Siberienne schreef:Oh ja, dat herinner ik me ook nog van Chenak. Sommige honden laten enorme gaten achter. Bijzonder om ze in je leven gehad te hebben maar zeker bij jullie Gijs heel naar als je zo veel te vroeg afscheid hebt moeten nemen.Ik herinner me het tikken van de klok nog zo goed, zo hard. Gijs maakte altijd geluid, zelfs in zijn slaap want dan snurkte hij, of rekte hij zich, of zuchtte hij, of kreunde hij bij het lui omdraaien...
Zo vroeg is inderdaad wel echt heel naar. Dat voelt nu, nu Joep 9 is, zelfs al een beetje anders. Die zie ik nu wel al een beetje oud worden en dat hoort er gewoon bij. Gijs was 5. Da's gewoon echt heel naar. En typisch, want ik noemde hem altijd Puppy Gijs en ik kon me niet voorstellen dat hij ooit volwassen zou worden...
Misschien wordt het eens tijd zijn medicijnkast uit te zoeken. Daar ben ik nog steeds niet aan toegekomen.