Ja, dat is allemaal heel persoonlijk he.
Ik vind het gedrag van konijnen ook veel leuker om naar te kijken. En de gezichten die ze trekken.
Bij kipjes ben ik op zoek om dat groepsgebeuren erin te krijgen, vandaar dat er nu een haantje bij zit, maar tot nu toe vind ik er nooit erg veel aan. De haan is nog jong natuurlijk en de groep zit nog niet helemaal rustig, dus ik moet nog wat geduld hebben. Veren poetsen is eens leuk om zien en als ze uiterst enthousiast aankomen wanneer je met eten komt is dat natuurlijk wel leuk. Maar konijnen komen ook heel enthousiast en met flapperende oren soms aangelopen wanneer je wat lekkers geeft. Cross cross de hele ren door. En dat vind ik dan nog net een iets leuker zicht.
Ik weet ook niet hoe het komt maar ik kan het niet voor elkaar krijgen dat de kippen niet in mijn tenen pikken als ik schoeisel aanheb waar dat kan en vorige keer heeft dat echt weken pijn gedaan... Minder leuk toch. Vogels ben ik van nature ook altijd wat bang van geweest...
Ach ja, ik wordt gewoon ontzettend blij en diep gelukkig van flapperende oortjes en lachende konijntjes. Of konijntjes die bij het graven uit hun pijp komen kijken op hun achterpoten met het zand op hun neus. Das zo koddig, en daar wordt ik gewoon gelukkig van.
Als ze elkaar wassen en tegen elkaar aan liggen vind ik het ook leuk om zien, maar dat is niet waar ik zo speciaal gelukkig van wordt.
Persoonlijk dus.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook heel wat saaie konijnen ken...
Maar die komen meestal wat tekort dan... Zitten klein behuisd, of zonder afwisseling in de ruimte, of zelfs alleen... Ja, dan is zo'n konijn saai natuurlijk en verveelt zich ook. Soms ook gewoon veel te dik, daar worden ze ook lui en dus saai van...
Ale, dat is niet altijd zo, je hebt ook gewoon uber rustige evt luie karakters, maar ik heb dat in mijn ren toch nog niet meegemaakt. Nieuwsgierig en vrolijk blijken ze (evt na een tijdje wennen) altijd toch wel.