We zitten allebei in de lappenmand, baasje vond het in Oostenrijk leuk om in de sloot te gaan, maar gleed het laatste stukje hard naar beneden en kwam met een klap op zijn voet terecht (na een grmfffpt) nader niet te herhalen, is hij de volgende dag in NL naar fysio gegaan, die hem niet kon helpen, naar de HA, waar hij een weekje rust moest nemen, daarna weer naar de HA en hij kreeg een afspraak bij de specialist. De conclusie, gescheurde kruisband voor. Dus na 3 weken onder het mes, wat gisteren was, hij is nu weer herstellende.. Moest een nachtje blijven omdat die heren daar voor een beetje pijn Morfine hadden gespoten en hij was daar duizelig van... (dus kon niets beginnen)
Ik in januari gevallen, na veel prednison en dexamethason (voor steeds terugkerende netelroos), veel vallen, maar in Januari een een megaknaller van een val, midden in het bos, op een pad waar je van die bandensporen hebt en in de midden zo'n riggel met dikke bulten. Precies met het midden van de knie op zo'n bult gevallen. Ook in Januari tegen de trekhaak opgelopen (wondroos zonder wond, dus ook rusten) en voet tussen de achterdeur (gekneusde enkel) met de wondroos bij de HAP belandt, in februari met mijn arm op op de trottoirband gevallen en helemaal dik (dus ook gekneusd) Alle kneuzingen en dikkingen gingen niet over, dus in maart (dat was de tijd dat een kneuzing moest beteren) maar eens naar de HA. Hij heeft niet eens gekeken waarom mijn knie instabiel was, ik kon inmiddels niet eens meer stabiel op mijn benen staan, had het gevoel dat ik omviel. Hij heeft eigenlijk nergens naar gekeken en zijn antwoord was, je moet er maar mee leren leven. Maar ik zie aan jou dat je dat moeilijk accepteren kan dus je kan wel gaan revalideren. Daar moest ik het mee doen. Dus naar fysio en Revalideren, steeds meer en meer doen. En toen op vakantie naar Oostenrijk, stijle heuvels/bergen op lopen en de volgende dag niet eens meer op kunnen staan van de wc. Elke dag werd de pijn erger, ondanks dat we geen stijle hellingen meer namen, maar ja ons appartement zat op de berg. Dus alles rondom het huisje was heuvelig. Dus daar ontkwam je niet aan. De pijn werd steeds heviger. Eindelijk na dikke week naar huis. Daar bij de fysio, ik kon werkelijk niets meer, fysio brief geschreven aan de ha. Toen met de brief naar de HA en eindelijk werd ik serieus genomen. Ik had zelf al een privé kliniek gezocht, nadat ik horror verhalen van heupen en knieën gehoord had hier in Emmen, en die meegenomen. Ik werd meteen doorgestuurd naar het ZKH voor Rontgenfoto's. Nu kon het wel ineens, en in maart moest ik er maar mee leren leven. Mijn man mocht vrijwel meteen door naar de specialist! Nu blijkt dat het kraakbeen weg is! Ik gelijk de volgende dag gebeld naar de privé kliniek of de verwijzing door was gekomen, en dat was die, nu heb ik 7 december een afspraak bij een specialist, de beste van die kliniek! De huisarts heeft me 7 maanden door laten lopen met een Instabiele knie, waarvan hij de oorzaak niet van weet, zonder Rontgenfoto's te laten maken.. 7 december worden er opnieuw foto's gemaakt (en/of een MRI) en daarna de beoordeling wat het verdere traject is. Nu ben ik vorige week weer gevallen op mijn linker knie. Mijn rechterbeen is verlamd, mijn linker is nu geblesseerd. Dus dat werkt ook niet goed samen. Inmiddels doet mijn rechter knie ook pijn, kraakt en is pijnlijk van binnenuit. ( wat wil je ook na 7 maanden wachten) Inmiddels heb ik zoveel pijn dat het bijna niet meer te houden is. Maar pijnstilling durf ik niet aan vanwege de netelroos en ze hebben niet uitgezocht waarvoor ik allergisch ben. Ja ik weet dat ik nu allergisch ben voor witlof en andijvie en die groep waar die in zitten (waar ook veel homeopatische middelen in vallen zoals Solidago, maar pijnstilling en elastiek en dergelijke zijn nooit onderzocht. Dus ik zal het maar hier mee moeten doen voorlopig.
Nu maar hopen dat het allemaal nog meevalt en dat men er iets aan kan doen.
