Hallo allemaal,
Op dit forum beland uit nood voelen we ons hier zo langzamerhand toch thuis. Wij zijn onze Golden Retriever Vondel van bijna 8 jaar met al een hele voorgeschiedenis medisch gezien en haar baasjes Matthias en Jenny waarvan Jenny op het forum rondwaaid. Onze Vondel is twee jaar geleden bij ons komen wonen nadat ze afgekeurd was als hulphond. De reden was ontstoken peesplaten aan beide voorpoten waardoor ze niet meer naast de rolstoel kon rennen. Hier is ze redelijk snel van hersteld. Wel was er toen al bekend dat ze allergisch was voor verschillende soorten mijten. De overgang naar ons is voor haar en eigenlijk ook voor mij =Jenny behoorlijk heftig verlopen. Ze was totaal de weg kwijt, heel onrustig, heel veel jeuk en daardoor ik ook erg gestressd. We hebben volgehouden en hebben nu de Vondel zoals ze nu is. Zeer eigenwijs, gehecht aan haar eigen roedeltje en de rest doet er niet zoveel toe. Niet typisch voor een Golden. Helaas zijn haar allergieen erger geworden, is ze vorig jaar erg ziek geweest waardoor nog kwetsbaarder, heeft al een hele medische molen doorlopen waarbij oa desensiblisatie is mislukt. Ze doet het nu op 15 mg prednison om de dag en met de lente en zomer wordt het weer heel veel bijsmeren. Voor ons is belangrijk dat ze ondanks haar medische toestand zin heeft in het leven en dat heeft ze. Ze is bij ons eigenlijk altijd veel vrolijker en blijer geweest dan we haar daarvoor kende. Er komt ook veel meer uit, ze durft veel meer en is nog eigenwijzer. Ze is als pup van 7 maanden in het asiel beland, niks meegemaakt, kwam uit een gezin in scheiding en was een behoorlijk bange hond. Uiteindelijk heeft ze bij onze vriendin een goed huis gevonden en ruim 5 jaar gefunctioneerd als hulphond. Wij hadden verwacht haar op deze leeftijd nu al aan zouden moeten duwen zo rustig is ze altijd geweest maar na een dipje (wrs van het overzetten op rauw) is madam weer helemaal aan het terugkomen. Wij zijn uiteindelijk op KVV overgestapt uit "wanhoop". We zien heel langzaamaan verbetering vooral in haar darmen. Ze is nog maar 1 keer (na de wenperiode) aan de race geweest en de porties ontlasting worden ook steeds minder. We hopen op termijn dat haar huid nog wat stevig wordt.
Niet heel makkelijk en ook niet verwacht als eerste hond dit allemaal mee te maken maar wel heel leerzaam en we zijn nog steeds erg blij met haar en hopen dat ze oud zal worden bij ons. In ieder geval is dit haar laatste huis want al dat verhuis is ook niks voor een hond.
