[Spikkelneus]

Heel erg lief

[-Annemarie-]

Zeker lief!

[Lizzy]

Ja. Ze is ook gewoon echt heel erg lief . Ik ga oma morgen weer eens verblijden en neem dan 1 van de smurfjes mee. Ik denk dat ik morgen Fritzi maar weer eens meeneem. Dan roep ik "Fritzi, ga je mee naar oma??!!" en dan zie je zoefffffffffff en zit ze in de auto . Ze worden ook schandelijk verwent door mijn moeder hoor. Dat begint met "mag ze wat? Ik heb een stukje biologische komkommer". "Ja hoor mam, dat mag wel". Goed, dan is er een halve komkommer op en dan dan is het "Ahhh, ze mag toch ook wel een blokje kaas? Klein stukje! Ik heb heeeeerlijke biologische kaas". "Ja hoor mam, omdat het vandaag zondag is mag het". "Ahhh, ik heb nog een heerlijk biologisch gekookt eitje, mag ze dat?". "Ja hoor mam, dat mag wel". Serieus, ze gaan standaard met een volle buik naar huis

Grappig is wel dat mijn moeder helemaal nooit zo'n dieren-mens is geweest (ze houdt wel van dieren, daarom eet ze bijv. ook geen vlees en koopt ze alles dat afkomstig is van dieren, zoals yoghurt, ei, etc. van biologisch gehouden dieren). En honden waren al helemaal haar ding niet. Ze was er ook een beetje bang voor en misschien ook wel een beetje vies van (mijn moeder is nogal gauw vies van dingen). Maar mijn honden vindt ze echt ge-wel-dig. Van meet af aan al. Zo schattig! Dus als ik ze meeneem wil ze ook uitgebreid met ze knuffelen. Vinden mijn honden ook heel leuk en die willen dan zoenen, bij voorkeur midden haar neus, oren en midden in haar gezicht . Dat vindt ze dan wel een beetje mwah maar zelfs dat laat ze toe (voor wie mijn moeder kent is dat echt heel bijzonder . Een hondenbek, he bah!). Van mij mogen m'n honden dat natuurlijk niet maar dan zegt ze zelf "laat ze nou"

[Eef+Stippels]

Ooohhh wat ontzettend lief!!

Fijn hoor, zo'n lieve oma voor de stippelkids

[Tanna]

Wat schattig! Mijn vader en moeder deden ook altijd zulke dingen, zo leuk.

[Anne in Zweden]

Het geeft inderdaad zo'n fijn gevoel als je ouders (en mensen in het algemeen) je liefde voor je dieren serieus nemen. We komen immers al genoeg mensen tegen die die affectie stiekem een beetje belachelijk of overdreven vinden.
Wanneer mijn vader en ik telefoneerden, beëindigde hij het gesprek altijd met een "groetjes aan de honden en de katten". Ik vond dat altijd zo lief! Ik durf te wedden dat hij de dieren niet als een soort kleinkinderen beschouwde, en hij was ook verder een heel rationeel mens, maar die groetjes vergat hij nooit door te geven. Zo leuk!