[me and my boys]

nee, geen nepballen!!!
een implantaat in de nek, zodat zijn mannelijke hormonen wat stiller komen te liggen, dus net zoiets als een castratie maar dan niet blijvend.
Ook dan krimpen de balletjes wat, dus als het implantaat werkt, gaan volgend jaar vince zijn balletjes opgezocht worden!
En ik zei ook altijd dat ik zekers niet in een gezonde hond liet snijden, maar vince is nogal hyper, erg hyper, hij is niet happy, moet altijd alles en iedereen in de gaten houden en dan vooral overal op reageren, niet kwaad hoor-hij is een sulletje.
Hij is constant bezig in zijn koppie en lijfje, is altijd gespannen en kan geen rust vinden.
als ik op de bank zit en ga verzitten, zit ie al naast me te kwispelen en denkt dat we wat gaan doen, verschuif ik een stoel oid is vince paraat en zo ging dat de hele dag door...
Daar komt ook nog eens bij dat ie totaal geen tijd had om te eten, hij at als ik geluk had, zo'n 3x per week..
Hij weegt 19 kilo terwijl hij eigenlijk zo rond de 28 kilo moet zitten, het is een gratenbaal.....
Ook het feit dat ie sexueel ontzettend geprikkeld is, zijn balletjes zijn constant warm en in de weer..
Nu heeft ie dat implantaat en het gaat super goed, iedere dag eet ie zijn bak leeg en is veel rustiger, een ander hondje!!!!
veel sterkte vandaag!!!

[Lefki&Amy]

Hoe is het gegaan met Gizmo?????

[MarijeJoanne]

Gizmo heeft in zijn broek geplast
Hij moest dus duidelijk nog wennen aan het feit dat hij kleding aan had en dat die uitgetrokken dient te worden als hij moet plassen
Ik was even buiten om snel wat te doen, Gizmo was mij achterna gelopen zonder dat ik er erg in had en toen ik zag dat hij ook buiten was, wou ik dat ding losmaken maar dat ding was dus al nat 
Gelukkig had ik er 2 meegenomen, zodat ik de een kan wassen en laten drogen (mag niet in de droogtrommel ) en dat hij dan de ander aan heeft.
Dat ding noemt trouwens Medical Pet Shirt, maar ik vind het niet op een tshirt lijken, eerder net een badpak met 6 gaten (ipv 5)
Ziet er trouwens niet eens zo heel knullig uit, eigenlijk best wel stoer, strak en sportief, beetje ruimtehond achtig idee 
Mooi donkerblauw kleurtje met klein embleempje, kan er dus best mee door de aankomende 10 dagen.
Een kap/kraag wou ik niet (als die per ongeluk tegen zijn mond aan komt, aaaaaii) en met een mooncollar hadden ze niet zulke goede ervaringen, dus dan maar deze oplossing.

Hij is goed de operatie en narcose door gekomen, bij het onder narcose brengen heeft hij wel overgegeven, bij mijn weten na de tijd niet.
Hij heeft geen prik gehad na de tijd tegen de narcose, hij is dus daar net zolang gebleven totdat de narcose uit zichzelf uitgewerkt was.
Hierdoor was ik er dus niet bij, maar heeft hij wel rustig kunnen ontwaken zonder stuipen/trippen.
Andere keren kreeg hij na de tijd een spuit tegen de narcose, daar was ik dan ook bij, hij was dan vrij snel weer op de been en mocht mee naar huis, maar prettig ontwaken was het dus niet altijd (moet er zelf al niet aan denken een trip te ondervinden, laat staan hoe een hond zich moet voelen die er helemaal niks van begrijpt).
Toen ik hem weer zag, was hij dus al weer vrij helder en stevig op de benen, blij dat hij mij weer zag maar nog wel 'sipjes' en een geheel vaste tred had hij ook nog niet.
Toen hij bij mij aankwam en mij had begroet, heeft hij eerst zijn blaas geleegd (binnen!), lang en veel  :oops:
Was blijkbaar een bekende verschijning, maar had ik nog niet eerder meegemaakt.
Hij slaapt/ligt nog wel veel, maar niet zo 'sipjes' zoals anders na de narcose, niet zo aanhankelijk/naloperig als anders en volgens mij ook weer veel eerder in 'normale doen'.
Nu vertekent dat beeld natuurlijk ook wel een beetje omdat hij veel langer bij de dierenarts is gebleven, maar in mijn beleving had hij er na de tijd nog een flink aantal uren last van en is dat nu toch echt wel iets minder.

Even in delen typen, anders duurt het laden zo lang...

[MarijeJoanne]

In beide sneetjes heeft ie ieders 5 hechtingen zitten die er ongeveer over 10 dagen uit mogen, dan is dus ook de nacontrole en hebben ze hopelijk de uitslag van het onderzoek.
De tepels waren dus duidelijk wel opgezet, het viel nog meer op nadat ze hem in het operatiegebied geschoren hadden en hij daar dus kaal was.
Zijn koker lijkt meteen al weer een heel stuk normaler (alleen dan nu kaal dus  ) terwijl ze daar dus niks aan gedaan hebben, da had daar ook geen verklaring voor.
De linkerbal die dus nog in de buik zat was vergroot en die hebben ze opgestuurd (gaan ze opsturen) voor onderzoek, de rechterbal die dus als het ware ineens halverwege was ingedaald was dus de kleinere (zou verwachten dat die dus de grotere was, maar niet dus).
Heb voor 4 dagen Rimadyl meegekregen (pijnstiller/ontstekingsremmer) waar ik morgenochtend mee mag beginnen, 1x daags, en een kuurtje Amoxoral (antibiotica) waar ik morgenavond mee mag beginnen, 2 maal daags.
Dat betekent dat meneer dus de aankomende dagen 2 maal daags wat te eten krijgt (anders krijg ik die pillen niet naar binnen) ipv 1 maal in de 2 dagen. Dat wordt dus de aankomende dagen een hongergevoel en zeuren om eten door meneer...
Hij schooiert niet en zeurt niet om eten als hij eenmaal in de 2 dagen te eten krijgt, maar wel als hij 2 maal op een dag kleine beetjes krijgt...
Andere meneer hond hier geniet er mooi van mee, want de een eten, dan de ander ook, al is het maar een iniemini beetje, voor het gevoel.

Ze hebben trouwens ook meteen zijn gebit een beetje schoongemaakt (dat globale wat ik doe en kan zonder verdoving is natuurlijk niet afdoende, dat weet ik ook wel, maar ik kan niet anders) en schrokken best van hoe het er uitzag.
Nog niet zolang geleden hebben ze (nouja, niet deze da, maar de specialist) een deel verwijderd, uitgebreidt schoon gemaakt en er een laagje overheen gedaan. Toen zag het er weer redelijk uit en dikke kans dat de rest nog een tijd mocht blijven zitten.
Nou, niet dus, het is in korte tijd heel erg verslechterd.

Maar 2 operaties tegelijk of kort na elkaar kan natuurlijk niet en het is dan dus kiezen, eerst de een of eerst de ander.
We zaten al tegen die van het gebit aan te hikken, maar toen kwam dit er dus tussendoor.
Ik ben voor de operatie van de ballen gegaan, want je kan wel weer met het gebit bezig gaan, maar als de tumor een streep onder alles zet, heb je er niks aan.
Jijzelf niet maar de hond ook zeker niet.

[MarijeJoanne]

Botten/geheel dier kreeg hij sowieso al een tijdje niet meer, het was al kant en klaar voor hem en af en toe een kippenvleugeltje of lappie vlees oid voor het idee, met mijn idee dat ik dit op een gegeven moment weer zou kunnen uitbouwen (specialist en verhalen waren positief), maar dat idee moet ik denk ik maar opgeven.
Ook al is een kippenvleugeltje zo'n simpel bot (uitgezonderd de knik voor beginnende en gulzige honden), net als een simpel lappie vlees, zeker voor een ervaren versvlees eter zoals hij (hele dieren met huid, haar/veren en bot wist hij nog te bedwingen een tijdje terug), eigenlijk is/was dat al te veel.
Maar mijn idee was dat daardoor nog enigzins zijn gebit werd gereinigd, beter dan dat ik kan, want dan kon hij zijn eigen gang gaan, even stoppen of anders vastpakken als hij wou.
En ging het dan nog niet, dan sloeg ik het bot aan gruzelementen of sneed het vlees in stukjes.
En misschien is het juist daardoor wel heel erg verslechterd in korte tijd, het bekende kringetje, het deed zeer dus at hij de wat moeilijkere dingen niet meer waardoor het alleen maar erger werd waardoor hij dus nog slechter ging eten waardoor het dus alleen nog maar weer erger werd.

Het is dus gewoon hopen dat het hoofdstuk tumor nu is afgesloten met het verwijderen van de ballen en dat ik over een tijdje een ritje richting de specialist ga maken voor de volgende ingreep aan zijn gebit.
Dat betekent voor mij dat dit gedeelte goed is afgesloten en hij er nog weer een tijdje tegen aan kan/mee mag.
Je blijft dan natuurlijk nog wel tobben met het gebit, maar dat nemen we dan nog maar voor lief zolang dat nog mogelijk is.

Voor dit had hij dan wel last van zijn gebit, maar als je dat niet wist zag en merkte je aan de buitenkant niks.
Van een afstandje dan..., want je moest niet in de buurt van zijn mond komen (daar mag ik al met moeite aan komen en dicht in de buurt wil je ook helemaal niet zijn, want het ruikt behoorlijk) en dat slijm, ach sommige honden kwijlen nu eenmaal (dat deed hij nooit en het was ook geen gewoon kwijl, maar vooruit) en hem zien eten hebben niet veel anderen gedaan.
Uitgezonderd zijn gebit was hij verder in goede doen.
Als je hem al niet kende, merkte je misschien zelfs nu nog niks, maar voor diegene die hem wel kenden, die merkten wel verandering in activiteit, laat staan in uiterlijk.
Nu ga ik er vanuit dat dat/dit komt door het ballengedoe en dat het hier mee af is, want anders weet ik het ook niet...

Het is nu dus afwachten op de uitslag van het onderzoek.
Operatie is dus geslaagd (je zou zeggen, positief nieuws), maar het blijft dus tobben, ongeacht de uitkomst van het onderzoek...

Grrr, waarom kan ik nou nooit een kort en bondig bericht typen waarin ik alles verwoord wat ik verwoord wil hebben...

[me and my boys]

nou gelukkig geen gekke dingen gebeurd!!
nu maar opknappen!

[Charlie Angel]

Fijn dat deze operatie goed achter de rug is, nu afwachten op de uitslagen.
En dan weer verder kijken.
Een dikke knuffel voor Gizmo.

[*loes*]

Operatie geslaagt, nu duimen voor een goede uitslag