Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Annemarie Rijnveld schreef:Ciao Anne, klopt wel ja, van mijn kant ook radiostilte sinds een paar jaar; ik lees wel af en toe mee, vandaar dat ik het bericht van Liek las Met de honden alles goed, in ieder geval.Ja, ook zo ongezellig, dat we jou hier nooit meer zien!
Annemarie Rijnveld schreef:Hoi lieve Lizzy, komt wel weer verandering in, volgend jaar komen we in Nederland wonen en dan hoop ik weer wat meer present te zijnO iew, komt het wel weer goed met zijn been? Ik hoop het voor jullie!
De afgelopen anderhalf jaar was voor ons behoorlijk zwaar na het ernstige ongeluk van Max, mijn man, waarbij zijn onderbeen totaal is verpletterd en ik had geen zin/puf meer om nog wat te laten horen.
Ik lees nog wel steeds mee en ben verschrikkelijk geraakt door alle gebeurtenissen met Linga en nu ook weer met één van de meisjes, Fritzy geloof ik. En alle ellende die Radja is overkomen, vreselijk.
Liekie, we staan er eigenlijk nooit zo bij stil hè? We hebben het gevoel dat ouders er altijd zullen zijn, zo'n beetje onsterfelijk zijn. En dan worden ze ouder en worden ziek of zwakker en dan hebben ze onze hulp zo ontzettend nodig. De rollen zijn ineens omgedraaid. Het is dan zo verdrietig zo ver van ze vandaan te wonen. Ik wens je veel sterkte, meis!!
Annemarie Rijnveld schreef:Hoi lieve Lizzy, komt wel weer verandering in, volgend jaar komen we in Nederland wonen en dan hoop ik weer wat meer present te zijnAhhhhhhhhhhh . Wat erg om te lezen dat jullie het zo zwaar hebben gehad . Heftig zeg, een verpletterd onderbeen . Hoe is het nu met Max?
De afgelopen anderhalf jaar was voor ons behoorlijk zwaar na het ernstige ongeluk van Max, mijn man, waarbij zijn onderbeen totaal is verpletterd en ik had geen zin/puf meer om nog wat te laten horen.
Ik lees nog wel steeds mee en ben verschrikkelijk geraakt door alle gebeurtenissen met Linga en nu ook weer met één van de meisjes, Fritzy geloof ik. En alle ellende die Radja is overkomen, vreselijk.
Liekie, we staan er eigenlijk nooit zo bij stil hè? We hebben het gevoel dat ouders er altijd zullen zijn, zo'n beetje onsterfelijk zijn. En dan worden ze ouder en worden ziek of zwakker en dan hebben ze onze hulp zo ontzettend nodig. De rollen zijn ineens omgedraaid. Het is dan zo verdrietig zo ver van ze vandaan te wonen. Ik wens je veel sterkte, meis!!
Annemarie Rijnveld schreef:Hoi lieve Lizzy, komt wel weer verandering in, volgend jaar komen we in Nederland wonen en dan hoop ik weer wat meer present te zijnIk had inderdaad op Facebook wel het een en ander meegekregen, maar ik kon mezelf er niet toe zetten om je een berichtje te sturen Sorry Jullie hebben inderdaad een hele zware tijd gehad. Respect voor jullie beide, wat een doorzetter is Max, maar jij ook!
De afgelopen anderhalf jaar was voor ons behoorlijk zwaar na het ernstige ongeluk van Max, mijn man, waarbij zijn onderbeen totaal is verpletterd en ik had geen zin/puf meer om nog wat te laten horen.
Ik lees nog wel steeds mee en ben verschrikkelijk geraakt door alle gebeurtenissen met Linga en nu ook weer met één van de meisjes, Fritzy geloof ik. En alle ellende die Radja is overkomen, vreselijk.
Liekie, we staan er eigenlijk nooit zo bij stil hè? We hebben het gevoel dat ouders er altijd zullen zijn, zo'n beetje onsterfelijk zijn. En dan worden ze ouder en worden ziek of zwakker en dan hebben ze onze hulp zo ontzettend nodig. De rollen zijn ineens omgedraaid. Het is dan zo verdrietig zo ver van ze vandaan te wonen. Ik wens je veel sterkte, meis!!
Annemarie Rijnveld schreef:Lizzy en Anne: Ik zal zo even een eigen post openen, ik wil niet Liekie's bericht hijacken..Dat vind ik niet erg, hoor, hijack maar raak voor een knaak
Annemarie Rijnveld schreef:Liek, heb je geen last van een houten kont na 60 KM op de fiets??Na 60 niet, maar na 82 wel