Allereerst heel veel sterkte met het verlies van je maatje.
Hij heeft nu zijn rust en dat is toch een schrale troost.
Over je vraag of je nu al weer een pup zou kunnen opnemen.......
Ik denk juist doordat je twijfelt dit aangeeft dat er wel een plekje in jouw hart is voor een pup.
Wanneer je er echt niet aan toe zou zijn weet je gewoon: Nee.........het is nog te vroeg.
Ik weet nog goed dat wij onze hond moesten laten inslapen.
Mijn vader heeft het daar zo moeilijk mee gehad dat hij echt niet aan een pup toe was de eerste periode na de dood van ons maatje.
Dat gevoel kwam op een gegeven moment wel.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid in je besluit.
(los van wat je besluit vind ik het een enorm lief gebaar van je vriendin. Er van uit gaande dat ze je goed kent, had ze je het niet aangeboden als ook zij zeker wist dat je er niet aan toe bent..)
Knuffel van Helma.
