima naar een hondencursus, met het andere oor horen ze namelijk nog altijd beter dan dat wij horen. Indy kan mijn stem prima horen, hij hoort de zachtste geluiden prima. Ze hebben alleen moeite met het lokaliseren van het geluid, want daar heb je twee oren voor nodig.

Gelukkig want we hebben er veel zin in! De vetgedrukte tekst herken ik toch wel(denk ik...)een beetje.Tis moeilijk om wat je vermoed om te zetten in wat je echt zeker weet.We hebben echt maanden gedacht dat het haar ogen waren die dit "gedrag"veroorzaakte,maar dat is nu toch echt uitgesloten.Als de financien het toelaten dan moeten we misschien maar een keer echt naar laten kijken.Maar als ik jouw reaktie lees dan denk ik dat we het antwoord wel weten en dat is dat ze eenzijdig slechthorend/doof is oid.Ik las nog wel op internet dat ik de oren kan laten checken door de da op propjes of oorsmeer oid,dus dat is dan stap 1.Bedankt voor je uitleg.

[GoldenCavaliers]

Ik ken iemand met een dove hond en die hond is volledig getraind op handgebaren, is wellicht handig met een hond die eenzijdig hoort om daar vroeg mee te starten, wordt het gehoor dan later minder dan kan je altijd op de handgebaren terugvallen.
Overigens horen onze honden prima, maar ook zij reageren vaak beter op handgebaren.

Je kunt met je hond naar Ameland gaan voor een workshop bij Klaas Wijnberg, die traint uitsluitend met handgebaren en zonder tegen de hond te spreken.

Lijkt me erg intressant!

[choopy]

Ik heb hier ook 1 hond die slecht hoort. Bij haar komt het dat ze het oorflapje aan de buitenkant mist.
Toen ze 7 weken was, ben ik met haar naar Zeist geweest, maar helaas konden ze het oortje niet meten. De gehoorgang was te nauw voor zelfs het kleinste dopje.
Ze heeft wel een roesje gehad, maar ze gilde alweer moord en brand in de auto op de terugweg. Ik was nog geen 5 seconde onderweg.
Dus of ze hoge narcose gebruiken, ik denk van niet, al zullen ze wel rekening houden met de leeftijd van de hond.

Ik heb daar ook de HD foto's laten maken en dat ging zelfs zonder roesje, alleen mn reu heeft een klein roesje gehad, die wilde echt niet blijven liggen.

Ik ben dus heel tevreden over Zeist

Met die kleine ben ik ook in Utrecht geweest. Het eerste wat die arts deed, was heel hard op een fluitje blazen. Hij keek naar de reactie van de hond, die was zoekende, dus doof aan 1 kant was zijn conclusie.
Daar was ik het niet mee eens, want er komt echt wel geluid binnen. Ze kan het alleen allemaal niet perfect resoneren het oor in. Het mini dingetje wat ze er heeft zitten, reageert echt wel op geluid.
Ook met behendigheid weet ze me feilloos te vinden, ook als ze een tunnel uitkomt en ik achter haar langs wissel.

[Madame]

Na een aantal berichtjes gelezen te hebben wil ik hierop toch even reageren.
Ik heb dus een 1 zijdig horende hond. Dit betreft een bobtail reu die hier als pup is geboren en nu inmiddels
bijna 3 jaar oud is. Aangezien ik dit nog nimmer had meegemaakt, heb ik dit dus niet gemerkt toen hij pup was.
Wij doen hier altijd een aantal testjes en daarin verschilde hij niet met de andere pups.
Samen met zijn zusje is hij hier blijven wonen, en pas met een half jaar dachten we toch dat er iets met hem mis was.

Het eerste wat ik merkte was dat hij niet tegen harde geluiden kon. Tja soms wel is een leuk nummer op de radio, maar daar reageerde hij heel extreem op, terwijl bv de rest door bleef slapen als ik de radio wat harder zette.
Hij ging rondjes draaien en wist niet waar hij het zoeken moest. Dan op de ringtraining en show gromde hij soms naar diegene die hem moest betasten. Hij was en is zo een lieve hond dat wij ook dat niet begrepen.
Zo ook met visite. Tegen vreemde mensen die hier voor het eerst kwamen gromde hij ook. Waren ze meerdere keren geweest dan was er niets meer aan de hand. Met het groeien van zijn haar moest ik hem een strikje in doen.
Dat was en is nog steeds een drama, altijd maar draaien/schudden met die kop. Ik dacht dus dat hij wat aan zijn ogen mankeerde en noemde hem al Stevie Wonder. Dit was dus niet het geval.  
Uiteindelijk viel het kwartje.  Wij wilden graag een dekking van een reu uit Duitsland. Deze fokker vroeg dus om een gehoortest te ondergaan met ons teefje. Op dat moment, onze Dodge was toen al anderhalf jaar wist ik het meteen.

Voor die test dan ook onze Dodge meegenomen en als eerste laten testen en jawel hoor, ene hele dode lijn op het apparaatje. Ik schrok er niet van maar heb wel even wat traantjes gelaten. Het belangrijkste was in ieder geval dat ik wist wat er met hem aan de hand was.  Het was echt een opluchting dit te weten. Aangezien dit niet een verplichte test is voor de bobtail, heb ik toch de meeste volwassen honden deze test laten ondergaan en zo ook de daarna al de door mij gefokte puppies. Gelukkig is het tot nu toe niet meer voorgekomen, echter zie ik hier wel het belang van in, want vind ook het karakter van een hond die éénzijdig horend is anders. Althans ik oordeel over wat ik hier mee maak.

Onze Dodge is wat drukker en reageert wat heftiger op al de dingen om hem heen. Aan zijn gehoor mankeert hij echter niets want hij hoort 10 keer beter als de rest. Ook ik werk met gebaren taal, zo ook met de rest van de honden maar hij houd mij altijd voor 100% in de gaten.
Hij leeft hier met 10 andere honden en het gedrag in de roedel is uitstekend. Regelmatig komen er honden logeren en dan gromt meneer dus wel. Niemand die hem daarin serieus neemt en het stomme is dan ook dat zowel vreemde honden als pups gewoon met hem omgaan en met hem willen spelen. Dat gegrom is dan ook al snel verdwenen en ik zie het als een wat onzeker zijn, want hij staat er ook bij te kwispellen en te lachen. Het is dan ook zo een super lieve hond die ik nimmer en te nooit meer kwijt wil.

Heb me dus wel terdege verdiepd in doofheid bij honden en niet ieder ras zal zo reageren als een bobtail. Ik weet wel dat het bij de bobtail ook geen uitzondering is dat dit voorkomt en zie dan ook het belang in van deze onderzoeken opdat je dan deze honden ook verder kan begeleiden. Dodge zijn doofheid is dus voor mij een reden om hem absoluut niet te herplaatsten omdat hij hier is opgegroeid en gewend is aan alle ins en outs.

Inderdaad zijn er momenteel maar 2 DA's die deze onderzoeken kunnen en mogen uitvoeren. Ik ben zowel in Zeist als Eersel geweest. Over beiden ben ik heel positief, zeker wat betreft de begeleiding als de omgang met de honden. In Eersel is het allemaal wat netter omdat daar het kamertje voor het onderzoek zich bevind in de praktijk. Keurig nette kliniek!! In Zeist is het een kleine porto cabine en staat dat wat achter een wat verouderd statig herenhuis.
Echter de test die word afgenomen blijft hetzelfde, met dien verstande dat in Zeist de tarieven toch wel veel lager liggen als in Eersel. Zowel voor pups als volwassen honden. Daarnaast word er ook daar alle tijd voor je genomen enz.
Neemt niet weg dat je in Eersel ook op het juiste adres ben, het is alleen wat minder vriendelijk voor je portemonee. Narcose( roesje) moet ten alle tijden gebruikt worden daar als het hondje met de kop gaat schudden de test onbetrouwbaar word. Voor mij was er geen verschil kwa Eersel of Zeist. Enfin we kregen wel bij beiden de opmerking dat onze honden te vitaal waren en minder snel onder zeil te brengen waren. Ze vroegen ons dan ook waarom dit zo zou kunnen zijn.   Uh tja  BARF??? Hahaaha.

Groetjes Mariska

[GoldenCavaliers]

Mariska bedankt voor de moeite die je hebt genomen om deze enorme lap tekst neer te typen. Ik heb echt wat aan deze verhalen want je kunt op internet best veel info vinden,maar de eigen ervaringen van mensen die het zelf hebben meegemaakt vind ik eigenlijk meer waard,want jouw verhaal en ook van de andere die in dit topic hebben gereageerd geven ook een schat aan info die je niet terug kan vinden op het net.Bedankt!

[*Dorothea*]

Na een aantal berichtjes gelezen te hebben wil ik hierop toch even reageren.
Ik heb dus een 1 zijdig horende hond. Dit betreft een bobtail reu die hier als pup is geboren en nu inmiddels
bijna 3 jaar oud is. Aangezien ik dit nog nimmer had meegemaakt, heb ik dit dus niet gemerkt toen hij pup was.
Wij doen hier altijd een aantal testjes en daarin verschilde hij niet met de andere pups.
Samen met zijn zusje is hij hier blijven wonen, en pas met een half jaar dachten we toch dat er iets met hem mis was.

Het eerste wat ik merkte was dat hij niet tegen harde geluiden kon. Tja soms wel is een leuk nummer op de radio, maar daar reageerde hij heel extreem op, terwijl bv de rest door bleef slapen als ik de radio wat harder zette.
Hij ging rondjes draaien en wist niet waar hij het zoeken moest. Dan op de ringtraining en show gromde hij soms naar diegene die hem moest betasten. Hij was en is zo een lieve hond dat wij ook dat niet begrepen.
Zo ook met visite. Tegen vreemde mensen die hier voor het eerst kwamen gromde hij ook. Waren ze meerdere keren geweest dan was er niets meer aan de hand. Met het groeien van zijn haar moest ik hem een strikje in doen.
Dat was en is nog steeds een drama, altijd maar draaien/schudden met die kop. Ik dacht dus dat hij wat aan zijn ogen mankeerde en noemde hem al Stevie Wonder. Dit was dus niet het geval.  
Uiteindelijk viel het kwartje.  Wij wilden graag een dekking van een reu uit Duitsland. Deze fokker vroeg dus om een gehoortest te ondergaan met ons teefje. Op dat moment, onze Dodge was toen al anderhalf jaar wist ik het meteen.

Voor die test dan ook onze Dodge meegenomen en als eerste laten testen en jawel hoor, ene hele dode lijn op het apparaatje. Ik schrok er niet van maar heb wel even wat traantjes gelaten. Het belangrijkste was in ieder geval dat ik wist wat er met hem aan de hand was.  Het was echt een opluchting dit te weten. Aangezien dit niet een verplichte test is voor de bobtail, heb ik toch de meeste volwassen honden deze test laten ondergaan en zo ook de daarna al de door mij gefokte puppies. Gelukkig is het tot nu toe niet meer voorgekomen, echter zie ik hier wel het belang van in, want vind ook het karakter van een hond die éénzijdig horend is anders. Althans ik oordeel over wat ik hier mee maak.

Onze Dodge is wat drukker en reageert wat heftiger op al de dingen om hem heen. Aan zijn gehoor mankeert hij echter niets want hij hoort 10 keer beter als de rest. Ook ik werk met gebaren taal, zo ook met de rest van de honden maar hij houd mij altijd voor 100% in de gaten.
Hij leeft hier met 10 andere honden en het gedrag in de roedel is uitstekend. Regelmatig komen er honden logeren en dan gromt meneer dus wel. Niemand die hem daarin serieus neemt en het stomme is dan ook dat zowel vreemde honden als pups gewoon met hem omgaan en met hem willen spelen. Dat gegrom is dan ook al snel verdwenen en ik zie het als een wat onzeker zijn, want hij staat er ook bij te kwispellen en te lachen. Het is dan ook zo een super lieve hond die ik nimmer en te nooit meer kwijt wil.

Heb me dus wel terdege verdiepd in doofheid bij honden en niet ieder ras zal zo reageren als een bobtail. Ik weet wel dat het bij de bobtail ook geen uitzondering is dat dit voorkomt en zie dan ook het belang in van deze onderzoeken opdat je dan deze honden ook verder kan begeleiden. Dodge zijn doofheid is dus voor mij een reden om hem absoluut niet te herplaatsten omdat hij hier is opgegroeid en gewend is aan alle ins en outs.

Inderdaad zijn er momenteel maar 2 DA's die deze onderzoeken kunnen en mogen uitvoeren. Ik ben zowel in Zeist als Eersel geweest. Over beiden ben ik heel positief, zeker wat betreft de begeleiding als de omgang met de honden. In Eersel is het allemaal wat netter omdat daar het kamertje voor het onderzoek zich bevind in de praktijk. Keurig nette kliniek!! In Zeist is het een kleine porto cabine en staat dat wat achter een wat verouderd statig herenhuis.
Echter de test die word afgenomen blijft hetzelfde, met dien verstande dat in Zeist de tarieven toch wel veel lager liggen als in Eersel. Zowel voor pups als volwassen honden. Daarnaast word er ook daar alle tijd voor je genomen enz.
Neemt niet weg dat je in Eersel ook op het juiste adres ben, het is alleen wat minder vriendelijk voor je portemonee. Narcose( roesje) moet ten alle tijden gebruikt worden daar als het hondje met de kop gaat schudden de test onbetrouwbaar word. Voor mij was er geen verschil kwa Eersel of Zeist. Enfin we kregen wel bij beiden de opmerking dat onze honden te vitaal waren en minder snel onder zeil te brengen waren. Ze vroegen ons dan ook waarom dit zo zou kunnen zijn.   Uh tja  BARF??? Hahaaha.

Groetjes Mariska

Ik heb twee halfdove honden en herken echt helemaal niks van jouw verhaal. Ik zou dan ook zo weer een halfdove dalmaat aanschaffen.

[Lizzy]

Na een aantal berichtjes gelezen te hebben wil ik hierop toch even reageren.
Ik heb dus een 1 zijdig horende hond. Dit betreft een bobtail reu die hier als pup is geboren en nu inmiddels
bijna 3 jaar oud is. Aangezien ik dit nog nimmer had meegemaakt, heb ik dit dus niet gemerkt toen hij pup was.
Wij doen hier altijd een aantal testjes en daarin verschilde hij niet met de andere pups.
Samen met zijn zusje is hij hier blijven wonen, en pas met een half jaar dachten we toch dat er iets met hem mis was.

Het eerste wat ik merkte was dat hij niet tegen harde geluiden kon. Tja soms wel is een leuk nummer op de radio, maar daar reageerde hij heel extreem op, terwijl bv de rest door bleef slapen als ik de radio wat harder zette.
Hij ging rondjes draaien en wist niet waar hij het zoeken moest. Dan op de ringtraining en show gromde hij soms naar diegene die hem moest betasten. Hij was en is zo een lieve hond dat wij ook dat niet begrepen.
Zo ook met visite. Tegen vreemde mensen die hier voor het eerst kwamen gromde hij ook. Waren ze meerdere keren geweest dan was er niets meer aan de hand. Met het groeien van zijn haar moest ik hem een strikje in doen.
Dat was en is nog steeds een drama, altijd maar draaien/schudden met die kop. Ik dacht dus dat hij wat aan zijn ogen mankeerde en noemde hem al Stevie Wonder. Dit was dus niet het geval.  
Uiteindelijk viel het kwartje.  Wij wilden graag een dekking van een reu uit Duitsland. Deze fokker vroeg dus om een gehoortest te ondergaan met ons teefje. Op dat moment, onze Dodge was toen al anderhalf jaar wist ik het meteen.

Voor die test dan ook onze Dodge meegenomen en als eerste laten testen en jawel hoor, ene hele dode lijn op het apparaatje. Ik schrok er niet van maar heb wel even wat traantjes gelaten. Het belangrijkste was in ieder geval dat ik wist wat er met hem aan de hand was.  Het was echt een opluchting dit te weten. Aangezien dit niet een verplichte test is voor de bobtail, heb ik toch de meeste volwassen honden deze test laten ondergaan en zo ook de daarna al de door mij gefokte puppies. Gelukkig is het tot nu toe niet meer voorgekomen, echter zie ik hier wel het belang van in, want vind ook het karakter van een hond die éénzijdig horend is anders. Althans ik oordeel over wat ik hier mee maak.

Onze Dodge is wat drukker en reageert wat heftiger op al de dingen om hem heen. Aan zijn gehoor mankeert hij echter niets want hij hoort 10 keer beter als de rest. Ook ik werk met gebaren taal, zo ook met de rest van de honden maar hij houd mij altijd voor 100% in de gaten.
Hij leeft hier met 10 andere honden en het gedrag in de roedel is uitstekend. Regelmatig komen er honden logeren en dan gromt meneer dus wel. Niemand die hem daarin serieus neemt en het stomme is dan ook dat zowel vreemde honden als pups gewoon met hem omgaan en met hem willen spelen. Dat gegrom is dan ook al snel verdwenen en ik zie het als een wat onzeker zijn, want hij staat er ook bij te kwispellen en te lachen. Het is dan ook zo een super lieve hond die ik nimmer en te nooit meer kwijt wil.

Heb me dus wel terdege verdiepd in doofheid bij honden en niet ieder ras zal zo reageren als een bobtail. Ik weet wel dat het bij de bobtail ook geen uitzondering is dat dit voorkomt en zie dan ook het belang in van deze onderzoeken opdat je dan deze honden ook verder kan begeleiden. Dodge zijn doofheid is dus voor mij een reden om hem absoluut niet te herplaatsten omdat hij hier is opgegroeid en gewend is aan alle ins en outs.

Inderdaad zijn er momenteel maar 2 DA's die deze onderzoeken kunnen en mogen uitvoeren. Ik ben zowel in Zeist als Eersel geweest. Over beiden ben ik heel positief, zeker wat betreft de begeleiding als de omgang met de honden. In Eersel is het allemaal wat netter omdat daar het kamertje voor het onderzoek zich bevind in de praktijk. Keurig nette kliniek!! In Zeist is het een kleine porto cabine en staat dat wat achter een wat verouderd statig herenhuis.
Echter de test die word afgenomen blijft hetzelfde, met dien verstande dat in Zeist de tarieven toch wel veel lager liggen als in Eersel. Zowel voor pups als volwassen honden. Daarnaast word er ook daar alle tijd voor je genomen enz.
Neemt niet weg dat je in Eersel ook op het juiste adres ben, het is alleen wat minder vriendelijk voor je portemonee. Narcose( roesje) moet ten alle tijden gebruikt worden daar als het hondje met de kop gaat schudden de test onbetrouwbaar word. Voor mij was er geen verschil kwa Eersel of Zeist. Enfin we kregen wel bij beiden de opmerking dat onze honden te vitaal waren en minder snel onder zeil te brengen waren. Ze vroegen ons dan ook waarom dit zo zou kunnen zijn.   Uh tja  BARF??? Hahaaha.

Groetjes Mariska

Net als Dorothea leef ik ook met een eenzijdig horende hond. Waar ik in de regel echt gewoon niks aan merk. Weet je zeker dat er met pup niet ook iets anders aan de hand is? Want ik vind dit extreem, voor een eenzijdige dove hond. Dat past totaal niet in het plaatje van een eenzijdig horende hond. Ik ken toch behoorlijk veel eenzijdig horende honden en die hebben eigenlijk nergens last van, je merkt er ook niks aan, behalve dat ze soms moeite hebben de herkomst van het geluid te lokaliseren.

[Alba]

Inderdaad zijn er momenteel maar 2 DA's die deze onderzoeken kunnen en mogen uitvoeren. Ik ben zowel in Zeist als Eersel geweest. Over beiden ben ik heel positief, zeker wat betreft de begeleiding als de omgang met de honden. In Eersel is het allemaal wat netter omdat daar het kamertje voor het onderzoek zich bevind in de praktijk. Keurig nette kliniek!! In Zeist is het een kleine porto cabine en staat dat wat achter een wat verouderd statig herenhuis.
Echter de test die word afgenomen blijft hetzelfde, met dien verstande dat in Zeist de tarieven toch wel veel lager liggen als in Eersel. Zowel voor pups als volwassen honden. Daarnaast word er ook daar alle tijd voor je genomen enz.

Ik ben er al een paar jaar niet meer geweest en weet ook niet in welk jaar jij er was maar het kan zomaar zijn dat de praktijk inmiddels een stukje mooier is geworden. Ik heb er in 2001/2002 stage gelopen, toen is de buurvrouw die de ene helft van het huis bezat overleden. Dat deel heeft de praktijk ook aangekocht, en ik hoop dat ze goed verbouwd hebben...

[twy]

ik ben met mijn bull terrier 7 jaar geleden naar Zeist geweest, goeie ervaring mee, hij kreeg een roesje, en toen deden ze de test, hij was een oor helemaal doof andere oor 80%, ben toen gebaren taal met hem gaan oefenen, zelfs een bull te leren, suc6 met je hond.