[Sanyo]

Ik heb de uitslag van de da:het is inderdaad Diabetes Insipidus. Dit betekent dat de nieren niet reageren op het anti diuretisch hormoon, en dus de urine niet concentreren. Vandaar dus het vele drinken en plassen.

Wat ik begrepen heb, hoeft de aandoening opzich geen probleem te zijn. Zolang haar nieren wel de afvalstoffen filtreren is er geen probleem.(ze had geen eiwitten in de urine, en ureum is goed, dus in zoverre werken de nieren voldoende)

Ze gaat met de internist overleggen om eventueel medicatie te geven om de urineproductie wat te verminderen, maar dan scheidt ze ook minder afvalstoffen uit. Ze zou dan de eerste tijd strenge bloedcontrole moeten krijgen om de dosering vast te stellen. Of, mede omdat ze gesteriliseerd is, iets gaan geven om de sluitspier te verstevigen, zodat ze in iedergeval 's nachts droog is. Overdag gaat het wel goed, ze geeft aan als ze moet plassen en doet dat dan wel in de tuin.

Ik zou haar een zoutarme dieetbrok moeten gaan geven. Ze wist niet dat ik zelf samenstel, en vlgs haar zijn dingen als eendagskuikens enzo niet zoutarm
Nou, daar heb ik maar even niet op gereageerd, en gezegd dat ik eerst het antwoord van de internist wil afwachten.

[conleeuw]

oh, nou vervelend is het natuurlijk altijd als een een hond heb met een chronische aandoening, maar je weet nu in ieder geval wat het is, en het is ook goed met medicijne te beheren. Ik hoop dat het snel stabiliseerd, en dat zij zich goed blijft voelen.
Sterkte ermee.

[tieneke]

He bah wat een vervelend nieuws!
Hopelijk knapt ze met de juiste medicijnen wel snel op,beterschap voor het hondje

[Tarek]

Sterkte met je oudje

[LaSkyler]

Ik heb laatst dit stukje naar iemand gestuurd, zijn hond had ook diabetes insipidus:

Diabetes insipidus
Het vermogen van de nier om de zogenaamde ‘voor-urine’ te concentreren wordt gestuurd door middel van een bepaald hormoon, namelijk het antidiuretisch hormoon (ADH). Als er te weinig hormoon aanwezig is dan wordt de urine niet voldoende door de nieren geconcentreerd en verliest de hond erg veel vocht. Bij een hond met diabetes insipidus is er te weinig antidiuretisch hormoon aanwezig of reageert de nier niet voldoende op het hormoon. De oorzaak van deze aandoening wordt meestal niet zo snel gevonden. Een hond met diabetes insipidus drinkt erg veel en moet ook erg veel plassen. Doordat de hond zoveel moet drinken, heeft hij soms geen tijd meer om te eten en vermagert. De therapie is eenvoudig namelijk elke twee tot drie dagen het hormoon via een injectie toedienen. Dat kan het beste door de eigenaar zelf thuis uitgevoerd worden. Deze zal dus moeten leren 'prikken'. De behandeling is zoals gezegd wel eenvoudig maar helaas erg kostbaar. Het hormoon is namelijk duur.

Het volgende stukje komt uit de Humane sector:

Diabetes insipidus is een stoornis in de productie van het antidiuretisch hormoon (ADH) dat in de hypofyse gemaakt wordt. Dit hormoon werkt in op de nieren en zorgt er voor dat er niet teveel urine geproduceerd wordt. Diabetes insipidus heeft als ziekte niets met diabetes mellitus (suikerziekte) te maken.

Bij een tekort van antidiuretisch hormoon wordt de urineproductie tot wel 15 liter per dag verhoogd. Deze patiënten hebben dan ook constant een onlesbare dorst en moeten enorm veel drinken om te voorkomen dat ze uitdrogen.

Het volgende is ook van toepassing op de mens, ik weet niet of dit ook voor honden geldt:
De meest voorkomende oorzaak van diabetes insipidus is een beschadiging van de hypofyse t.g.v. ernstig hoofdletsel. Ook een operatie of een tumor in de buurt van de hypofyse kan voor een tekort zorgen.
Tegenwoordig is een behandeling met kunstmatig ADH in de vorm van neusspray of snuifpoeder mogelijk om het tekort aan te vullen.

En ook dit gaat over de mens:
Diabetes insipidus

Beschrijving ontstaan
Nieren produceren urine, waarvan het grootste deel bestaat uit water. Normaliter is er een gevoelig evenwicht tussen de hoeveelheid water die de nier uitscheidt en de hoeveelheid water die het lichaam opneemt. Te veel water kwijtraken leidt tot uitdroging, daarom wordt de nier ook, indien nodig, geremd in de waterafgifte. In de hersenen bevindt zich de hypothalamus (een klein onderdeel van de hersenen), dat een hormoon produceert: het Anti-Diuretisch Hormoon, afgekort ADH, ook wel Vasopressine genoemd. Dit hormoon wordt in de hypofyse opgeslagen, dit is een klier die zich onder aan de hersenen bevindt, en zonodig in de bloedbaan losgelaten. De nier reageert dan op het ADH door minder water uit te scheiden in de urine. Bij patiënten die lijden aan de aandoening diabetes insipidus is deze regulering niet intact: het ADH wordt niet of onvoldoende geproduceerd of de nier reageert niet op het ADH. Het gevolg is dat de nier ongeremd water uitscheidt, ook als dat niet gewenst is. Patiënten hebben dan ook een tekort aan water: ze zijn daardoor doorgaans enorm dorstig. De ziekte kan op zichzelf bestaan, zonder verdere aanleiding. Er zijn ook oorzaken van een gebrekkige productie van ADH bekend, onder andere tumoren, hersenvliesontsteking, hersenletsel.
Diabetes insipidus heeft niets te maken met diabetes mellitus (suikerziekte).

Diagnose
De zogenaamde 'dorstproef' kan worden gebruikt om de diagnose te stellen. Hierbij mag de patiënt een bepaald aantal uren niet drinken. Bij gezonde mensen neemt de urineproductie dan af, bij diabetus-insipiduspatiënten gaat deze onverminderd door. Een ander verschijnsel is dat het bloed daarbij indikt. Een andere methode is om de patiënten een infuus toe te dienen met zout (NaCl). De nier behoort dan water vast te houden. Dit gebeurt onder invloed van ADH. Is er een te kort aan ADH of reageert de nier hier niet op, dan blijft de urine productie gewoon doorgaan.
Om na te gaan of, indien bovengenoemde proeven abnormaal uitvallen, er een te kort is aan ADH of dat de nier er niet op reageert, krijgt de patiënt op het einde van deze testen ADH toegediend. Gaat de urine productie dan nog niet terug, dan is de oorzaak van de diabetes insipidus het feit dat de nier hier niet op kan reageren. Dit noemt men nefrogene diabetes insipidus (nefrogeen = oorzaak is in de nier gelegen) Treedt er echter wel vermindering op van de urine productie dan maakt het lichaam te weinig ADH. Tijdens de hier genoemde testen bepaalt men dan ook nog het ADH gehalte in het bloed als dubbele controle.

Klachten en verschijnselen
De belangrijkste klacht is erg veel urineren met als gevolg een enorme, onstopbare, dorst, die men probeert tegen te gaan door zeer veel te drinken. Patiënten moeten het vocht dat ze verliezen weer aanvullen, en de urineproductie kan in ernstige gevallen wel oplopen tot vele liters per 24 uur.

Medicatie

Ernst en beloop
Het beloop van de ziekte is afhankelijk van de oorzaak. Aandoeningen die de hypothalamus, de hypofyse of de nier beschadigd hebben, veroorzaken vaak een ongeneeslijke diabetes insipidus.br> Zonder juiste behandeling is het drinken van vele liters water per dag niet lang vol te houden. Met de urine verliest men ook veel 'elektrolyten' (lichaamszouten).

Preventieve maatregelen
De aandoening is niet te voorkomen.

Behandeling
Meestal wordt het ADH kunstmatig aangevuld, dit kan via een neusspray, maar ook per injectie. Bij de nefrogene diabetes insipidus , dient men bepaalde diuretica toe. Dit zijn stoffen ('plaspillen') die bij normale mensen de urine productie bevorderen, maar bij deze patieuml;nten juist de urine productie verminderen. Deze therapie heeft over het algemeen een gunstige uitwerking.

Waarschuwing
Uitdroging is een ernstige situatie, een dag of langer totaal geen vocht opnemen, dus ook niet via voedsel, is levensgevaarlijk.

[Sanyo]

Dank je voor je reactie!

Je hebt de centrale vorm van diabetes insipidus, dan wordt het hormoon niet aangemaakt, en kun je dat kunstmatig gaan geven.
Maar gezien de ernstige oorzaken (hersenletsel) die daar aan ten gronde liggen zal ze dat niet hebben.

Bij haar reageren de nieren waarschijnlijk niet op het hormoon, nefrogene vorm, zodat die medicatie niet zal helpen.

Die hond die jij kent, heeft die medicatie gekregen, en zo ja, welke?

[Hitam]

De nefrogene vorm is meestal aangeboren en de centrale vorm onstaat later. Dus ik vermoed dat hormoontoediening wel degelijk zal helpen.
Meestal is het goed te behandelen, hoewel zeker prijzig.

[LaSkyler]

De hond waar ik het over had krijgt 2 maal daags Hydrochloorthyazide.
Bij deze hond werkt het erg goed. De kosten hiervan zijn 24 euro per 4 weken.

Groetjes van Lonie

[Sanyo]

Bedankt voor de reacties.
We gaan dit weekend nog een zogenaamde dorstproef uitvoeren (12 uur geen eten/drinken) en dan telkens elke 2 uur urine opvangen. Dit om er helemaal zeker van te zijn dat ze deze aandoening heeft.

Ik zal dan maandag met mijn da bespreken om toch maar Minrin( vervangend hormoon) te gaan proberen.

Ik begreep nl dat bij hydrochloorthiazide, de urine productie wel minder wordt, maar de concentratie gelijk blijft. Dit betekent dat ze dan meer afvalstoffen gaat vasthouden. Mijn da was niet zo voor deze medicatie.

(En, ja de kosten, ze zit in de verzekering, dus dat loopt wel los.)

[Hitam]

Lijkt me een strak plan
Die hydrochloortiazide wordt doorgaans gebruikt als de Minrin niet voldoende werkt. De Minrin is precies het hormoon dat ze nodig heeft en de hydrochloortiazide kan bijwerkingen hebben.
Wat goed dat je haar verzekerd hebt. In dit soort situaties is dat ideaal. Dan kun je zonder problemen voor de meest geschikte behandeling kiezen, zonder dat geld een (grote) rol speelt.