[Danny]

pfff jeetje Ludmilla, jullie blijven maar in mijn gedachte!
Fijn dat je een goede info hebt gekregen voor de wond verzorging. Hopelijk gaan de ontstekingen vlot weg en kan het helen gaan beginnen.
Het zal tijd nodig hebben dat ook jij weer een beetje vertrouwen krijgt in de andere honden die je tegenkomt....

Nog wel even nieuwsgierig naar je kleine Jip....fototje?
Weet een flatje?

[eelke]

Pfff wat heftig zeg!

Voor jezelf, heb je niet iemand die een nachtje bij je honden kan slapen, zodat jij een nacht in je bed kunt doorslapen? Een keer een goede nachtrust doet zo veel goed, ook voor je verwerking.

[Parelridder]

Fijn dat je met de wondsspecialist hebt gesproken en daar adviezen hebt gekregen. Zo herkenbaar he, die dierenarts doet dit en de ander zegt weer "nee, beter is zus of zo". Ik werd daar heel onzeker van ten tijden van Bisq....

Hebben ze nou betaald of moeten ze nog betalen, die eigenaren?

En qua het laatste... Ja, dat gaat even duren voordat je dat beeld kwijt bent. En dan nog blijft er een soort van "rest trauma", vermoedelijk. En ik vind het rot om te zeggen maar je loopt hierna nooit meer zoals je daarvoor hebt gelopen. Tenminste, dat is mijn ervaring. Ik heb een hele nare ervaring achter de rug met een vechthond (reu) die het in 1 oogopslag had gemunt op Fritzi. En Fritzi moest wat hem betreft gewoon dood. Het is dat Bisq Fritzi met hand en tand verdedigde en het is dat de eigenaar zelf (van 2 meter hoog en andere halve meter breed) hardhandig ingreep... Het is dus goed afgelopen maar sinds die tijd ben ik nog veel meer op mijn hoede dan daarvoor (en zou ik het liefst verhuizen naar een ander deel van het land - iets dat wij serieus gaan overwegen zodra Leo per 1 november met pensioen is). Het is gewoon meer dan traumatisch om getuigen ten zijn van een joekel van een hond die vindt dat jouw hond dood moet. Je kunt dat pas weten als je het zelf hebt meegemaakt. Maar ik weet dus (ondanks dat het bij mij veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel beter is afgelopen, niet te vergelijken) wat je voelt. Want je ziet het, je weet wat er gaat gebeuren en je staat erbij en kijkt ernaar en kan gewoon niks

Dus dikke voor jou en een voorzichtige knuffel voor Daantje.

Poeh, die komt binnen, dat is exact hoe het ging en hoe het voelde. Je weet al héél snel wat er gaat gebeuren en dat je volkomen machteloos staat. Als Daan niet zo'n ontzettend kalme kop had (het valt niet mee haar over de zeik te krijgen) om binnen die omstandigheden de oplossing 'sloot' te bedenken, in plaats van 'blind' te vluchten, voor zover ze even kon ontkomen.. Ze was er geweest, geen twijfel. En dat realiseerde ik me toen ik 'koos' om haar lijn los te laten toen hij aan viel, om mijn handen vrij te maken en haar kans te geven te vluchten: als ze niet wist te ontkomen, zou ze ergens door hem gedood worden, verscheurd en niemand om haar te helpen. Of ik zou voor die tijd een doffe klap horen, als ze de weg over stak in blinde paniek.. Dat schiet zó snel door je hoofd allemaal op het moment dat je de lijn los laat.. Letterlijk dood-eng. Maar ik wist 1 ding zeker; als ik de lijn vast houd, waardoor ik wel bij haar (hen) kan, kan ik ook niets. Ik kan hem niet de baas, dat was snel duidelijk. En aangezien er geen eigenaar was te bekennen.. Er was geen tijd te verliezen, ze moest daar WEG.

Vanmorgen een heerlijke ervaring gehad met Jip. Zulke ervaringen gaan me helpen de contacten die me totaal niet gespannen zouden moeten maken weer te leren vertrouwen: een Beagle puberteef van 15 mnd. die met de bal speelde en bij het zien van Jip de bal liet vallen om op Jippie af te stormen. Ze liet zich met opgeheven en licht afgewend hoofd en stijf hoog staartje bespringen, nam met dank mijn aaien in ontvangst ("Gunst wat hebt u een drukke pup..") stond even later boven mijn op haar rug liggende Jip, onder het mom van spelen even te vertellen dat ze best iets mocht inbinden. Jip - gevoelig voor suggesties - lag kalm en ontspannen te wachten tot de Beagle het genoeg vond. Beagle stapte weg, wierp een blik, was tevreden met Jips gedrag en ging toen uitnodigend op haar rug liggen. Dat liet Jip zich geen 2e keer zeggen, die stapte opgewekt over haar nieuwe vriendin en nu wisselden ze met veel plezier de rollen om en om. Dan Jip boven, dan de Beagle-puber.. Rete gezellig Klasse van zo'n puber!!

Ja, de strijdige info en adviezen t.a.v. wondverzorging zijn ontzettend lastig. Zeker ook omdat het zaak is de ontstekingen z.s.m. de kop in te drukken. Ik heb gelukkig door schade en schande geleerd in medisch handelen vooral ook mijn eigen verstand en indrukken serieus te blijven nemen. Dus benut nu de info van Schols, aan de hand van de inschatting van de eigen dierenarts (zij heeft de wonden gezien) én met haar instemming. En voer het uit op een zo goed mogelijke manier: de ideale druk van spoelen kan ik niet bieden, dat vereist een arts die me dat leren kan. Maar ik kan wel naar eigen indruk handelen en in z'n algemeenheid is het zo dat je een heel eind komt als je gewoon kijkt naar wat je doet, het resultaat, hoe de reactie van de hond is. Idem voor de mate en frequentie van spoelen. Dus ik poog de info van Schols, met de inschatting van de eigen da te combineren en vervolgens dat toe te passen op grond van de ontwikkeling die ik zelf zie.
'k Heb vanmorgen gebeld voor een extra controlemoment morgenochtend. Even langs de arts die haar opereerde en gisteren ook behandelde, om te laten mee kijken hoe zij de ontwikkeling van de wonden/ontstekingen ziet: zitten we op de goede weg of moeten we koers wijzigen? 3 Dagen later checken vond ik bij nader inzien te lang duren. T.a.v. de ab zal dat een mooie termijn zijn, maar ik wil graag eerder weten of ik de wonden goed schoon krijg of dat ik anders moet (leren) spoelen. En of het spoelen zonder masseren ook idd doet wat de bedoeling is. Vandaag is ze vrij en omdat ik het niet als spoed ervaar wacht ik liever tot zij er weer is, voor de vergelijking, dus beoordeling.
Daantje vindt dit spoelen volgens mij niet verkeerd en dat vind ik en heel goed teken. Het is niet zo dat ze het 'fijn' vindt natuurlijk, maar ze blijft prima staan/liggen terwijl ik de spuit opnieuw vul (heel gedoe; met een naald uit de fles, om e.e.a. steriel te houden, dan de naald van de spuit en daarmee de wond in, enz. enz.). Het giga hardnekkige krabben wat ze gisteren wilde (dan ging ze zitten terwijl we een klein wandelingetje maakten en keek me heel zielig aan - mag niet he?? - gék van de jeuk en weten dat ze niet mag krabben..). In huis echt continu bij haar moeten blijven en enorm streng verbieden te krabben.. Brr, echt akelig, zo'n jeuk! Dat is nu rustiger, dus ik zit als een dolle te hopen dat we het gaan redden, dat we een 2e operatie weten te vermijden. Of als niet, dat we er dan in godsnaam vanaf komen met nog een drain, maar verder geen engere dingen.

Nee er is nog niks betaald door de eigenaren, de aansprakelijke partij, ze hebben gisteren de (1e) rekeningen gekregen. Mijn vader heeft hen vrijdag gebeld - een dag na de aanval - en dat is tot nu het enige contact geweest. Er is ook geen contact vanuit hen geweest om te horen hoe het intussen gaat. De eigenaresse had vrijdag tegen mijn vader gezegd dat ze maandag met de verzekering ging bellen over hoe de vergoeding ging: of zij het rechtstreeks kon betalen aan mij of dat de verzekering het rechtstreeks ging betalen aan mij. Onzinnig natuurlijk, ondertussen word ik wel geacht al die rekeningen te betalen, beter gezegd; haar voor te schieten.. Dus in de mail / het verslag is gevraagd (en toegelicht) om alle betaalde facturen per omgaande te vergoeden én te laten weten of/wat zij aan maatregelen treffen t.a.v. de veiligheid voor passanten. Ik hoop dat ze hier spoedig en netjes op reageren.

Gisteravond bij het laatste ommetje met Daantje (ze loopt poep/plasrondjes van 10 minuutje in relatief rustige straten) realiseerde ik me dat we op amper 5 minuutjes wandelen van hen af waren. ze wonen gewoon op zich vlak bij. En dan ineens het besef dat als hij ontsnapt en via het schoolpleintje gaat, in een vloek en een zucht bij ons is. Snel weg drukken die gedachte, maar het besef is er nu natuurlijk. En dat maakt het nóg belangrijker dat er voldoende maatregelen getroffen worden, want waar ik in eerste instantie dacht "Ik weet niet of ik ooit nog over het wandelpad langs hun huis wil, dan maar niet dat leuke blokkie om, ik vergeef het mezelf nóóit als het nogmaals gebeurd", daar kwam nu ineens het besef dat ik helemaal niet over dat pad hoef om hem tegen te komen. Mocht hij op oorlogspad gaan, dan is het voor hem genoeg om 1 klein zijstraatje in te steken om te komen op een weg en exacte plek waar al mijn maatjes meermalen per dag lopen.. 'k Voelde me ineens een beetje 'vogelvrij'.

[Hope]

Fijn dat je met de wondsspecialist hebt gesproken en daar adviezen hebt gekregen. Zo herkenbaar he, die dierenarts doet dit en de ander zegt weer "nee, beter is zus of zo". Ik werd daar heel onzeker van ten tijden van Bisq....

Hebben ze nou betaald of moeten ze nog betalen, die eigenaren?

En qua het laatste... Ja, dat gaat even duren voordat je dat beeld kwijt bent. En dan nog blijft er een soort van "rest trauma", vermoedelijk. En ik vind het rot om te zeggen maar je loopt hierna nooit meer zoals je daarvoor hebt gelopen. Tenminste, dat is mijn ervaring. Ik heb een hele nare ervaring achter de rug met een vechthond (reu) die het in 1 oogopslag had gemunt op Fritzi. En Fritzi moest wat hem betreft gewoon dood. Het is dat Bisq Fritzi met hand en tand verdedigde en het is dat de eigenaar zelf (van 2 meter hoog en andere halve meter breed) hardhandig ingreep... Het is dus goed afgelopen maar sinds die tijd ben ik nog veel meer op mijn hoede dan daarvoor (en zou ik het liefst verhuizen naar een ander deel van het land - iets dat wij serieus gaan overwegen zodra Leo per 1 november met pensioen is). Het is gewoon meer dan traumatisch om getuigen ten zijn van een joekel van een hond die vindt dat jouw hond dood moet. Je kunt dat pas weten als je het zelf hebt meegemaakt. Maar ik weet dus (ondanks dat het bij mij veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel beter is afgelopen, niet te vergelijken) wat je voelt. Want je ziet het, je weet wat er gaat gebeuren en je staat erbij en kijkt ernaar en kan gewoon niks

Dus dikke voor jou en een voorzichtige knuffel voor Daantje.

Hier nog iemand.
Nelson werd aangevallen door een kruising pittbull x amerikaanse bulldog. Een joekel.
Hij dook op Nelson, geen contact mee te krijgen, begon te schudden en ik wist in mijn hoofd dat Nelson eraan zou gaan. Als wij niet in het dorp waren geweest waar er meerdere mannen ontzettend daadkrachtig hebben ingegrepen was hij dood. Nelson had alleen onderhuids letsel, geen wonden of zo, alleen vocht en kneuzingen.
Hoewel het al een tijd geleden is en we ondertussen echt hard hebben gewerkt met een trainer en ook al weer fijne ontmoetingen met aangelijnde én loslopende honden hebben gehad zijn en blijven wij allebei bang.
Bij ons kwam de hond totaal onverwacht over een hoge schutting gesprongen. Telkens als ik nu wandel en naast ons iets hoor schrik ik me wezenloos. Een kat, een auto die start, een hond achter een hek... Het is niet meer hetzelfde en zal dat ook nooit meer zijn.

Verwacht niet teveel van de eigenaren. Of beter nog: verwacht niks. Ze hadden je al best een bloemetje kunnen sturen (ik kreeg echt bloemen de volgende dag, van een eigenaar die kwam vertellen dat hij de hond liet inslapen en vroeg hoe het met Nelson was en ter plekke de factuur van de dierenarts vroeg) of kunnen vragen hoe het ging. Niemand gaat blij zijn met een rekening van meer dan duizend euro en waarschijnlijk gaan ze met de hakken in het zand. Ik begrijp je echt dat je op een goede afloop hoopt, maar meestal valt dat tegen en zeker als het om zoveel geld gaat. Het was tenslotte niet hun hond, waardoor dit gekomen is, nee, het kwam omdat die ooit is aangevallen door een zwarte hond (sarcasme uit, zucht). Nee echt, sorry, ik geloof niet dat deze mensen zonder gedoe alles gaan doen wat jij vraagt.

[Anneloog]

Als aangifte ff te heftig is laat anders je vader die het contract met de andere partij regelt contact met de wijkagent opnemen. Die kan namelijk ook helpen/bemiddelen.

Verstuurd vanaf mijn SM-G920F met Tapatalk

[Anne in Zweden]

Even een korte reactie om je sterkte, kracht, moed en vertrouwen te wensen, en veel beterschap voor Daantje. Ik durf je teksten en andere reacties niet te lezen, het grijpt me steeds weer zó aan, dergelijke verhalen. Ik kan daar echt wakker van liggen. Maar ik duim voor jullie dat het leven snel weer normaal mag worden!

[BAC]

Verwacht niet teveel van de eigenaren. Of beter nog: verwacht niks. Ze hadden je al best een bloemetje kunnen sturen (ik kreeg echt bloemen de volgende dag, van een eigenaar die kwam vertellen dat hij de hond liet inslapen en vroeg hoe het met Nelson was en ter plekke de factuur van de dierenarts vroeg) of kunnen vragen hoe het ging. Niemand gaat blij zijn met een rekening van meer dan duizend euro en waarschijnlijk gaan ze met de hakken in het zand. Ik begrijp je echt dat je op een goede afloop hoopt, maar meestal valt dat tegen en zeker als het om zoveel geld gaat. Het was tenslotte niet hun hond, waardoor dit gekomen is, nee, het kwam omdat die ooit is aangevallen door een zwarte hond (sarcasme uit, zucht). Nee echt, sorry, ik geloof niet dat deze mensen zonder gedoe alles gaan doen wat jij vraagt.

Ik weet haast zeker dat TS naar dr centen kan fluiten. Het beleid in NL is zo, heb je schade? Civiele procedure.

Nou heb ik dus gisteren wederom met een bijtincident te maken gekregen, bak ellende en een pup die het op een haartje na heeft overleefd. Dit is het DERDE incident met deze hond!

Savonds op de koop toe bedreigd door de eigenaren. 112 gebeld, waren ze uiteraard al vertrokken.
Ik kan fluiten naar alles. Ben zojuist gebeld dat de politie niets doet, financiele zaken?? Moet je zelf oplossen,dat is een civiele procedure werd er keihard gezegd. Niet hun taak. Ga maar naar de gemeente, die kunnen eventueel met een zwaaiende bestraffend vingertje voor haar deur gaan staan. Verder doen ze er niks aan.

En de Pittbull? Mag gewoon vrolijk los blijven lopen en alles op zn pad verrot bijten wat hij tegen komt.

Ik ben boos. Zo boos. Ik kan dus niet meer veilig hier over straat, want dat kreng loopt overal en gewoon los. Ik vrees voor de welzijn van mij en mijn honden.

Speel met de gedachte om een teaser aan te schaffen. Maar dat mag natuurlijk niet, wordt ik straks opgepakt wegens verboden wapen bezit, moet je kijken hoe snel dat gaat. Als ik verdorie door rood licht rijd wordt ik nog strenger aangepakt!

[Anneloog]

Gruwelijk Senta en ja helaas klopt wat je zegt. Nogmaals ik heb geen ervaring met bijt incidenten maar wel met conflicten en een financiële klap. Ben zelf dus met rechtsbijstand bezig om het civiel te verhalen. Nadat aangiftes niet werden door gezet. En wijkagent aangaf er klaar mee te zijn.

Verstuurd vanaf mijn SM-G920F met Tapatalk

[Parelridder]

Jemig, wat is er gebeurd..?? Ik vond een artikel op het www. Er staat geen datum bij, maar het lijkt recent. Hierin staat ondermeer dat de politie wettelijk verplicht is een aangifte op te nemen. Zie de procedure bij bijtincidenten door honden: http://www.uu.nl/file/26767/download?token=n-BB5fSr
Hoe gaat het met 't puppy..??

[Parelridder]

Nog wel even nieuwsgierig naar je kleine Jip....fototje?
Weet een flatje?

Ja, Jip is een Flatcoated(teefje)
Ik zal haar zsm eens voorstellen, maar wil dat graag als genietmomentje beleven en nu staat m'n kop er niet naar, andere dingen aan mijn hoofd, té druk.
Maar een paar plaatjes heb ik al vast
Dit is onze Jip:


En dit is Jip met haar hartsvriendinnetje Daantje, 1 week voor Daantje werd aangevallen (op dit moment loopt Jip niet vrij in huis, want mag/kan Daantje niet spelen):

[Anneloog]

Politie neemt idd verklaring/aangifte op. Maar daarna beoordeeld de casemanager van het buro of het door gezet word naar de OvJ en daar gaat het vaak mis. Casemanager vind teweinig bewijslast etc en hup zaak wordt afgesloten en niet verder door gezet.

Verstuurd vanaf mijn SM-G920F met Tapatalk

[frodo quin]

Wat een schatjes zeker de foto's van hen samen zijn geweldig.

[Kaela]

Gisteravond bij het laatste ommetje met Daantje (ze loopt poep/plasrondjes van 10 minuutje in relatief rustige straten) realiseerde ik me dat we op amper 5 minuutjes wandelen van hen af waren. ze wonen gewoon op zich vlak bij. En dan ineens het besef dat als hij ontsnapt en via het schoolpleintje gaat, in een vloek en een zucht bij ons is. Snel weg drukken die gedachte, maar het besef is er nu natuurlijk. En dat maakt het nóg belangrijker dat er voldoende maatregelen getroffen worden, want waar ik in eerste instantie dacht "Ik weet niet of ik ooit nog over het wandelpad langs hun huis wil, dan maar niet dat leuke blokkie om, ik vergeef het mezelf nóóit als het nogmaals gebeurd", daar kwam nu ineens het besef dat ik helemaal niet over dat pad hoef om hem tegen te komen. Mocht hij op oorlogspad gaan, dan is het voor hem genoeg om 1 klein zijstraatje in te steken om te komen op een weg en exacte plek waar al mijn maatjes meermalen per dag lopen.. 'k Voelde me ineens een beetje 'vogelvrij'.

Ik vind het onwijs rot voor je. Maar je gevoel vogelvrij te zijn, ik vrees met hele grote vrezen dat dit veel dichter bij de waarheid ligt dan zou moeten. Want al maken die mensen een sluis, ze hebben ruimschoots bewezen geen flauw benul te hebben van wat voor soort hond ze hebben en welke consequenties er aan zijn gedrag vast zitten. Die sluis gaat ook een keer open blijven staan, die kinderen (die de verantwoording voor zoiets niet horen te hebben) gaan dat echt wel weer eens vergeten en de baasjes gaan overduidelijk niet beter opletten. Zo'n hond hoort niet in een woonwijk in een gezin met kinderen, zo'n hond hoort helemaal niet in het drukke en krappe Nederland. Ik was laatst niet voor niets zo stellig over dat een hond na een dergelijk incident ingeslapen dient te worden. Het is verschrikkelijk om je zo onveilig te voelen en je ook nog eens te beseffen dat dat gevoel niet eens onterecht of overtrokken is.

Ik hoop zo voor je dat je op de goede weg zit met de wondverzorging en dat het snel de goede kant op gaat. Het zal voor jullie beiden al zoveel schelen als het genezingsproces zich goed ingezet heeft.

[Lizzy]

Heeft iemand een idee hoe we onze honden kunnen beschermen tegen dit soort griezels??

[Parelridder]

Nou inderdaad, als het maar gewoon eenmaal duidelijk is dat ze gaat herstellen, en zonder enge dingen. Desnoods traag, maar in godsnaam zonder verdere complicaties! En ohh als het straks dicht zit allemaal, en korst er op, dat ze weer met haar Jippie mag spelen..