Lil schreef:
Die blauwe spin is schitterend!
Gek genoeg vind ik die grote minder eng dan die dunne poten dingen. Vind de poten het engst.
Ja, ik vind die ook minder eng dan die grote zwarte huisspinnen. Kruisspinnen vind ik ook eng.
Maar hooiwagens dan weer niet.
Bij mij ligt het aan de snelheid van bewegen.
Die vogelspinnen zijn vaak minder actief dan de huisspinnen, maar als ze dan wel bewegen, plak ik ook tegen het plafond hoor. Dus dichtbij durf ik ook niet komen. Verder vind ik ze wel mooi.
Bij mij is het vooral de schrikfactor.
Dus een kruisspinweb weghalen gaat wel, maar als de spin dan iets onverwachts valt of erger nog, op mijn hand valt of op mijn lichaam, dan gil ik, vrees ik. Voor de rest loop ik er gewoon in een boogje omheen...
Die huisspinnen bewegen gewoon te veel. Daar kan ik eigenlijk nooit goed mee om.
Als kind had ik al bang, maar toen heb ik mij daar mentaal proberen over zetten. Dat ging redelijk goed.
Toen ik dan op de univ ze onder de microscoop moest bekijken en tekenen, is het compleet fout gelopen. Toen werd het echt een fobie. Ik heb het maar 2 keer gedaan, door die lens gekeken, maar het was genoeg om te zitten rillen en compleet de controle over mijn spieren te verliezen. Ik heb toen geweigerd om verder te doen (kreeg een hele preek van de assistent, maar goed), want het ging echt niet. En nu gaat het steeds weer een beetje beter, maar ze moeten niet te vaak me laten schrikken door plots voor me te verschijnen in de tuin, want dan zit het er weer op.
Als ik echt schrik, dan kan het wel een uur duren tegen dat mijn hartslag weer normaal is en het zweet loopt zo van mijn lijf. Pure angst.
Ik vind het wel lastig en schaam me er ook wel voor. Maar ik kan er echt niets aan doen...
Ik blijf proberen er rustig onder te blijven.
Maar ik denk dat ik minder lastig ben met van een hoge rots in het water duiken, dan met een spin benaderen.