[pearlsofpassion]

Ligt incontinentie niet voor een groot deel aan de kunde van de DA? En dat het vb bij laparoscopische ingrepen waarbij enkel de eierstokken verwijderd worden, niet voorkomt? Of is het bewezen hormoongerelateerd?

[Lizzy]

Ligt incontinentie niet voor een groot deel aan de kunde van de DA? En dat het vb bij laparoscopische ingrepen waarbij enkel de eierstokken verwijderd worden, niet voorkomt? Of is het bewezen hormoongerelateerd?

Nee, het is helaas hormoongerelateerd. Ik heb twee teven, beide laparoscopisch gecastreerd: één is super incontinent, de ander lekt heel soms urine (vooral als ze gezwommen heeft). Het ene ras lijkt er ook gevoeliger voor dan het andere. En ik vind de Dalmatische Hond horen in de lijst van gevoelige honden.

[Lizzy]

Super bedankt voor jullie stemmen en reacties! Ik laat de poll nog lekker open staan maar begin me zo wel een beetje een beeld te vormen. En tot nu toe blijkt dat ik gelijk heb, ook fijn

[constance.blokzijl]

De pol kan ik via tapatalk niet invullen helaas maar Lola is ook gecastreerd; haar eerste loopsheid was pas bij 15 maand en dat was al echt drama; maanden voor die tijd was ze met regelmaat een hoopje ellende en de 2 maand voor de echt loops werd was gewoon zielig; bang voor de gekste dingen; blaadjes die aan de boom ruisden bij een iets hardere windvlaag, en dan compleet verstijven en niets meer kunnen bang. Zo waren er meer dingen waar ze normaal niet om gaf en dan zo ineens zo vreselijk bang voor was. Tijdens de loopsheid was ze echt vreselijk, alles moest dood..... ze hield niet van zwemmen maar dook nu zelfs het water in om (op haar manier dan want ze kan niet eens zwemmen) al zwemmend een meerkoetje dood te maken, alle honden, reuen,teven wat dan ook, moeten ook dood (dus vreselijk uitvallen) heb me 4 weken kapot geschaamd met haar. Mij werd vertelt ach das de 1e keer... nou 2e keer 3/4 jaar later, was ze 3 maand voor die tijd weer zo van de leg en was ze er zelf ook ongelukkig van, de 4 weken met loopsheid weer net zo’n draak als de 1e keer. Ik heb nog 1 loopsheid afgewacht; en die verliep weer zo, dus ik had 4 maanden gewoon geen gelukkige hond was ik er klaar mee, bij de DA verhaal gedaan en die zei ‘alles eruit’ dus dat is gebeurd.....
Qua gedrag is ze niet veranderd in de zin naar andere honden als voor die tijd (dus andere honden zijn stom en eng en die jaag je weg door uit te vallen) maar die heftige schommelingen heeft ze niet meer. Ze was iets van 2,5 jaar toen ze gecastreerd werd en ik ben er alleen maar blij om geweest.
Verder ook geen nadelen gehad, inmiddels is ze 8, niet incontinent oid.

[Jura&Mahru]

Onze teef 3 maand geleden op 3 jarige leeftijd laten castreren (laproscopisch) vanwege elke keer een zeer depri hond tijdens de schijnzwangerschap.
Ze is heel duidelijk wat feller geworden, durft ineens haar grenzen (netjes) met een snauwtje te laten weten aan andere honden die bijvoorbeeld te ruw spelen.
Ze markeert nu ook af en toe dat deed ze normaal alleen vlak voor de loopsheid.
Ze is verder een zeer zachtaardige hond dus bij haar valt het echt op dat ze nu ineens niet over zich heen laat lopen. Ik ben er eigenlijk alleen maar blij mee dat ze zich veel beter zelf lijkt te kunnen redden bij dit soort dingen. Eerder moest ik haar echt in bescherming nemen.

[Ina]

Super bedankt voor jullie stemmen en reacties! Ik laat de poll nog lekker open staan maar begin me zo wel een beetje een beeld te vormen. En tot nu toe blijkt dat ik gelijk heb, ook fijn

Maar wat was dan de discussie die deze poll heeft doen ontstaan?

[kira]

Hond een: veranderde van vrolijk naar depressief en erg loom vacht een ramp
Hond twee: vacht een ramp verder geen verandering
Hond drie: heeft een stok nog vacht gelijk milder in karakter denk dat halvering hormonen toch iets doet

[Lizzy]

Maar wat was dan de discussie die deze poll heeft doen ontstaan?

Volgens de ander zou iedere teef, ongeacht leeftijd, veranderen van een castratie en daar altijd agressiever, pittiger, reactiever, onaardiger in de omgang met andere honden, etc. van worden. Verandering was dus altijd in negatieve zin, behalve dan teven die erg veel last van de loopsheid of schijnzwangerschap hadden. Naar mijn mening veranderd niet iedere teef en al helemaal niet altijd alleen in negatieve zin. Maar alleen mijn eigen vier voorbeelden (Whoofer, Pinkel, Linga en Biscuit) zegt natuurlijk niet zoveel. Ik ken ze natuurlijk ook, teven die bitcheriger zijn geworden na de castratie. Maar hoe waren deze teven voor de castratie? En hoe oud waren zij, toen zij gecastreerd werden? Zou de leeftijd van castratie misschien niet ook van invloed zijn? Dat laatste is niet specifiek uit de verf gekomen, maar het moge duidelijk zijn (denk ik) dat niet iedere teef in negatieve zin veranderd is, sterker nog: de meeste lijken niet veranderd te zijn.

Ik blijf het verder zelf een lastig vraagstuk hoor. Als ik definitief "uitgefokt ben" met Frou Frou en Fritzi sta ik ook weer voor het dilemma "castreren of niet?". Sec gezien hebben beide meiden geen last van hun loopsheid. Of van schijnzwangerschappen. Ja, dat hebben ze wel, maar niet dramatisch. Ze zijn tijdens de loopsheden/schijnzwangerschappen wel bitcherig tegen elkaar, Frou en Fritzi. Hoe dat zich zal ontwikkelen na een castratie is natuurlijk altijd maar de vraag.... Liefst laat ik ze zoals ze zijn, maar ja, ik zit ook niet te wachten op BMO's. Maar van de drie gecastreerde Dalmatiërs-teven die ik zelf heb/heb gehad (en van al die Dalmatier teven die ik om mij heen heb gekend/ken) zijn er twee incontinent geworden (en niet zo'n beetje ook). Ik denk ook dat Fritzi kans loopt om sloom en dik te worden. Ik denk er dus nog steeds over om op een gegeven moment de baarmoeder weg te laten halen en de rest te laten zitten. Ze worden dan ook nog steeds loops (zonder bloedverlies) maar ze kunnen geen BMO meer krijgen. Dus ja, hoewel het best wel standaard wordt uitgevoerd deze operatie bij teven vind ik het een lastig dilemma. Alleen ging daar de poll niet over natuurlijk. Maar ik denk wel dat veel mensen zo zitten te wikken en te wegen.

[Danny]

Gina na haar nest. Na het nest, was toen bijna 5 is ze nog een keer loops geweest en toen is ze gecastreerd. Toen was ze 5,5 jaar volgens mij.
Haar dochter Fendi, hebben we niet mee gefokt ivm haar zusjes epilepsie. Ik heb Fendi laten castreren toen ze 4 jaar was.

Bij beide heb ik geen gedrags verandering gezien, alleen vacht verandering.

Mijn reden van castreren is dat ik het risico niet zo wilde lopen om met een "oudere"teef een BMO op te lopen,....en dan nog opereren enzo. Dat heb ik toch regelmatig gehoord.
Van incontinentie tot nu toe geen last. Maar goed Gina overleed toen ze 8 jaar en 4 maanden oud was,...en Fendi is nu 6,5 jaar

[Ina]

Volgens de ander zou iedere teef, ongeacht leeftijd, veranderen van een castratie en daar altijd agressiever, pittiger, reactiever, onaardiger in de omgang met andere honden, etc. van worden. Verandering was dus altijd in negatieve zin, behalve dan teven die erg veel last van de loopsheid of schijnzwangerschap hadden. Naar mijn mening veranderd niet iedere teef en al helemaal niet altijd alleen in negatieve zin. Maar alleen mijn eigen vier voorbeelden (Whoofer, Pinkel, Linga en Biscuit) zegt natuurlijk niet zoveel. Ik ken ze natuurlijk ook, teven die bitcheriger zijn geworden na de castratie. Maar hoe waren deze teven voor de castratie? En hoe oud waren zij, toen zij gecastreerd werden? Zou de leeftijd van castratie misschien niet ook van invloed zijn? Dat laatste is niet specifiek uit de verf gekomen, maar het moge duidelijk zijn (denk ik) dat niet iedere teef in negatieve zin veranderd is, sterker nog: de meeste lijken niet veranderd te zijn.

Ik blijf het verder zelf een lastig vraagstuk hoor. Als ik definitief "uitgefokt ben" met Frou Frou en Fritzi sta ik ook weer voor het dilemma "castreren of niet?". Sec gezien hebben beide meiden geen last van hun loopsheid. Of van schijnzwangerschappen. Ja, dat hebben ze wel, maar niet dramatisch. Ze zijn tijdens de loopsheden/schijnzwangerschappen wel bitcherig tegen elkaar, Frou en Fritzi. Hoe dat zich zal ontwikkelen na een castratie is natuurlijk altijd maar de vraag.... Liefst laat ik ze zoals ze zijn, maar ja, ik zit ook niet te wachten op BMO's. Maar van de drie gecastreerde Dalmatiërs-teven die ik zelf heb/heb gehad (en van al die Dalmatier teven die ik om mij heen heb gekend/ken) zijn er twee incontinent geworden (en niet zo'n beetje ook). Ik denk ook dat Fritzi kans loopt om sloom en dik te worden. Ik denk er dus nog steeds over om op een gegeven moment de baarmoeder weg te laten halen en de rest te laten zitten. Ze worden dan ook nog steeds loops (zonder bloedverlies) maar ze kunnen geen BMO meer krijgen. Dus ja, hoewel het best wel standaard wordt uitgevoerd deze operatie bij teven vind ik het een lastig dilemma. Alleen ging daar de poll niet over natuurlijk. Maar ik denk wel dat veel mensen zo zitten te wikken en te wegen.

Aha, that explains

Ik vind het ook altijd wel een interessant thema, wel of niet.... en waarom wel of niet

Nu was er bij ons geen keuze ..., en terecht, geen risico nemen met buitenlandse adoptiehonden... er zijn genoeg hondjes die nog een goed huis zoeken, dus laten we die importhonden dan vooral niet de kans geven een nest te krijgen of te maken
Want ik denk dat ik als ik een intacte hond had genomen, deze toch ook had laten helpen
Dan bij voorkeur wel wat later als bij mijn dames nu.... maar puur gevoelsmatig waren ze wel onder het mes gegaan rond een jaar of 2.

Ik zal toch nooit fokken dus hebben ze die stokken niet nodig, het risico op BMO op oudere leeftijd (wat ik dus echt heel vaak hoor) of melkkliertumoren.... en dan als nog geopereerd moeten worden .... dan maar liever als ze jong en kwiek zijn
Daarmee meteen elk risico vermijden van een ongewenste dekking en geen last van loslopende reuen (vooral daar waar het niet mag) die even gezellig mijn dames zou willen bestijgen.

Maar ja.... eigenlijk vind ik ook dat je niet moet snijden in gezond vlees en kan me het dilemma wel voorstellen

Maar geen dilemma op grond van de uitspraak die werd gegeven tijdens jou discussie
Eigenlijk ook een rare redenatie.... waarom zou elke teef veranderen na sterilisatie
Elke vrouw die zich laat helpen wordt toch ook niet opeens een bitch..... oh nee... dat waren we hoe dan ook al

[pearlsofpassion]

Mensen worden niet gecastreerd he. Die worden wel degelijk gesteriliseerd. Zelfs als de baarmoeder eruit moet, laten ze de eierstokken zitten, tenzij evt als de vrouw toch al in menopauze is. Maar dan maakt het ook niet veel meer uit.

Ik begrijp wel waarom men het denkt, dat het zou veranderen. Hormonen hebben ook een sterke invloed op gedrag he.
Maar als ik dan naar mezelf kijk ben ik toch veel wispelturiger en opvliegender als mn hormonen opspelen dan als ze stabiel zijn ( tijdens zwangerschap vb). Al bljkt dat bij vele vrouwen net omgekeerd te zijn. Dus ja, conclusies trekken die voor allemaal opgaan, dat gaat volgens mij gewoon niet. Iedereen is anders.

[Laika]

Mijn Doberdame is gecastreerd (alleen de eierstokken weggehaald) op 5 jarige leeftijd omdat ze veel last had in haar gedrag van hormoonschommelingen. Na overleg met gedragstherapeuten deze keuze gemaakt en nooit spijt van gehad (het enige nadeel waren kleine kale plekjes op haar flanken). Haar gedrag werd duidelijk milder. Ze is nooit incontinent geweest terwijl ze nog een dober met een gecoupeerde staart was. Ze is 11 jaar geworden. Hiervoor heb ik 3 teven gehad die intact zijn gebleven tot aan hun dood. Nooit baarmoederontstekingen of borsttumoren gehad.
Als Seven geen hartproblemen had gehad dan was ze zeker in aanmerking gekomen voor castratie. Ze heeft heel veel last van schijnzwangerschap. Ik vind een operatie een te groot risico bij haar. We zien wel wat de toekomst brengt.

Mensen worden niet gecastreerd he. Die worden wel degelijk gesteriliseerd. Zelfs als de baarmoeder eruit moet, laten ze de eierstokken zitten, tenzij evt als de vrouw toch al in menopauze is. Maar dan maakt het ook niet veel meer uit.

Ik ben als mens wel gecastreerd (ererstokken + baarmoeder) Op mijn 39e dus nog niet toe aan de overgang (waar ik door die operatie wel in een keer in terechtkwam) Ik heb het gevoel dat ik angstiger geworden ben maar ook minder heftig reageer. Incontinent ben ik nog niet maar mijn bekkenbodemspieren zijn wel minder sterk geworden. De eierstokken blijven ook na de overgang nog meedoen in het hormoonverhaal oa ook in de testosteronproductie, het maakt dus wel uit als ze na de overgang verwijderd worden.

[Lizzy]

Aha, that explains

Ik vind het ook altijd wel een interessant thema, wel of niet.... en waarom wel of niet

Nu was er bij ons geen keuze ..., en terecht, geen risico nemen met buitenlandse adoptiehonden... er zijn genoeg hondjes die nog een goed huis zoeken, dus laten we die importhonden dan vooral niet de kans geven een nest te krijgen of te maken
Want ik denk dat ik als ik een intacte hond had genomen, deze toch ook had laten helpen
Dan bij voorkeur wel wat later als bij mijn dames nu.... maar puur gevoelsmatig waren ze wel onder het mes gegaan rond een jaar of 2.

Ik zal toch nooit fokken dus hebben ze die stokken niet nodig, het risico op BMO op oudere leeftijd (wat ik dus echt heel vaak hoor) of melkkliertumoren.... en dan als nog geopereerd moeten worden .... dan maar liever als ze jong en kwiek zijn
Daarmee meteen elk risico vermijden van een ongewenste dekking en geen last van loslopende reuen (vooral daar waar het niet mag) die even gezellig mijn dames zou willen bestijgen.

Maar ja.... eigenlijk vind ik ook dat je niet moet snijden in gezond vlees en kan me het dilemma wel voorstellen

Maar geen dilemma op grond van de uitspraak die werd gegeven tijdens jou discussie
Eigenlijk ook een rare redenatie.... waarom zou elke teef veranderen na sterilisatie
Elke vrouw die zich laat helpen wordt toch ook niet opeens een bitch..... oh nee... dat waren we hoe dan ook al

Maar helaas veroorzaakt het castreren van teven weer andere vormen kanker. Dus je beschermt tegen melkklierkanker maar je verhoogd botkanker. Dus da's om het even. Het heeft nog meer gezondheidsnadelen, castreren van honden: https://healthypets.mercola.com/sites/h ... risks.aspx.

Mensen-vrouwen worden niet gecastreerd (in de regel - gebeurd natuurlijk ook, als er iets mis is met de eierstokken) en van een sterilisatie verander je niet, want dat veranderd niks aan de hormonen. Bij castratie verander je wel degelijk wel wat aan de hormonen en dus is gedragsverandering helemaal niet ondenkbaar.

[Ina]

Mensen worden niet gecastreerd he. Die worden wel degelijk gesteriliseerd. Zelfs als de baarmoeder eruit moet, laten ze de eierstokken zitten, tenzij evt als de vrouw toch al in menopauze is. Maar dan maakt het ook niet veel meer uit.

Ik begrijp wel waarom men het denkt, dat het zou veranderen. Hormonen hebben ook een sterke invloed op gedrag he.
Maar als ik dan naar mezelf kijk ben ik toch veel wispelturiger en opvliegender als mn hormonen opspelen dan als ze stabiel zijn ( tijdens zwangerschap vb). Al bljkt dat bij vele vrouwen net omgekeerd te zijn. Dus ja, conclusies trekken die voor allemaal opgaan, dat gaat volgens mij gewoon niet. Iedereen is anders.

Het was eigenlijk een grapje mijn laatste uitspraak, maar zoals al werd aangegeven, ook vrouwen worden 'gewoon' gecastreerd..... en eigenlijk ben ik zonder die hormonen ook veel stabieler... zo ook indertijd tijdens mijn zwangerschap.

Maar helaas veroorzaakt het castreren van teven weer andere vormen kanker. Dus je beschermt tegen melkklierkanker maar je verhoogd botkanker. Dus da's om het even. Het heeft nog meer gezondheidsnadelen, castreren van honden: https://healthypets.mercola.com/sites/h ... risks.aspx.

Mensen-vrouwen worden niet gecastreerd (in de regel - gebeurd natuurlijk ook, als er iets mis is met de eierstokken) en van een sterilisatie verander je niet, want dat veranderd niks aan de hormonen. Bij castratie verander je wel degelijk wel wat aan de hormonen en dus is gedragsverandering helemaal niet ondenkbaar.

Natuurlijk zijn er altijd voors en tegens..... en daarom blijft het voor veel mensen ook een dilema, wel of niet

Ik heb even snel door het stuk van Dr. Becker gescrolled maar dat gaat voornamelijk over vroege sterilisatie/castratie
"For many years, I insisted my clients follow my advice to spay or neuter their pets at or before six months of age" ... ze heeft het uitdrukkelijk veel over vroeg 'early spaying and neutering' ' When a dog is spayed or neutered before puberty' 'both males and females spayed or neutered before one year of age'

Daar lijkt dan wel een extra medisch risico aan te zitten (sorry blondje, je bent weer eens een grensgeval )

Heel diep ben ik nog niet in de tekst gedoken, maar deze viel me wel op, die zal ik (als er ooit een intact teefje in huis mocht komen) zeker opvolgen "Why I Believe Sterilization, Not Desexing, Is the Better Option".... maar zal later vandaag het filmpje eens rustig kijken en de tekst lezen, altijd goed om verschillende inzichten te kennen

[Siberienne]

Maar helaas veroorzaakt het castreren van teven weer andere vormen kanker. Dus je beschermt tegen melkklierkanker maar je verhoogd botkanker. Dus da's om het even. Het heeft nog meer gezondheidsnadelen, castreren van honden: https://healthypets.mercola.com/sites/h ... risks.aspx.

Mensen-vrouwen worden niet gecastreerd (in de regel - gebeurd natuurlijk ook, als er iets mis is met de eierstokken) en van een sterilisatie verander je niet, want dat veranderd niks aan de hormonen. Bij castratie verander je wel degelijk wel wat aan de hormonen en dus is gedragsverandering helemaal niet ondenkbaar.

Ted Kerasote schrijft in Pukka's promiss een goed stuk over verband tussen kanker en castratie en hoe dat te interpreteren. Even kort gezegd: een aantal studies die verbanden aantoonden zijn gedaan binnen 1 ras en het is maar de vraag of dat "vertaald" kan worden naar alle rassen. Want ook de vooraf kans op een bepaald soort kanker is in verschillende rassen verschillend.

hier bv al een verschil tussen Golden en Labrador (ook weer studie over vroeg castreren): https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4096726/

Ik heb wel gelezen dat er een mogelijk verband is tussen vroeg castreren en ontstaan van ziekten als Cushing. Omdat de bijnier ook o.a. testosteron kan maken en die dan bij ontbreken van voortplantingsorganen in een soort van overdrive zou gaan. Maar dan gaat het echt om castreren voor 6 mnd.

Zelf geen ervaring met teven, weet alleen van vriendin dat haar Riesenschnauzer incontinent werd na castratie. Dat gebeurde voordat ze haar kreeg op 2-jarige leeftijd. Qua karakter is deze hond tussen 2 en 5 enorm gegroeid, heel stabiel geworden. En zeker niet feller naar andere honden. Bij deze hond was de verandering van baas een belangrijker factor dan de verandering van hormonen.


((((blijft trouwens intrigerend he, volgens mij is de mens de enige diersoort is met een menopauze.)))