lieve mensen,
ik begrijp heel goed dat jullie benieuwd zijn naar haar achtergrond, het hoe en waarom.
Ik kan niet ingaan op vragen over hoe het is gegaan met de fokker.
Het is nooit en te nimmer mijn bedoeling geweest daarover te schrijven en dat wil ik niet:
Ik wil alleen maar dat poes het goed gaat doen.
Hoe ik dat voor elkaar moet gaan krijgen is een tweede
maar, ondanks mijn paniekaanvallen
blijf ik altijd doorgaan en bedenken en doen... Sorry voor al mijn gemiep. Ben pas woensdag hiermee in aanraking gekomen en dan al die verhalen... ik word daar zo treurig van! waarom toch dat onnodig lijden!!en tegelijkertijd zoiets van jemig!! er is dus toch een oplossing! De da wist het niet meer, poes is gezond verklaard, dus tja, wat dan?!?! Nu, carnibest?
Maar dan moet ze wel eten!! En ik ben blij dat jullie dwangvoeren noemen, want ik werd nl al wat driftig en kreeg de neiging het in haar bekje te proppen, maar het leek me niet zo'n strak plan. Wel zet ik haar heel regelmatig (doe ik eigenlijk gevoelsmatig al een tijdje) bij haar schotel en dan is het OH JA en ik blijf er nonchalant bijhangen (doe de afwas ofzo) en spiek of ze eet. Nou nou dat gaat met ieniemienhapjes maar dat is dan toch al wel goed toch??