Beste Pallas, ik begrijp jouw standpunt. Zal proberen het van mijn kant te vertellen. Want geloof me, ik heb er goed over nagedacht. Maar ik merk dat er toch weer snel allerlei conclusies worden getrokken. Maar oké, dat is misschien ook wel logisch, daarbij: ik ben het topic gestart dus ik zal het ook naar behoren eindigen.
In tegenstelling tot wat jij aanneemt, heb ik altijd erg veel gelopen met mijn hondjes, veel ook in een heuvelachtig wandelgebied. Kitje is dan ook erg gespierd. Dus daar ligt het zeker niet aan. En ook nu loop ik niet ineens heel weinig, maar niet overdreven, gewoon om haar pootjes te sparen. Het grootste dilemma was namelijk dat ze haar andere pootje meer zou belasten, en twee slechte achterpootjes is een stuk erger dan één.
Om een lang verhaal kort te maken: ik heb een bijna zevenjarig hondje van een ras dat gemiddeld tien wordt. En dat geen bench is gewend en die ook never nooit zal accepteren, niet één dag (geloof me: ik heb dit ervaren, ze gaat jammeren en gillen en houdt niet op). Zou het niet anders kunnen, dan zou ik het doen, maar naar mijn gevoel kan dit wel anders. Het is niet: een operatie of niets, en wat voor de een acceptabel is, is dat voor een ander beslist niet. En vlak de operatie zelf niet uit: die is zwaar en kan risicovol zijn.
Gelukkig is er een tussenweg. Zoals ze nu loopt, belast ze beide pootjes ongeveer in gelijke mate. En daar gaat het mij om. Zelf heb ik het gevoel dat ze hier oud mee kan worden en uiteindelijk aan iets heel anders zal doodgaan. Dus voor mij is een operatie nog steeds geen optie.
