Pauline schreef:
En ook dat weet je pas als je ervoor komt te staan. Ik heb altijd gezegd dat ze niet hoeven te leven omdat ik ze niet missen kan, want dat zou ik het liefst nooit hoeven (willen). Maar uiteraard weet ik dat dat er toch ooit aan zit te komen. Maar.... een hond in laten slapen die "iets" heeft wat over kan gaan was voor ons geen optie. Wij wilden Joep alle tijd en kans geven om weer een Joepwaardig leven te lijden. En dat hij vanaf dag 1 vond dat het dat nog steeds was, was ook voor ons heel bijzonder om mee te maken.
Als ik wat ik getypt heb teruglees lijkt het net alsof ik wil impliceren dat jij je hond zo zou laten inslapen, maar je kent me beter Martine en je weet ook dat ik dat niet bedoel. 
Ik vind het ook altijd moeilijk als mensen zeggen dat ze respect en waardering voor ons hebben, voor wat we voor Joep doen. Het klinkt zo (weet het goede woord niet eens)....... Het is voor ons het enige wat we kunnen doen, hij is nog zo Joep, nog zo vol levensvreugd, er is niet eens een andere weg. We vechten door!
Nou heel eerlijk kan ik er ook begrip voor opbrengen als mensen voor inslapen kiezen, geen idee, mss zou ik dat ook wel doen ik weet het echt niet, en zolang de keus komt vanuit het welzijn van de hond vind ik het geen foute keus (ik schat nu zo in dat Tom heel ongelukkig zou zijn in die situatie, en dan zou ik dus omwille van hem kiezen voor inslapen.)
Ik heb hiervoor een chronisch zieke kat gehad, EPI en diabetes, geheel andere orde, maar ook dat vergt best wat opoffering als baas, wat je uiteraard met liefde doet, en waar je geen bedankje voor hoeft anders dan een dier wat nog blij is in leven te zijn. Maar ik heb er inderdaad waardering en respect voor als mensen zo voor hun dier gaan en alles doen wat binnen hun mogelijkheid ligt (Wat ik dus ook zou hebben als iemand in dezelfde situatie inschat dat zijn dier het niet aan zou kunnen en uit liefde het dier laat gaan, mensen die zichelf opzij zetten en aan het dier denken, dat verdient best respect vind ik!). En niet om jullie een veer in de bips te steken, maar gewoon omdat het zo is, omdat het mooi is en bijzonder...en omdat Joep het niet met woorden kan zeggen, maar ik wel
MEt alles wat ik zie zie ik een Joep die met zijn beperking om kan gaan en gewoon zijn leven verder leeft, en dat is geweldig om te zien!
Dus de waardering is niet om je in verlegenheid te brengen oid, maar gewoon een "ik weet een beetje hoe het is, en jullie doen het goed"
