[Parelridder]

Een poos geleden hoorde ik van een kennis uit een losloopgebied dat ze er een puppy bij hadden. Opnieuw een labrador, net als de 3 vorigen. Ze hebben naast de pup nog een stok oude lab.
De pup was nog niet mee wandelen, maar er werd natuurlijk al graag over verteld. Deze pup was mager, de vorigen hadden ze wel doorvoed gekregen. Eén kreeg er zelfs boter van de fokker, omdat ze ze graag met wat reserve zag verhuizen.
Een magere pup, het sprak me niet aan en ik polste voorzichtig of het écht mager was, of 'mager' in verhouding tot een met boter gevoede pup.
Pup bleek opgehaald op de leeftijd van 6 weken.. Ik checkte of ze dit zeker wisten, maar ja, dat was echt zo. Ze hadden het zelf ook wel jong gevonden, maar het ging goed.. Moederhond was gewoon aanwezig, mankeerde niets. Ik vertelde dat dit tegen de wet is, maar de eigenaren bleven zeker: hij was 6 weken.
Het nest had 11 pups geteld, het 3e nest van deze moeder en er was een fors verschil in formaat (dat trekt toch vaak tegen de tijd dat ze 6 weken zijn behoorlijk bij, al hoeft dat natuurlijk niet). Zij hadden een van de kleinsten (niks mis mee, op zich, ik op 1 keer na ook) en ze waren nu bezig 'm te laten aankomen.
We hebben elkaar een poos niet getroffen. Inmiddels is pup 18 weken en ik zag hem gisteren voor het eerst. Jemig.. 18 weken?? Ik had 'm op 8 a 10 geschat als ik niet beter wist! En waar lab pups op die leeftijd vaak lekker stevig zijn, en dan bedoel ik niet 'dik', maar gewoon rond van vorm en dikke dijtjes, vond ik zijn model wat merkwaardig. Die achterpootjes stelden niks voor Ook z'n koppie vond ik niet fraai. Nou heb je natuurlijk altijd mooie en minder mooie hoofden, maar ik vond het een beetje 'vreemd'. Het totaal plaatje riep de vraag bij me op of hij een groeistoornis kon hebben of zo. Maar goed, de mensen zijn er dol gelukkig mee, leken zich totaal geen zorgen te maken. Ik wilde niet meteen bij de 1e kennismaking met hun pup zorgelijke gedachten delen, wat weet ik er van?! Maar ik merk dat het steeds terug keert in mijn gedachten, ik wilde het dus toch even delen, hier.

[MillyMol]

Sorry hoor, maar hoe dom kun je zijn om een pup met zes weken op te halen bij een fokker. Gaat er dan geen belletje rinkelen? Als het nou hun eerste pup was zou ik nog kunnen denken: onwetendheid, volgende keer beter opletten. Maar dit is al de derde! Ik hoop dat het allemaal een beetje bijtrekt, maar ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Klinkt niet als een gezond exemplaar.

[pearlsofpassion]

Zelfs als het een groeistoornis is en niet vb een labkruising ipv raszuivere, denk je dat ze er iets aan zouden kunnen doen?
Wordt de pup er beter van als zijn baasjes het weten?
Hij wordt nu graag gezien, hij krijgt vast toch wel de juiste verzorging en zal toch gelukkig zijn? Is dat niet net wat zo'n pup nodig heeft?
Of denk je dat hij wat tekortkomt? Denk je dat hij speciale zorgen nodig heeft?

Als het iets zou zijn waar niets meer aan te doen is zou ik het juist ideaal vinden als hij bij mensen woont die hem niet als speciaal of gehandicapt zien, maar gewoon van hem houden zoals hij is.

[Parelridder]

Ik denk dat pup een gouden mandje heeft gevonden. Deze mensen gaan onvoorwaardelijk van hem houden en voor hem zorgen. Oók als het qua gezondheid niet goed zou blijken te zitten. En ze hebben geen speciale wensen, anders dan een lieve gemoedelijke hond om fijn mee te wandelen.

[Siberienne]

Wel sneu he. Kennissen van mij haalden ooit pupje in huis van 5 weken, kreeg parvo, heeft het net overleefd maar essentieel stuk socialisatie gemist. Altijd bang van alle andere honden gebleven zowat. Wel een heel sterk aan de baas gehecht hondje. Helaas te jong overleden. (Kanker, werd nog geen 6)

Ik zou er. Isschien voorzichtig toch wat van zeggen. Biet om hun plezier te verpesten, maar wat als het wel een stofwisselingsprobleem is bv, of schildklier of vitamine tekort.. waar wel met voeding, supplementen, medicatie wat aan te doen is?

Of met training. Ik had best gewild dat iemand had gezien en gezegd dat Spot bv zijn achterlijf niet goed gebruikte; hoe jonger je dat bijstuurt, hoe beter dat nog om te buigen is. Op latere leeftijd, als gewoontes ingesleten zijn, is dat een stuk lastiger.

[Parelridder]

Misschien heb ik een volgende keer de moed en vooral ook een prettige vorm om zonder paniek (of ergernis) te veroorzaken aan te kaarten wat me op valt. Ik vond het afgelopen week 't totaalbeeld zo schokkend, had een sterk niet-pluis-gevoel, terwijl zij zo opgewekt en zorgeloos leken met de pup, dat ik me niet zo goed raad wist met of en hoe dat nou op een goede manier ter sprake te brengen.

[frodo quin]

Het is altijd lastig om zoiets te zeggen en er tegelijk voor te zorgen dat iemand zich niet aangevallen voelt. Als je denkt dat pup geen andere zorgen nodig heeft dan dat hij nu krijgt zou ik het zo laten, als je denkt dat dat wel het geval is zou ik het aankaarten, maar wel opletten dat je het kan uitleggen zonder dat het als een verwijt over komt.

6 weken is natuurlijk absoluut niet goed, maar hoeft helemaal dit soort gevolgen niet te hebben. Ik wist indertijd niet beter toen mijn hond er kwam, ook met zes weken en die was zeker niet te klein of heeft daar ooit fysieke problemen van ondervonden. Mentaal ook niet opgemerkt, maar dat vind ik moeilijker om te beoordelen.

[Parelridder]

Precies! Ik wil niet dat ze het gevoel hebben zich (of fokker of pup) moeten verdedigen en ook niet dat ze in de stress schieten. Of pup iets bijzonders nodig heeft kan ik niet beoordelen. Het enige wat ik er mee zou beogen is dat áls ze twijfelen of het allemaal oké is, ze misschien net die drempel van de arts iets eerder over gaan. En dan denk ik bijv. aan de situatie van Cindy op BP, die al héél snel zag dat haar puppy zich afwijkend bewoog maar gesteund door de opmerkingen van de instructeurs op puppyles wist "Ik haal me dit dus niet in het hoofd..". Idem voor een Flatcoated fokker die ik ken: ze had een puppy gekocht waarvan ze diep van binnen al heel snel wist "Dit is niet goed..", maar ze had er een opmerking van een ander over nodig om haar hoofd niet langer in het zand te kunnen steken en een arts te raadplegen.

[Lizzy]

Links of rechtsom is dit toch achter de feiten aanlopen... De pup is al geboren, de pup is veel te jong geplaatst, de pup ziet er raar uit maar dat zijn allemaal feiten waar je niks meer aan kunt veranderen. Ik zou het voorlopig gewoon aankijken en je er niet mee bemoeien. Ze komen vanzelf weer bij de dierenarts en aan hem of haar om te signaleren en te melden dat er iets loos is. Of de eigenaren zien het vanzelf ook en trekken daar dan wel aan de bel.

[Parelridder]

'Bemoeien' betreft sowieso dat je je in laat met iets waar je niks mee te maken hebt, is dus per definitie negatief. En of het benoemen van wat je op valt aan de hond van een wandelkennis onder 'bemoeien' valt.. ik heb daar mijn gedachten over laten gaan, maar dat ervaar ik niet zo.
Als mijn hond niet helemaal goed loopt en iemand met wie ik soms wandel zou opmerken "Heej, het lijkt wel of ze mankt?" of ze kriebelen een van m'n honden, voelen een bultje en vragen daar naar.. Voor mij zou dat niet voelen als 'bemoeien'. Het wordt anders als iemand bij de 1e ontmoeting met priemende vinger naar mijn hond wijst en stelt dat die niet is zoals het hoort. Ofwel je schiet in de verdediging ofwel je bent wel klaar met het gesprek/onderwerp. Hoe dan ook, dan voelt het als "Waar bemoei jij je mee..".
Als ik ze weer tref en ik heb er opnieuw dat gevoel bij, ga ik dat voorzichtig met 'm delen. Als hij het niet herkend prima, misschien is er ook niks 'loos'. Maar ik vind het ook raar om over alles van de honden te praten, dankbaar gebruik te maken van zijn fijne oude kameraad toen Daantje die gebruiken kon, maar stug te zwijgen over iets waar ik echt van schrok wat voor hem mogelijk van waarde is.

[Border Bandit]

Misschien kan je in een gezellig gesprekje iets zeggen als: goh, ik vind hem een beetje mager, is er misschien iets?
Als ze van niet vinden, praat je gewoon gezellig door over de, toch vast leuke, pup. Mochten ze er ook over twijfelen, dan heb je bij deze er toch 'iets' van gezegd.

Dan houd je het toch bij jezelf, dan bemoei je niet en je beschuldigd zeker ook niet.

[Kaela]

Als ze hem met 6 weken hebben gehaald, dan zijn ze toch al minimaal 2 keer naar de dierenarts geweest voor een enting? Die zal toch wel gezien hebben als er iets echt mis is?

En ja, als jij het erg opvallend vindt en je weet een beetje gezellige manier om het te verwoorden, zou ik het gewoon zeggen. Daar is niets mis mee, wat ze er verder mee doen is hun zaak.

[Els&Flow]

Een lab die met 6 weken bij de moeder weg gaat... hmhm. Dat is al de eerste aanwijzing dat er dingen niet kloppen. En dat boter verhaal heb ik ook echt nog nooit gehoord van welke fokker dan ook. Ik ben toch heel benieuwd bij welke rasvermeerderaar ze dit voor elkaar hebben gekregen.

Verder zou ik zeggen, bemoei je niet met dit soort mensen. Die luisteren toch niet naar wat jij vertelt, geloven in hun eigen waarheid onder het motto de andere is ook stokoud geworden, halen net zo makkelijk weer ergens een pup vandaan, vinden jou alleen maar een bemoeizuchtige troela en melden dat met veel of minder veel bombarie en als je heel veel pech hebt gaan ze jou nog vertellen dat bonzo echt hele goede brokken zijn. En zo lekker goedkoop. Bespaar jezelf de ergenis, stop je energie in je eigen honden en maak je ervan af met o wat een cutietoetiepuppie. Om vervolgens gewoon weer door te lopen. Zielig voor het hondje? Ja, maar je kan er toch niks aan veranderen.

[El_Kato]

Tja lastig maar ik ben het wel met Els eens, mensen die bij dit soort fokkers pups halen luisteren nergens naar en denken ook nergens over na

Hier in het parkje een stel met een franse bulldog, het is hun 2de de eerste is plotseling overleden weet zo niet meer waaraan maar dat was heftig met uitval val weet dat ze het nog over een rolstoel hadden maar toch maar hebben laten inslapen. Hondje 1 had al allerlei klachten waar ik nog wel eens in mee wilde denken bv vers voeren maar kreeg dan idd later van hun tips over brokken oer voor Manu ivm onrustige huid. Anyway binnen een week hadden ze een nieuw pupje, vader en moeder waren kampioen was echt een buiten kansje (dat hoor ik om de een of andere reden vaker dat pupjes van kampioenen afstammen om in dezelfde zin te zeggen dat ze het hondje bij thuiskomst direct hebben gewassen omdat het onder de poep en pis zat ) maar goed leuk hondje, lief hondje en die mensen zijn er helemaal dol op doen alles met het hondje alleen heeft het hondje soort van geen gezicht zo plat als die neus is met allerlei klachten die daarbij horen. Het hondje heeft meer klachten ook weer allergie, ze loopt niet helemaal soepel ed. In het park loopt nog iemand met 2 franse bullen een oudje met plat gezeicht maar normaal formaat (tegenwoordig zijn ze vaak zo klein) en eentje van nu ongeveer een jaar oud, prachtig hondje met een klein neusje De eigenaresse van het eerste hondje wist me laatst te vertellen dat dit hondje met neus niet raszuiver was en dat deze mensen genept zijn door de fokker waar het vandaan komt… Ik heb het daar maar bij gelaten ik weet dat het laatste hondje met zorg is uitgezocht en dat er juist heel erg naar gezondheid is gekeken.

Het eerste hondje heeft heel liefdevolle eigenaren en dat is al heel wat in deze tijd, dat ze er in mijn ogen de ballen verstand van hebben tja…

[El_Kato]

Dubbel