Ach nee toch Theo, ik zie nu pas dat Pixie tumoren had, en terwijl ik zit te lezen is ze ineens overleden.
Je maatje, je mooie meisje. Wat een enorm verdriet, ondanks haar mooie leeftijd. Je weet dat het moment ooit komt, maar als het dan gekomen is, dan valt de grond onder je bestaan weg, zo voelt het. Heel veel sterkte nu je zonder Pixie verder moet.
En een nieuwe hond... Voor mij is het daadwerkelijk zo dat het verdriet pas minder wordt wanneer er een nieuwe viervoeter in huis komt die voor afleiding en nieuwe vreugde zorgt, maar dat is voor iedereen verschillend. Andere mensen hebben daar jaren voor nodig. Je kent jezelf het best, dus ga op je gevoel af.
