Vanmorgen om half negen heb Femke naar de dierenarts gebracht. Ze kreeg een prikje om slaperig te worden en toen ze duf genoeg was heb ik haar in haar hokje gelegd.
Kon om half elf bellen hoe het was, maar toen begonnen ze net met haar operatie.
Om elf uur belde de dierenarts om te zeggen dat het achter de rug was. Ze heeft met een stans een cirkel van ong. een halve centimeter doorsnee wat weggehaald, dit was net te klein om het hele bultje weg te nemen, dus er zitten nog wel resttukjes in het oor. Het is aan de voorkant weggenomen tot op de huid aan de achterkant van het oor. Het stukje wordt opgestuurd en vrijdag hoor ik de uitslag.
Ze heeft geprobeerd het oor te hechten maar dit was helaas niet mogelijk. Nu zit haar oor tegen haar kopje aan verbonden. Het ziet er naar uit, moest er van huilen toen ik het zag. Gelukkig had ze me al door de telefoon verteld dat het er naar uitziet.
Het oor bloedde erg (wat normaal is voor een oor) dus het moest wel op deze manier. Als ze gaat schudden en krabben dan blijft het bloeden.
Morgenochtend dan moeten we terug voor controle en om het verband eraf te halen.
Femke ligt nu tegen me aan op schoot. En dit is de enige plek waar ze rustig is. Als ik haar even neerleg dan begint ze te huilen en met haar kopje te schudden en te krabben.
Ik had niet gedacht dat dit zo ingrijpend zou zijn. Ik dacht even een klein stukje weghalen en dan met wondspray afdekken of zoiets.
Bedankt voor jullie meeleven, wat doet een mens dat goed
. Geef maar een zachte knuffel 
. Hoop dat de uitslag goed is want dat is ook weer spannend het afwachten.
