Mandarijn schreef:Ja ik zag dat er bij de verschillende sporten grades/klasse waren. Maar als leek zegt mij dat dus niks. Er wordt ook geen uitleg gegeven. Wat ik begreep is dat er gekeken wordt hoe zwaar je handicap is en in welke grade of klasse je dan wordt ingedeeld. Maar dan nog is het een fantastisch resultaat zo'n medaille. Je moet het toch "eventjes" laten zien.
Edit: en vooraf aan de Olympische Spelen werden er al verschillende medailles als zeker gerekend en dat werden allemaal teleurstellingen (zwemmen, dressuur, atletiek, bmx) dus des te mooier is het dat de paralympische ploeg wel medailles binnen slepen. Ik hoop dat dat bijdraagt aan meet zendtijd!!!
Ik weet alleen de indeling van de paardensport.
Je hebt Grade 1a, 1b, 2, 3 en 4.
In grade 1a zitten de ruiters met de zwaarste beperkingen, in grade vier de ruiters met de lichtste.
Voor NL hebben we Nicole den Dulk in 1b. Ze heeft een hoge dwarslaesie en haar proef bestaat uit stap en wat onderdelen draf. Haar paard luisterd volledig naar haar stem, want hulpen geven met benen of zo kan ze niet. Om niet te praten over het lef dat je moet hebben om zonder gevoel in je onderlichaam op een dier te gaan zitten met een eigen wil. Diep respect.
Demi Vermeulen en Rixt van der Horst zitten in Grade 2 (net als mijn man). Je spreekt dan echt nog steeds over hele flinke beperkingen, vaak ook in evenwicht en balans. In Grade 2 zit meer draf. Galop en zijgangen in draf mogen in de kür maar zijn niet verplicht.
Sanne Voets zit in Grade 3 (net als ik). De beperkingen geven minder functieverlies. Je ziet hier ook veel ruiters met hersenletsel. Blinden rijden ook Grade 3. Ben je "alleen" blind en wil je in Grade 3 uitkomen moet je verplicht een blinddoek om. Grade 3 kent stap, draf en galop, zijgangen in draf en tempowisselingen stap-galop.
Frank Hosmar zit in Grade 4. Hij heeft een ongeluk gehad met glas en alle pezen van zijn linkerhand doorgesneden. Dit is de klasse voor ruiters met de lichtste beperkingen. Deze proeven kennen stap, draf, galop, zijgangen in stap en galop, eenvoudige wissels etc.
Het is daarnaast zo dat er gekeken wordt naar functieverlies tijdens het sporten. En dat is waar het voor veel mensen vaak een ingewikkeld plaatje wordt.
Ik zit in 3. Daarin zit ook iemand die geboren is zonder onderarmen (hoger dan de elleboog). Dat lijkt oneerlijk, ik heb al mijn ledematen tenslotte. Maar mijn slechte ledematen geven eenzelfde functiebeperking te paard dan iemand die zijn onderarmen mist maar wel twee goede benen heeft.
Manlief zat ooit in het team (van Sydney) met iemand in dezelfde Grade. Die man miste een arm en een been. Manlief heeft twee armen en twee benen. Voor buitenstaanders leek dat oneerlijk.
Maar wat ze vergaten was dat manlief twee hele slechte benen had plus een slechte arm. En dat hij op paard niet méér kon dan de man met 1 arm en 1 been.
Er worden daarom speciale keuringen gehouden. Eerst in je eigen land, later ook via een internationale keuring. Je medische gegevens worden bekeken en je word aangekondigd en niet aangekondigd geobserveerd. Pijn is niet meetbaar en word dus niet meegenomen in de keuringen. Krachtverlies e.d. wel.
Tijdens de keuring krijg je ook te horen welke aanpassingen je mag gebruiken. Bijvoorbeeld een zweepje als je een slecht been hebt, of twee zweepjes bij twee slechte benen. Elastieken om de voeten in stijgbeugels te houden, of een speciale teugel als je handen niet geheel kunnen sluiten.
Dat alles moet ervoor zorgen dat het eerlijke wedstrijden zijn waarin mensen met gelijke uitgangspunten tegen elkaar strijden. Ingewikkeld en interresant tegelijk, vind ik.
