Op 7 november was er in Dierenkliniek De Waterpoort in Sneek een infomiddag over hydrotherapie en biomechanica georganiseerd door Isebel (Pallas). Omdat het me interessant leek heb ik me aangemeld en blij toe! We kregen eerst een rondleiding door de kliniek en de gastvrije dierenarts-orthopeed Paul Groenestein vertelde open over de behandelmethodes e.d. Ook vertelde hij dat röntgenfoto's (digitaal) zonder narcose gemaakt worden, desnoods met spierverslappers of een licht roesje. Dat sprak mij zeer aan omdat Mayka na haar laatste narcose (6 jaar geleden artrose vaststellen achterpoten) weken ziek is geweest. Dat was ook de voornaamste reden dat ik nooit meer foto’s heb laten maken. De andere reden was dat ik zoiets had van ‘we weten dat ze artrose heeft dus houden we rekening met beweging/inspanning en geven indien nodig pijnstilling en acupunctuur’ en wat meer kun je doen?
Maar de laatste maanden was Mayka toch wel behoorlijk achteruit gegaan. Af en toe struikelde ze over niks, viel gewoon om en wilde niet meer een wandeling maken. Een rondje ‘uit’ vond ze wel genoeg en ook de levensvreugde begon drastisch te verminderen. Diep van binnen maakte ik me ook behoorlijk zorgen en vroeg me af hoe en hoelang dit nog verder moest.
Na de infomiddag heb ik er nog eens over nagedacht en mede door het goede gevoel dat ik had bij Paul, als deskundige en als mens, heb ik een afspraak gemaakt voor een consult en foto’s omdat ik wilde weten wat er aan de hand was en in ieder geval voor mezelf het gevoel te hebben dat ik ‘alles’ geprobeerd had.
16 november was het zover. Eerst werd gekeken naar haar loopbeweging. Een mannequin-loop dus, oftewel ze liep zo kort mogelijk. Ook werd gevoeld hoe beweeglijk ze was in poten, heupen en rug. Daarna de röntgenfoto's (9 stuks die ik gemaild heb gekregen) met behulp van spierverslappers. Daaruit bleek dat ze inderdaad artrose had in elleboog- en kniegewrichten maar niet zo erg dat dat de instabiliteit verklaarde (ws is het niet erger geworden doordat ik al jaren glucosamine/chondoitine/msm geef). Heupen vertoonden wel wat slijtage (geen HD) maar normaal voor een hond van 10. Wat wel duidelijk zichtbaar was: LSI (Lumbo-sacrale instabiliteit).
Het voorstel voor een behandelplan was: paar kilo afvallen (ongemerkt de laatste maanden door minder beweging en dezelfde hoeveelheid eten natuurlijk toch aangekomen), doorgaan met gluco-combi, ontstekingsremmers (Trocoxil mavacoxib 2 x per maand) en een kuur van 4 x een injectie anarthron osteo-arthritis met een week tussentijd.
Geen garantie’s dat het helemaal beter zou worden maar hier zou ze toch goed van moeten opknappen. Dus: we gaan er voor!
Door de spierverslappers was ze relaxed maar eind van de middag thuis, was ze weer helemaal de oude. De volgende dagen konden we duidelijk aan haar zien en merken dat het beter ging. Ze bewoog gemakkelijker en werd attenter en vrolijker.
Nu, na 3 x een injectie met anarthron gaat het echt supergoed met haar! Haar mannequin-loop is weg, ze loopt meer gestrekt en stabieler, geeft geen pijn meer aan in haar rug en is ook mentaal enorm opgeknapt. Ook gaat ze weer graag mee met wandelingen. Natuurlijk bouwen we dat wel op maar we kunnen zien dat ze er weer van geniet! En niet alleen wij zien het. We hebben al veel opmerkingen gekregen dat ze zoveel fitter is dan een poos geleden. Dan begrijpen sommige mensen :-X ook dat je het er voor over hebt om wekelijks 2 uur te rijden voor een injectie.
Het is een heel verhaal geworden maar misschien dat iemand hier iets aan heeft. LSI betekend niet het einde en er kan dus meer gedaan worden dan alleen pijnstilling!
Het wil overigens niet zeggen dat het bij elke hond zo goed aanslaat als bij Mayka. Ook de dierenarts was verbaasd dat het zo snel, zoveel beter ging met haar, ondanks haar leeftijd en de duur van de klachten.
De volgende kuur van 4 injecties zal ws rond de zomer nodig zijn en daar is dan hetzelfde resultaat van te verwachten.