eelke schreef:Ik snap je even niet, soms schrijf je dat de jeuk wel mee valt, dan is het weer wel te erg, en nu schrijf je niet-niet-te-doen. Als hij jeuk heeft, maar het wel te doen is, zou ik het eerst een houden op het voer waarop zijn darmen het beter deden?
Ik snap dat je het niet snapt
Het wisselt. Op sommige dagen is het te doen. Maar dan krijgt hij de hoogste dosering apoquel en dat wil eigenlijk niemand.
Daarnaast is zijn huid nu rood. Echt vuurrood. We weten uit het verleden dat het zijn typische allergie reactie is en zo rood als dit hebben we nog niet eerder gezien. We weten dus dat hij allergisch is.
Het punt is dat deze reactie ook inwendig plaats kan vinden. Je geeft iedere keer het immuunsysteem een optater en onderdrukt de symptomen met medicijnen en andere maatregelen zoals dagelijks wassen. Daarmee is hij een blije hond (en is het dus te doen) maar zo kan het niet blijven. Volgens de geleerden eigenlijk ook niet tijdelijk.
Dan waren er dagen dat het, zelfs met medicijnen, niet te doen was voor hem. De ene keer was dat zijn maag, de andere keer de jeuk. Zijn maag is nu goed op een uur na het eten na. Hij likt dan obsessief, verder zie je niks aan hem. Maar ik heb niet het idee dat hij dan diep ongelukkig is. Hij ligt in zijn mand te likken en dat willen we liever niet, maar aan de andere kant zie ik zijn huid nu al opknappen.
Die huid is met deze maatregelen te doen. Ik was hem en geef hem apoquel. We kunnen iets anders gaan geven tegen de jeuk maar dat is net zoveel symptoombestrijding dan we nu doen. We hebben wel unaniem besloten dat we geen dagen meer willen waarbij je kan twijfelen aan de kwaliteit van leven. Ik heb liever dat hij doodgaat van de apoquel dan van ellende zeg maar. Dus zonder medicijnen, of op zijn oude dosering, zou hij nu kapot gaan van jeuk. En dus krijgt hij nu een hoge dosering.
Is het zo een beetje begrijpelijk?
Voor mijn gevoel leeft hij in zijn reservetijd. We hebben al zoveel geprobeerd...