El_Kato schreef:Dex is nu 9,5 maand en hoewel ik geen voorstander ben van castreren zonder reden zit ik toch te twijfelen. De hormonen beginnen wat te werken bij hem, hij wordt manser naar andere honden maar geen schokkende dingen. Gisteren waren we op het strand met ze en toen viel me op dat hij Rana serieus probeert te beklimmen. Zij vind dat niet leuk maar is ook niet heel erg duidelijk naar hem en dat maakt me een beetje aan het twijfelen. Rana snauwt hem uiteindelijk wel weg maar ik ben bang dat het een keer uit de hand loopt. Dex gaat steeds meer uitproberen en omdat Rana niet al te duidelijk is denk ik dat hij steeds verder zal gaan en het misschien een keer mis gaat en ze misschien straks helemaal niet meer met elkaar overweg kunnen. Dex is qua gedrag ook nog steeds wat typisch, of in iedergeval niet wat ik gewend ben van onze andere honden. Hij is nog steeds terughoudend naar andere honden, gaat nog vaak zitten als hij een andere hond ziet omdat hij het wat spannend vind (mijn invulling) maar als hij wel speelt met andere honden is hij snel veel te wild, te lomp, te grof en krijgt dan (terecht) een snauw. En dan terugdenkend aan Manu en wat castratie voor hem gedaan heeft denk ik dat het Dex meer rust kan geven.
Redenen voor castratie; gedrag richting Rana, meer rust in lijf en hoofd?
Redenen om het niet te doen; snijden in een gezond lijf (narcose), hormonen nodig om volwassen te worden?
Ben eigenlijk gewoon niet zo voor castreren maar kan ook geen goede redenen bedenken waarom we het niet zouden doen wanneer het voor hem alleen maar meer beter zou zijn, mits chemisch castratie dat laat zien natuurlijk.
Nu zit ik eraan te denken om hem chemisch te laten castreren om te kijken of het inderdaad het gewenste effect heeft maar is hij niet nog te jong om dit te doen? Hij heeft de hormonen ook nodig om volwassen te worden maar zou hem ook graag wat stabieler, zekerder in zijn gedrag willen zien. Qua gedrag zijn er geen schokkende dingen, gewoon anders dan wat ik gewend ben en we trainen uiteraard ook met hem en blijven dat voorlopig nog wel doen. Hoe staan jullie hierin?
192F7955-530A-47CD-B692-518E9185FB5C.jpeg
Nog even een fotootje van het ei bijgevoegd, hihi ik ben zo blij met hem 
Met zijn rare gekke dingen, zo anders als de andere honden die we gehad hebben. Zo brutaal, ook omdat wij er veel te vaak om moeten lachen en hij dus eigenlijk te veel mag. En die "smoel" van hem hij kan je aankijken 
Tja, ik ben niet zo van de reuen, maar snap wat je bedoelt. Denk toch dat het je eigen afwegingen moeten zijn maar andere meningen zullen inderdaad dingen aan kunnen brengen waar je mss zelf nog niet aan had gedacht.
Voor mij is het altijd simpel (ja ook ondanks het narcose verhaal
). Ik ben echt iemand van de teven, maar zou er tevens niet aan moeten denken om 10-15 jaar (positief denken
) 2x per jaar het hele gedoe van de loopsheden te moeten meemaken.
Egoïstisch misschien, soit. Maar ik doe en laat héél veel voor mijn honden (regelmatig ten koste van mezelf); dit doe ik voor mezelf. Honden genoeg op de wereld dus ik zal er nooit honden aan toevoegen. Dus waarom al die sores + uiteraard de kans op BMO laten bestaan? En dan is natuurlijk de operatie voor teef veel zwaarder, zowel narcose als het snijgebeuren. Het blijft een buikoperatie, waar het bij de reu slechts een sneetje in de huid balzak is....
Niet verkeerd opvatten, het blijft bij beide soorten een narcose die ze moeten ondergaan, maar is mij verteld dat het bij de reu slechts roesje is, juist omdát het snijden zo weinig voorstelt. Correct me if I'm wrong...
Tja, de gedragsverandering kan je ook niet voorspellen. Dus dat blijft een gok.
Ik heb wél gewacht tot de eerste loopsheid is geweest, met dezelfde reden als je zelf noemt: Hormonen de kans geven hondje volwassener te laten worden. Maar weet niet wat hiervoor bij reuen acceptabele tijd is...?
Ik wens je sterkte met de knoop doorhakken. Mijn meisje gaat morgen onder het mes...
