[pearlsofpassion]

Als je dit schrijft, klinkt het voor mij alsof je denkt dat het verplicht om te fokken als je shows loopt.

Nee, verplicht om shows te lopen als je ermee wil fokken. Met je hond. Zo stond het toch in het gesprek.
Enfin. Nu hou ik.erover op hoor..

[pearlsofpassion]

Die indruk kreeg ik, dan is dat een misverstand.

Weet je, alles wat je noemt ben ik het wel mee eens. Alleen ik zie ook veel goede dingen. Rassen die wel een gezonde en functionele bouw hebben, stamboeken die wel met het inbrengen van verse genen bezig zijn. Het is in mijn ogen niet zwartwit.

Rashonden worden vaak op vele aandoeningen getest. Jij geeft aan dat je geen rashond wilt. Dan heb je dus vrijwel geen zicht meer op erfelijke gezondheid. En als ik dan denk dat wij twee keer gevraagd zijn om Oscar te laten dekken, waarbij zijn hd, lsi en spondylose weggewuifd werd…
Of de buitenlandse hondjes. Waar een deel keihard werkt om zielige honden te redden en helpen, maar er ook handel is waar goed geld aan wordt verdiend.

Wat ik zeggen wil: als je met dieren werkt, bepaal je of je dat integer doet of niet. Of je nu rashonden fokt, buitenlandse hondjes naar Nederland haalt of rasloze hondjes fokt. In alles kan je het op een goede en foute manier doen.

Ja voila, dat ik geen rashond wil hoeft niet te betekenen dat het zomaar een nestje op de hoek van de straat moet zijn. Of buitenlandertje.
Het hoeft gewoon geen raszuivere te zijn voor mij. Ik heb het niet zo met rassen ( omdat het concept ras gewoon nooit gezond is voor het dier). Maar al de rest blijft. Het moet wel zorgvuldig gefokt en getest. Zeker bij honden.
Het is gewoon een feit dat rassen bij honden al zo lang terug gaan dat er zoveel foute dingen ingefokt zijn dat je er zeker niet vanuit kan gaan dat een kruising gezonder is. Soms wel, maar zeker niet altijd. Maar daarvoor heb je op zo'n uiterlijke keuring niets te zoeken.
Ik ben er wel van overtuigd dat als je geen gesloten stamboeken en keuringskampioenen had gehad, het nooit zo erg was geworden als het nu is. Ik ken wel iets van genetica en dat is wel mijn overtuiging.
Daarom vind ik Bruun ook zo geweldig en wat er bij de Wetters gebeurt. Die proberen er tenminste wat aan te doen. Dat zijn jullie vast allemaal met me eens. Dat is bassically wel afstappen van het gesloten stamboek en ook op gezondheid gaan fokken. Dat bedoel ik dus. Dat zou al veel ellende besparen. De mentaliteit kantelt wel, maar daar heeft zo'n uiterlijke keuring niets mee van doen. Met innerlijke en genetische gezondheid.

Nu om het duidelijker uit te leggen. Ik vind mijn kippen heel leuk. De brahma kriel is het ras van mijn hart. Maar de cochin krielen vind ik ook geweldig leuk. Alleen, die poten zijn zo kort. Dat vind ik echt 2x niets. Die kipjes kunnen vrij moeilijk echt lopen. Hollen dan.
Dus ik kruis die 2. Er zit zelfs nog wat australorp tussen omdat ik ooit de legprestaties wou verbeteren. Maar dat bleek eigenlijk niet nodig want mijn eerste kruising hen legt 2x beter dan beide rassen waar ze uit voortkomt en dat doen diegene die volgen eigenlijk ook. Minder inteelt geeft betere conditie.
Maar die kruisingen vind ik gewoon stukken fijner dan de raszuivere. Gewoon omdat ze de positieve dingen combineren..ze hebben meer karakter als de brahma en kunnen beter lopen dan de cochin en zijn ook super leuk om te zien.
Dan kan het mij worst wezen dat ze niet raszuiver zijn. En in tegenstelling tot wat 'men' beweert ( dat je kruisingen niet aan de straatstenen kwijt raakt bij kippen) merk ik dat er best veel interesse is voor m'n leuke kipjes. Het is gewoon een mentaliteitswijziging die nodig is om niet meer in termen van rassen te denken. Of toch zeker niet zo strikt als het nu is. Je kan uiteraard nog steeds hokjes en indelingen maken op basis van kenmerken.

[Lizzy]

Ik wil wel een rashond. Omdat ik waarde hecht aan het uiterlijk en de raseigenschappen.

En als iedereen met zijn dekreu thuis blijft en hem op een kleedje achter de openhaard legt: ziet niemand 'm en dus wordt ie nooit gebruikt. En ja, dat is zonde. Je leert op show ook fokkers kennen. En je leert ook goed naar roddels te luisteren, zeer belangrijk (want dan hoor je pas de waarheid over honden - OK, moet je wel gif leren onderscheiden van echte zaken). Vandaag de dag is dat iets beter, omdat we facebook (enzo) hebben. Je ziet daar veel honden voorbij komen. Maar dat is toch niet hetzelfde, je moet daarna nog steeds de hond live gaan zien. En het is niet grappig om naar een reu in Polen te gaan kijken en daar jezelf op visite uit te moeten nodigen om de reu te bekijken (om vervolgens te zeggen "naaah, die hoef ik niet als dekreu"). Op een show kan ik een goede indruk krijgen van een reu. Ik ben Union Jack zelf eerst op show gaan bekijken. En dan krijg je ook een goede indruk hoe zo'n hond om gaat met mensen en andere honden. Dat vond ik wel fijn, om hem ook daar te hebben kunnen zien.

Dus ja, super effectief, die hondenshows! Ik hoop dat ze nog lang blijven bestaan.

[Kim_S]

Ja voila, dat ik geen rashond wil hoeft niet te betekenen dat het zomaar een nestje op de hoek van de straat moet zijn. Of buitenlandertje.
Het hoeft gewoon geen raszuivere te zijn voor mij. Ik heb het niet zo met rassen ( omdat het concept ras gewoon nooit gezond is voor het dier). Maar al de rest blijft. Het moet wel zorgvuldig gefokt en getest. Zeker bij honden.
Het is gewoon een feit dat rassen bij honden al zo lang terug gaan dat er zoveel foute dingen ingefokt zijn dat je er zeker niet vanuit kan gaan dat een kruising gezonder is. Soms wel, maar zeker niet altijd. Maar daarvoor heb je op zo'n uiterlijke keuring niets te zoeken.
Ik ben er wel van overtuigd dat als je geen gesloten stamboeken en keuringskampioenen had gehad, het nooit zo erg was geworden als het nu is. Ik ken wel iets van genetica en dat is wel mijn overtuiging.
Daarom vind ik Bruun ook zo geweldig en wat er bij de Wetters gebeurt. Die proberen er tenminste wat aan te doen. Dat zijn jullie vast allemaal met me eens. Dat is bassically wel afstappen van het gesloten stamboek en ook op gezondheid gaan fokken. Dat bedoel ik dus. Dat zou al veel ellende besparen. De mentaliteit kantelt wel, maar daar heeft zo'n uiterlijke keuring niets mee van doen. Met innerlijke en genetische gezondheid.

Nu om het duidelijker uit te leggen. Ik vind mijn kippen heel leuk. De brahma kriel is het ras van mijn hart. Maar de cochin krielen vind ik ook geweldig leuk. Alleen, die poten zijn zo kort. Dat vind ik echt 2x niets. Die kipjes kunnen vrij moeilijk echt lopen. Hollen dan.
Dus ik kruis die 2. Er zit zelfs nog wat australorp tussen omdat ik ooit de legprestaties wou verbeteren. Maar dat bleek eigenlijk niet nodig want mijn eerste kruising hen legt 2x beter dan beide rassen waar ze uit voortkomt en dat doen diegene die volgen eigenlijk ook. Minder inteelt geeft betere conditie.
Maar die kruisingen vind ik gewoon stukken fijner dan de raszuivere. Gewoon omdat ze de positieve dingen combineren..ze hebben meer karakter als de brahma en kunnen beter lopen dan de cochin en zijn ook super leuk om te zien.
Dan kan het mij worst wezen dat ze niet raszuiver zijn. En in tegenstelling tot wat 'men' beweert ( dat je kruisingen niet aan de straatstenen kwijt raakt bij kippen) merk ik dat er best veel interesse is voor m'n leuke kipjes. Het is gewoon een mentaliteitswijziging die nodig is om niet meer in termen van rassen te denken. Of toch zeker niet zo strikt als het nu is. Je kan uiteraard nog steeds hokjes en indelingen maken op basis van kenmerken.

Ik vind Bruun ook leuk

Het is voor mij niet of-of maar en-en.
Een Wetterhoun moet ook een kwalificatie van een show hebben voor ermee gefokt mag worden (eigenlijk moet worden want het zijn er al zo weinig). Omdat we merkten dat Wettermensen niet altijd showmensen zijn, worden er ook wat kleinschaligere fokgeschiktheidskeuringen georganiseerd. Maar feit blijft dat er minstens 1 keer een keurmeester naar gekeken moet hebben. En dan is het vaak zo dat als het in de verte lijkt op een Wetterhoun, er meestal een goede kwalificatie volgt. Je wilt gewoon weten of honden die ingezet worden voor de fok ook fatsoenlijk kunnen bewegen en geen extreme angsten of agressie hebben. En of de bouw / vacht etc. juist niet achteruit gaat (want dat gebeurt ook). Zelfs afwijkingen aan het gebit kunnen erfelijk zijn, dus dat controleert een keurmeester ook.

Daarnaast hebben we gelukkig ook enkele mensen binnen de club(s) die hun Wetter op heel veel shows laten zien, juist om te zorgen dat het ras bekender wordt, en we ook de pups kunnen plaatsen als er ineens meerdere nestjes zijn. Ook verantwoorde fokkers hebben de shows hard nodig, juist om de meest gezonde en vriendelijke exemplaren live te kunnen zien.

Volgens mij is het al lang niet meer zo dat alleen met kampioenen (veel) gefokt wordt, er zijn toch echt wel steeds meer fokkers met verstand. En de slechte blijf je altijd wel houden natuurlijk.

En hoewel ik Bruun als kruising fantastisch vindt, zijn het ook wel de typische raskenmerken van de Wetter waar ik zo gek op ben. Dus alles open gooien en alleen nog maar kruisingen fokken is het voor mij ook niet.

Ik vind het wel heel goed dat er discussie over is, dat houdt iedereen scherp

[dinky89]

Dat je een show hebt waarbij de hond (of ander dier) gekeurd wordt op ras kan ik begrijpen. Wat ik mij wel afvraag, zou het niet beter kunnen zijn om het wedstrijd element er uit te halen om extremen te voorkomen?

Zo herinner ik mij nog heel goed van een Maine Coon fokker op een show die vertelde dat er steeds meer op formaat werd gefokt en er ook teveel wordt doorgefokt met de kampioen..... Dat door fokken op zo groot mogelijk zag zij ook als probleem omdat het ten koste gaat van gezondheid Wat dat betreft is het net zo goed een probleem bij katten als bij honden. Ook dacht ik toen in eerste instantie dat de winnaar een pers was vanwege de platte neus maar dat bleek een Brits korthaar

En ja, ik heb nu heel bewust raskatten met een stamboom en niet een kruising van marktplaats. Dat heb ik gedaan vanwege een deel uiterlijk (mooie langhaar met blauwe ogen), een deel gezondheid (uitgevoerde gezondheid testen) en een deel karakter van het ras (zachtaardig en gemoedelijk). Dat is in mijn ogen ook de meerwaarde van een ras, je hebt een indicatie wat je kan verwachten. Maar het maakt mij dan niet uit of een lijntje in een tekening iets meer afwijking heeft dan 1 cm bijvoorbeeld zoals vroeger bij mijn konijn het geval was waardoor die voor het ras mislukt was

[Cindy de Wolf]

Ik ben heel trots dat van ons oeps nest, en dat was het ook echt. Inmiddels 1 teefje is aangekeurd voor de markiesjesvereniging als vers bloed en inmiddels ook haar eerste (en laatste) nest heeft gekregen. De eigenaar vond het te intensief en daarnaast werd Nikkie ook nog erg ziek dus de angst om haar te verliezen is nu groter dan de wens voor nog een nest.

En verder loopt hier alles rond, met stamboom, zonder stamboom, bastaard (uit hetzelfde nest als Nikkie), en 2 buitenlanders 1 uit spanje en 1 uit Bulgarije.

Als ik puur naar mijn eigen ervaringen kijk heb ik toch echt veruit de meeste (hoge) medische kosten gemaakt op mijn rashonden. En ook bij deze (3e groep) is dat weer zo.

[Lizzy]

Hee, ik heb niks tegen kruisingen he! Sjoerd is tenslotte ook een mongrel! En van mij mogen ze gisteren een andere hond bij ons ras in kruisen om COI te verlagen en gezondheid te bevorderen. Dat moet dan wel op de juiste manier gebeuren zoals bij de Wetter en de Markies, anders heeft het geen zin. En bij ons ras is het nog lastiger omdat het geen Nederlands ras is. In 1973 is er eenmalig een Pointer in gekruist en in de voormalig Oost Europese landen moeten ze er echt NIETS van hebben, van LUA's. Sterker nog, Kroatie ("baas" over de FCI rasstandaard) verbiedt het gebruik van LUA's in de fokkerij.

[pearlsofpassion]

Dat bedoel ik net Lizzy.
Dat je rassen wil behouden, begrijp ik wel. Maar dat standpunt van 'ten koste van alles' zoals de kroaten, daar kan ik heel kwaad om worden. Dat vind ik echt vreselijk. En dat is toch nog bij de meeste rassen nog zo. Er is nu gelukkig wel wat aan het veranderen daarin. Maar er is nog zeker veel werk als je't mij vraagt. Af en toe een outcross moet gewoon normaal worden. Anders gaat het nooit echt in orde komen. De populaties binnen rassen zijn gewoon te klein om gesloten te houden. Dan verlies je elke generatie meer en meer genetische diversiteit.

[Siberienne]

Ik wil hierna misschien wel een alaskaantje. Dat zijn kruisingen gefokt met een doel. Lopen. En die zijn heel divers. Ik wil een herplaatser en dan kan je al eea zeggen over karakter.

Bij Siberische husky’s was er enorm verschil tussen wat werd gefokt voor de show en voor het werk. Dat heb ik altijd raar gevonden, wat is dan het nut van de showhond als ze niet zodanig gebouwd zijn dat ze kunnen doen waar ze voor gefokt zijn; draven. Dat is toch raar? ‘onze’ fokker keek naar uiterlijk (show) maar toch zeker ook naar werkprestaties. En ik denk dat dit toch ook wel voor meer rassen geldt.

[pike]

Ik wil hierna misschien wel een alaskaantje. Dat zijn kruisingen gefokt met een doel. Lopen. En die zijn heel divers. Ik wil een herplaatser en dan kan je al eea zeggen over karakter.

Bij Siberische husky’s was er enorm verschil tussen wat werd gefokt voor de show en voor het werk. Dat heb ik altijd raar gevonden, wat is dan het nut van de showhond als ze niet zodanig gebouwd zijn dat ze kunnen doen waar ze voor gefokt zijn; draven. Dat is toch raar? ‘onze’ fokker keek naar uiterlijk (show) maar toch zeker ook naar werkprestaties. En ik denk dat dit toch ook wel voor meer rassen geldt.

Ja dat is iets wat ik ook heel raar vind. En dat heb je niet alleen bij de Husky. Bij de Labrador retriever is het net zo. Die zwaarlijvige showhonden tegenover de slanke honden uit de jachtlijnen. Springer spaniels hebben ook show- en werklijnen. En er zullen nog wel meer rassen zijn die die scheiding hebben. Showhonden zijn m.i. uitsluitend geschikt voor en ook bedoeld als huishond. Ze missen ook de drive om te doen waar het ras oorspronkelijk voor gefokt is.

[Siberienne]

Ja dat is iets wat ik ook heel raar vind. En dat heb je niet alleen bij de Husky. Bij de Labrador retriever is het net zo. Die zwaarlijvige showhonden tegenover de slanke honden uit de jachtlijnen. Springer spaniels hebben ook show- en werklijnen. En er zullen nog wel meer rassen zijn die die scheiding hebben. Showhonden zijn m.i. uitsluitend geschikt voor en ook bedoeld als huishond. Ze missen ook de drive om te doen waar het ras oorspronkelijk voor gefokt is.

Maar dan kom ik toch terug op het nut van shows om een ras te behouden, de meeste rassen zijn gefokt met een doel toch? En scherp gezegd dragen shows dus niet altijd bij tot behoud van een ras in al zijn hoedanigheden (vorm en functie) maar leiden ze tot het fokken van honden puur op uiterlijk - met alle excessen van dien.
Shows zijn dan een doel op zich geworden, en dat is wat mij tegen staat.

[frodo quin]

Maar dan kom ik toch terug op het nut van shows om een ras te behouden, de meeste rassen zijn gefokt met een doel toch? En scherp gezegd dragen shows dus niet altijd bij tot behoud van een ras in al zijn hoedanigheden (vorm en functie) maar leiden ze tot het fokken van honden puur op uiterlijk - met alle excessen van dien.
Shows zijn dan een doel op zich geworden, en dat is wat mij tegen staat.

Wel ja dat dus. En het doel van shows is toch het tegenovergestelde. In de praktijk zie je dat keuringen wel zich bezig houden met een vlekje verkeerd, maar gerust platte gezichten, slechte ruggen, extreem groot of extreem klein aanmoedigen. Een hond die voldoet aan wat honderd jaar geleden het ras was zou het bij veel rassen slecht doen op show.

Ik denk dat zowat elk ras waar mee gewerkt wordt een opvallend verschil tussen show en werklijn heeft. En niet enkel qua uiterlijk, maar vaak ook qua karakter. Van de Bouvier heb ik gehoord dat het echt totaal verschillende honden zijn qua karakter en qua uiterlijk herken ik er zelfs niet hetzelfde ras in. De Bouviers zoals ik ze kende als kind zijn dan weer echt anders dan wat je nu doorgaans kan vinden. Zowel werk als show lijkt een extreme versie van wat ze ooit waren. Goldens zien er tegenwoordig uit als berghonden en hebben veel gewrichtsproblemen. En dat 60% kanker krijgt vind ik ook niet erg grappig Emma is mini tegenover jonge goldens en ze is groter dan de rasstandaard van een golden.

Labradors zoals je noemde verschillen ook sterk qua uiterlijk. Ik zie persoonlijk niet graag het logge van de schowlijnen en bij werklijnen zitten er wel wat tussen die echt het hoofd van een Flatcoated retriever hebben. Qua karakter vind ik de showlijn ook minder mijn ding. Dat ze een stuk rustiger zijn en minder bewegingsbehoefte hebben spreekt mij wel aan, maar ze zijn zo wat meer falderalderie hondjes. Ik vind ze wat dommig/sullig. Het is niet dat ze dom zijn. Ze leren heel snel, maar ze lijken hun hersenen vaker uit te hebben. Overenthousiast delen ze wel met elkaar. 1 van de redenen waarom ik weer voor een labrador ben gegaan is omdat qua gezondheid en excessen het 1 van de beste rassen is dat past bij mij.

Voor een ridgeback heb ik echt moeten zoeken naar een fokker die binnen de rasstandaard fokt. Het kan mij totaal niet schelen of ze wel of niet een ridge hebben en als ze in zwart te vinden waren had dat mijn voorkeur, dus het is niet dat ik erg gefixeerd ben op een bepaald uiterlijk, maar ik wou wel een hond die niet extreem groot gefokt was. Niet enkel om praktische redenen, maar omdat dat toch vaak ten koste gaat van hun gezondheid. Quin haar papa is een kleintje op show en hij zit bovenin de rasstandaard. De ridgeback op show vandaag zit er dus boven. Hoe bewaken shows dan de rasstandaard?