Toch zou ik een specialist in de armen nemen. Bijvoorbeeld: Je hond heeft bijvoorbeeld een Schildklierafwijking en daardoor krijgt hij aanvallen. Dan kan je de schildklier behandelen door medicijnen te geven en hopelijk krijg je dan wat minder aanvallen daardoor. Dit hoeft niet. Maar als je zonder specialist verder gaat, bestaat de kans dat je foute beslissingen gaat nemen.
Je kunt ten alle tijde nog beslissen of je dure onderzoeken gaat doen, wellicht is dat niet nodig na een bloedonderzoek en vinden ze een andere oorzaak van de aanvallen. Ik heb meerdere honden die Toevallen hebben (gehad) Eentje is overleden al zeer jong, zij had maar 6 aanvallen in d'r leventje.
met onbetrouwbaarder heb ik alleen de ervaring, honden die in een periode zitten van veel aanvallen die kunnen wel eens agressief worden, maar dat schijnt alleen zo te zijn bij iets anders dan echte Epilepsie. Bij echte epilepsie zijn honden niet agressief, is mij vaak uitgelegd. Ik merk als honden in een periode zitten van meer aanvallen dat ze zich dan anders kunnen gedragen. Eentje van mij was boos op alles wat rondliep in die periode. Dus geregeld knauwde ze op eentje, maar gelukkig beet ze niet door, alleen maar grof wegjagen.
Het is meestal de epileptische hond die gebeten wordt. Ik kan mij nog herinneren in de tijd dat Savannah veel aanvallen had, dat de andere shelties haar aanvlogen. Savannah, Idiopatische Epilepsie, heb ik ook nooit een scan laten maken omdat ik het risico te groot vond voor een aanval door Narcose. Omdat zij wakker werd in aanval toen ze uit de narcose kwam. Savannah is nu 23 1/2 maanden vrij van aanvallen. Ze wordt behandeld met homeopathie, hier is een klein percentage die reageerd daar goed op. En ze krijgt vers vlees erbij, daar kwam de grootste verandering voor haar toen we van brok overstapten naar vlees.
Een dagboek bijhouden, wat ze gedaan heeft, wat ze gegeten heeft, of ze iets op straat gevonden heeft, entingen, ontwormingen, alles moet er in staan. Zo zijn wij er achter gekomen wat allemaal triggers waren. Triggers waren voor Savannah Primperid/primperan (anti-overgeefmedicijn), niet eten (dalende bloedsuikerspiegel- dit was in de tijd van brokken) maar ook het eten van brok, en alles wat ze op de grond vond waar granen (en wellicht gluten inzaten) daar kreeg ze aanvallen van.
We hebben dus entingen, ontwormmiddelen, vlomiddelen en niet meer met gluten en granen erin en sindsdien is ze vrij van aanvallen. Ook dit overkomt maar een klein percentage honden, maar het is het proberen waard! Stel je krijgt de aanvallen wat langer uit elkaar door goed op te letten wat je doet, dat is alweer gewonnen.
Als je naar een specialist gaat ben je er altijd zelf nog bij wat je wel en niet wilt laten doen, maar een algeheel bloedonderzoek zou ik toch wel aanraden om mee te beginnen, dat is nooit weg. Uit het bloed kunnen ze veel opmaken.
::>danou<:: schreef:
Precies daar heb je wel een punt, ik zou best een scan willen laten maken maar het kost bakken met geld en voor hetzelfde geld zit er niks of juist misschien wel maar heeft het geen zin om het weg te laten halen.
Als ik hem nog een goed leven kan bieden met medicijnen dan doe ik dat maar als ik hem daar alleen maar mee plaag en hij word er niet echt beter van dan ben ik bang dat ik een keuze moet maken die ik liever niet maak.
Maar een hond die steeds die aanvallen krijgt word toch ook steeds onbetrouwbaarder?tenminste dat is mij verteld..
(zal ik je de volgende keer gewoon meteen pb,en? 
)
