Flea is nu 14 jaar en 9 maanden. Vorig jaar ging het ineens heel slecht. na veel onderzoek bleek hij diabetes te hebben. Zijn alvleesklier was al een lange tijd slecht (hij kreeg carnibest pancreas en heeft het daar heel goed op gedaan) en waarschijnlijk is die er helemaal mee gestopt. Hij krijgt nu sinds december vorig jaar insuline. Dat is met veel hobbels en dalen gegaan. Het ging een tijdje beter, we gingen ook weer wandelen in het bos. Maar toen begonnen zijn anaalklieren op te spelen en zijn gebit. Dit was al eerder een keer schoongemaakt en er waren wat elementen getrokken. Nu is de keuze gemaakt om alles wat er niet goed uitzag of er verdacht uitzag uit te halen. Dit is een lange operatie geweest, maar is wel goed gegaan. Daarna is Flea nog wel opgeknapt en ook konden we onze rondjes maken in het bos. Maar deze zomer gaat het toch steeds minder. Hij heeft nu kort achter elkaar 2 keer een hypo gehad (wankel, dronkeman loopje, verward, de eerste keer ook schokkerig en omvallen) waarbij we hem met druivensuiker weer hebben laten herstellen, maar hij wankelt toch steeds iets meer. Z'n insuline is moeilijker in te stellen. Hij eet ook niet zo makkelijk meer. Hij eet liggend en de ene keer alles (zelf) de andere keer moet ik hem voeren, dan eet hij soms 1 hapje, soms de helft, soms alles. Hij heeft ook de neiging om te veel te drinken. Als dat gebeurt wordt hij misselijk en gooit hij veel water en soms ook eten eruit. Ontlasting is soms ok, maar vaak ook minder goed. Ook als hij niet veel drinkt is hij soms misselijk. Hij is zo mager als een lat en dikker zal hij niet meer worden. Zijn spieren doen het nog wel (hij kan nog dik 40 minuten in het bos lopen/ slenteren/ snuffelen met af en toe een sukkeldrafje), maar opstaan en gaan liggen gaan wel steeds wat lastiger.
We gaan vanaf 1 september weer werken en hoewel mijn moeder een aantal keren per week tussen de middag thuis kan komen om Flea uit te laten en te checken zien we het niet zitten dat hij zoveel alleen is. Het risico is ons te groot dat er iets gebeurt als wij er niet bij zijn. Dat hij een hypo krijgt, valt en niet meer kan opstaan, enzovoort.
We hebben er na lang overleggen voor gekozen om nog twee weken Flea heel erg te verwennen met vaak naar het bos gaan, soms ijsjes eten (die vindt hij nog wel lekker) en gezellige aandacht en dan donderdag 27 augustus de dierenarts thuis te laten komen om hem in te slapen.
Toen ik dit gisteren aan mijn moeder vertelde stond ik er helemaal achter. Als ik dan vanochtend in het bos loop met hem, voelt het weer heel dubbel. Ik vind het zo moeilijk om te zien of we het goed doen. Ik wil niet te laat zijn en hem ellende besparen. Hij heeft al genoeg ellende gehad. Is het fair om hem te laten inslapen terwijl hij ook nog lol heeft? Of is het juist fair om hem nu te laten gaan en niet te wachten tot er weer een volgende episode met ellende komt? Ik vind dit zo moeilijk!