Aanstaande dinsdag nemen we afscheid van George, een dag voor haar 17de verjaardag.
We zijn er kapot van maar een hondje dat steeds slechter ziet en meer last krijgt met haar pootjes.......we willen het niet nog slechter laten worden en het zover laten komen dat ze niet meer kan genieten. Dat moment kwam met rasse schreden dichterbij.
Het viel niet mee om het afscheid op een mooie manier te regelen. De dierenartsen hier komen nu niet thuis en op de praktijk mag je maar met 1 baasje naar binnen en de hond niet vasthouden. Vervoer hebben we natuurlijk niet en George vindt het sinds vorig jaar ook helemaal niet fijn meer om in de auto te zitten, raakt er erg overstuur van. Zo moet een hondje niet eindigen, overstuur en in paniek.
Uiteindelijk komt er nu iemand die George jaren heeft behandeld vanwege de spondylose. Dat zij komt is ongelooflijk lief, ze woont 2 uur rijden bij ons vandaan. We zijn haar dan ook heel dankbaar. George vindt haar lief, zij vindt George lief, dat is fijn.
Voorlopig stapt ze nog dapper mee. Maar kon ze 2 weken terug Ivy nog volgen, nu kan ze eigenlijk niet meer echt los want ze verdwaalt meteen in het gras.
Met z'n viertjes zoveel mogelijk genieten van de laatste dagen.......
