[Hope]

Dat is eigenlijk sowieso geen gek idee, de kittens aan tuigjes te laten wennen. Altijd handig wanneer ze op reis moeten, of bij een bezoekje aan de dierenarts. En het heeft als voordeel inderdaad dat je ze in eerste instantie aangelijnd naar buiten kunt laten, zodat ze de omgeving kunnen verkennen zonder dat ze ervandoor kunnen. (Moet jij wel aan de andere kant van het lijntje hangen natuurlijk, wat nog leuk wordt, met 4 kittens )

Ik word meesteres in vlechten, dan!

Ik ga er nog even over prakkeseren.

[constance.blokzijl]

Wij hebben Willem in het begin ook aan een tuigje gehad, ze is zelfs ooit mee geweest op vakantie in Duinrell en mevr Houdini wist daar uit het tuigje te ontsnappen

We hebben haar terug gekregen en uiteindelijk is het verhaal heerlijk hilarisch; manlief klimmend in bomen om over een hek te komen waar Willem achter zat omdat ze dacht dat ze niet terug kon komen, manlief boven in die boom bedenkt, en zegt o ja, ik moet er ook weer uit aan de andere kant, hoe doe ik dat? De tak die op dat moment krakend breekt, ik een dof geluid hoor echt een harde plof, vervolgens is het een paar seconden stil en het enige wat hij heel zielig zei was au... En Willem die zo schrok van alles die zo door het hek vloog bij mij in de armen. En manlief vervolgens dus zonder WiIlem terug moest want die was al weer bij mij

Moraal van het verhaal; ze sjezen echt niet zo weg en zien jou als veilige haven, en zullen dus ook bij het minste of geringste bij je terug komen.

Oh en wij roepen Willem altijd gewoon bij haar naam, luistert ze prima naar, maar nu is ze ook opgevoed door een hond vanaf 3 weken

[Anneloog]

Met Leo de nu oudste kater hadden we een tuigje en een lange looplijn wat perfect werkte en hij was nooit zonder toezicht in het tuigje.
Nu met de jonge Sam en Dano leek een tuigje niet handig met het steeds in de knoop lopen met elkaar dus wij hebben de mazzel de tuin af tekunnen sluiten en ze zo gedoseerd onder toezicht met bijkeuken deur en raam naar de kamer open buiten te kunnen laten. Ze zij nu 7,5 maand oud en gaan gemiddelt elke dag een uurtje met toezicht de tuin in die nu nog geheel afgesloten is. Dit weekeind gaan we echter de tuin iets minder afsluiten want we maken dan het luikje wat er voor leo is weer open. ( Leo mag niet teveel klimmen ivm PL knietje).
Ik ben benieuwd of de kittens van mij het door gaan hebben want ze hebben nog geen intresse getoond in het luikje.

[kira]

Ik heb altijd Pimpel em Minoes bij het voeren met hun naam geroepen. Eerste keren naar buiten ging ik mee. Zij hongerig en ik met voer. Net als bij een hond, minoes pimpel koooooomen en dan voer geven. Waar ze ook zijn, als ik roep zijn ze er. Ze krijgen dan ook vaak wat, een klein lekkertje.

[petralita]

Wij hebben Willem in het begin ook aan een tuigje gehad, ze is zelfs ooit mee geweest op vakantie in Duinrell en mevr Houdini wist daar uit het tuigje te ontsnappen

Dat heb ik ook gehad met de fretten, wat een schrik, dat zijn dan ook net slangen, verschrikkelijk.
Ik maak nu de tuigjes zelf omdat ik dan zeker ben dat ze niet ontsnappen.

[Hope]

Nou, het was een hele aanslag op mijn hart hoor, om de deur open te doen.
Maar echt, ik heb genoten met hoofdletters.

De Miesjes, geen één, durfde de drempel over. Het was best zielig om te zien, die poesjes zo op het drempeltje, alsof ze dachten dat de wereld ophield daar. Tot die lieve Nelson het zag. Hij ging zijn kroost halen.

Nelson ging heel rustig op de drempel staan en is stapje voor stapje met ze naar buiten gegaan. Samen met die grote broer van ze durfden ze het wel aan, en al snel gingen ze allemaal een paar meter de tuin in.
Ze hebben een half uurtje heerlijk gespeeld, en toen zijn ze allemaal (inclusief Nelson) binnen in de mand in slaap gevallen.
Oooh mensen wat ben ik toch trots op die hond. Hij is zóó ongelooflijk lief, zacht en voorzichtig met de kittens. Hij is zelf nu pas bijna twee jaar oud, heeft nog nooit eerder een kat gezien en toch gaat hij fantastisch met ze om.



Beetje voorzichtig nog...


Met Ome Nelson op ontdekkingsreis...


BP in zijn element


Lotje


Allemaal samen:

[petralita]

Wat kun je trots zijn op Nelson, fantastisch!
En die ogen van BP, kunnen ze nog groter?

Super dat ze zich, eh jullie, je zo vermaakt hebben.

[jasmijn]

O wat verschrikkelijk lief

[Parelridder]

Met tranen van ontroering je verslagje gelezen/bekeken. Ow wat herkenbaar hoe ze die drempel aanvankelijk nauwelijks over durven. Ze verkennen niet sneller dan ze zelf aan kunnen en kunnen zodoende ook absoluut de weg terug steeds weer vinden.
Wat een MEGA lieve grote broer is die Nelson toch.. Súper hoe hij observeerde dat de koters voor een probleem stonden en daarbij zijn steun nodig hadden. Gouden gozer!

[Pauline]

En ik heb het ook al eerder gezegd, maar Nelson is inderdaad een geweldige hond!!!

Wat leuk om ze de wereld te zien verkennen.

[zurca]

Wat een bijzondere hond die Nelson
Heerlijk dat het gespuis hun wereld weer wat groter is geworden, het blijft leuk om alle gebeurtenissen zo mee te kunnen lezen

[Radja]

fantastisch! heerlijk!

[constance.blokzijl]

Het kan niet vaak genoeg gezegd worden; wat is Nelson een tophond!
Geweldig hoe hij zich op het pleegvaderschap heeft gestort!
En de miesjes doen het fantastisch

[Anne in Zweden]

Oooow, wat is Nelson toch een heerlijke hond! Wat lief dat hij zich zo om die kleintjes bekommert! En wat heerlijk dat ze nu even lekker kunnen tollen buiten, dat ze de wereld in hun eigen tempo kunnen leren kennen. Dat is zoooo belangrijk! Worden heerlijke poezels voor hun nieuwe baasjes, daar ben ik van overtuigd!

[Shanti en co]

En wat een geweldige pleegpapa is Nelson toch.