Lindsey schreef:
Beterschap met Zack. Misschien is ie onder het zand op wat hards of scherps gestapt? 't kan zo maar gebeuren....
Ik zit me dat ook wel eens af te vragen hoor. Inmiddels zijn wij er ook 3 keer mee geconfronteerd.
Onze eerste hond was een bastaard herder. Nooit wat mee gehad, totdat ze bejaard was.
Waar het aan liggen kan? Misschien toch, ondanks onze beste bedoelingen, aan het fokbeleid, misschien gewoon pech of misschien omdat onze honden kameraden zijn, dat je sneller naar een dierenarts gaat als je het niet vertrouwd? Ik weet het niet.
Met mijn eerste lab had ik pech, allergisch voor alles en HD E. 2de viel wel mee, is bijna 12 geworden. 3de had een aangeboren niet erfelijke en zeer zeldzame leveraandoening en is maar 2 1/2 geworden.
De 4de kerngezond en intussen oma. De 5de kerngezond, De 6de LPC. De 7de gezond, maar met 5 jaar cataract, geen last ervan. De 8ste met 4 jaar cataract (beiden dezelfde ouders) geen last ervan. De 9de kerngezond en de 10de ook, maar die is pas een half jaar, dus moet nog geröntgend worden.
De labrador is een erg gewild ras en soms kun je gewoon pech hebben, ook al is het een goede fokker waar hij vandaan komt.
Helaas wordt er ook vaak gefokt met labjes, die eigenlijk niet aan gezondheidseisen voldoen, dan heb je net iets meer kans op ellende.
Maar de gewone dingen als gekneusde tenen, scheurtjes/sneetjes in voetzolen, een wond etc., die kan elke hond krijgen en heeft weinig met fokken te maken.
als je bij zijn kussentje aanraakte piepte hij meteen..zover we konden zien zat er niets in, maar je kon merken dat hij pijn had en lusteloos was..dus zaten we dondermiddag bij de da in Zierikzee 
