Toen Willem (onze Vlaamse reus) afgelopen vrijdag overleed was ik kapot van verdriet...
Mijn 1e eigen konijn, maar 1,5 jaar geworden
Naast mij had er nog iemand enorm veel verdriet, onze Franse Hangoor Puck, die was ineens haar maatje in alles kwijt en ze bleef zoeken en onrustig wat zondag veranderde in afwachtend op het hok blijven liggen
En hoewel mijn verdriet nog enorm op de voorgrond zat, en ik nog niet kon denken aan een nieuw konijn wist ik toch wat ons te doen stond ...
Een nieuw maatje vinden voor Puck, want die zat daar maar zo alleen
Vandaag is Puck dan ook op date geweest bij een konijnen opvang ....
Wij wilde eigenlijk weer een groot konijn, maar een Vlaamse reus vond ik nog te confronterend.
En dan zie je Quinn, een super lief rustig mannetje die gek op mensen en aandacht is, maar een maatje miste
Quinn is gedumpt bij een kinderboerderij ... Bizar, want het is zo'n zacht en lief konijn !!
Puck kon het (na de eerste rangorde bepaling) direct met Quinn vinden .... Tsja, wat doe je dan ?
Kies je voor je gevoel, of luister je naar je konijn ?
Quinn is ongeveer de helft van Puck, maar ze vonden elkaar zo leuk, dat we Quinn vanaf vandaag opgenomen hebben in onze roedel.
Willem zal die nooit kunnen vervangen, maar volgens mij heeft dit mannetje mij al heel snel veroverd
Puck is iedergeval dolgelukkig, en Quinn ook dus tsja .... We zeggen nu maar "Welkom Quinn !!"
Puck liet bij de koppeling gelijk even zien wie de baas was
En Quinn probeerde het nog even terug te doen, maar Puck vond dat geen goed plan en er werd al snel duidelijk dat Puck de hoogste in de rang zou worden
Al vrij snel was er rust in de ren
Dus Quinn mocht mee naar huis !
In de auto hebben ze heerlijk naast elkaar gelegen
En eenmaal thuis gelijk samen aan de groente schotel
Dit is hem dan ...
Kleine lieve Quinn