- za 05 dec 2015, 07:37
#3176613
Na het overlijden van mijn 1e hond legde ik sommige dingen zorgvuldig weg (zijn riem en clicker bijvoorbeeld, wél in zicht, niet in gebruik) en bleven andere dingen van hem nog lang staan/liggen/hangen. Op bepaalde momenten (verjaardag, sterfdag, noem maar op) vond ik dat het tijd was om het maar eens weg te halen, waar ik dan als een berg tegen op zag. Een vriend zei dan steeds "Hoezo, MOET dat? Laat toch lekker!" en met die 'toestemming' volgde ik mijn hart, deed hetgeen goed was voor mijn verwerking. In in dit geval was dat, het in mijn leven houden van zijn spulletjes, diploma's en prijzen (was/is wandje mee bedekt in de wc) en foto's.
Het is er nog steeds, ruim 10 jaar na overlijden. Met een andere lading, maar nog steeds boordevol warme herinneringen aan mijn jongen.
Wat het mij geleerd heeft, is die het vooral zoals het voor JOU goed voelt. Niet omdat je denkt dat het moet, hoort of verwacht wordt. Ieder mens (en ieder afscheid) op z'n eigen manier en zo is het goed.
Sterkte!!!