Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#2954759
Neally schreef: Ach, ik hoop zo dat je mooie vent iets heeft opgelopen met t zwemmen. Dat ie weer n beetje Faydor is.
Sterk zijn en zijn smekende ogen proberen te negeren als je met de anderen er op uit gaat.
Ach, ik hoop t zo. Hij heeft wel weer iets gegeten en zelfs heel dapper als een heuse reu op drie poten tegen een
boom gepiest.
Het is zo moeilijk. Maar als hij alleen maar 'oude man' is. Kan hij nog een tijdje bij je zijn.
Heel veel sterkte. Dikke kus en kroel voor je dappere man.
Dat negeren is zooooo moeilijk, breekt mijn hart. Maar het moet, hij kan nu echt niet mee. Breekt zijn nek in het bos over elke stronk vrees ik. Ik hoop ontzettend dat de osteopaat een gaatje heeft. En als het inderdaad 'alleen maar' oude man is..... Nog paar weekjes en dan 'hoeft' hij alleen nog maar te scharrelen in onze enorme tuin. Wanneer ik terug denk aan hoe Balou genoten heeft tijdens haar laatste vakantie in Le Valy, die is het terrein niet af geweest. Heeft de hele vakantie lopen slepen met stokken en ballen op het veilig omheinde terrein.... Ze genoot!! Dat gun ik hem ook zo. Maar..... alleen als hij de wil nog heeft. En zelfstandig zijn behoefte kan doen. We leven nog meer dan anders bij de dag en ik geniet van mijn ouwe, mooie vent  :smitten:
#2954783
Ik vind het zo moeilijk om te reageren, maar wat jij schrijft is precies wat wij drie weken geleden met Esta meemaakte. Ook zij had nog die kraaloogjes, ook zij wilde nog heel graag, maar het ging zo moeilijk, met pijn, af en toe het "er niet meer bij zijn".....om het zo maar te noemen. het heeft ons ook veel hoofdbrekens gekost, tot die laatste dag, het leek alsof zij brak.....
Tegen mijn wil in toch gekozen in te slapen bij de DA, en tot het laatste moment, afscheid nemen in de praktijk, want daar is zij ingeslapen. Ze was zo rustig, lag daar prinsheerlijk op de tafel, vol vertrouwen, in complete rust en met heel haar wezen laten weten dat het goed was zo......Iedere keer als ik nu langs de DA rijdt, zie ik haar daar weer liggen op tafel. Heel verdrietig voor mij, maar als ik denk aan de rust en het vertouwen wat zij uitstraalde.....het was de juiste beslissing.

Ik wens je heel veel sterkte

Gr Jose
#2954790
JoseW schreef: Ik vind het zo moeilijk om te reageren, maar wat jij schrijft is precies wat wij drie weken geleden met Esta meemaakte. Ook zij had nog die kraaloogjes, ook zij wilde nog heel graag, maar het ging zo moeilijk, met pijn, af en toe het "er niet meer bij zijn".....om het zo maar te noemen. het heeft ons ook veel hoofdbrekens gekost, tot die laatste dag, het leek alsof zij brak.....
Tegen mijn wil in toch gekozen in te slapen bij de DA, en tot het laatste moment, afscheid nemen in de praktijk, want daar is zij ingeslapen. Ze was zo rustig, lag daar prinsheerlijk op de tafel, vol vertrouwen, in complete rust en met heel haar wezen laten weten dat het goed was zo......Iedere keer als ik nu langs de DA rijdt, zie ik haar daar weer liggen op tafel. Heel verdrietig voor mij, maar als ik denk aan de rust en het vertouwen wat zij uitstraalde.....het was de juiste beslissing.

Ik wens je heel veel sterkte

Gr Jose
Dank je wel, zal inderdaad niet gemakkelijk zijn om te reageren, zo vers nog. Jouw verhaal sterkt mij in de hoop en eigenlijk wel verwachting dat ook ik, wanneer het moment daar is, het weet. Was bij Djint en Balou ook zo, laat ik maar in mezelf vertrouwen dat het met Faydor ook zo zal zijn.

:-* :-*
#2954792
Nynke schreef: En hij van jou !!! Elke keer als ik hem zie op jou reageren is dat pure liefde !!  :-* :-* :-*
En daar ga ik weer  :'( :'( :'( :'(

Maar het is zo. Ik kijk hem regelmatig diep in die prachtige ogen en zeg dan: heb je enig idee hoeveel ik van je hou?? En dan antwoord ik mezelf: ja, dat weet hij. Echt. Geen twijfel over mogelijk en het is inderdaad wederzijds.........
#2954800
Buran en Co schreef: En daar ga ik weer  :'( :'( :'( :'(

Maar het is zo. Ik kijk hem regelmatig diep in die prachtige ogen en zeg dan: heb je enig idee hoeveel ik van je hou?? En dan antwoord ik mezelf: ja, dat weet hij. Echt. Geen twijfel over mogelijk en het is inderdaad wederzijds.........
Zo is het maar net !!  En ik weet dat jij weet dat je het gaat zien als hij er klaar mee is en dat je dan handelt.  :bigarmhug: :bigarmhug: :bigarmhug: :bigarmhug: :bigarmhug:
#2954802
Ik zit nog net niet te brullen, maar veel scheelt het niet...

Geniet van de tijd die je nog samen hebt, en lees hem zoals je hem altijd gelezen hebt.

Als de tijd daar is, neem je de juiste beslissing. Absoluut.

:-*
#2954845
Oh lieve Barbara, dit zijn de ergste beslissingen, maar voor je huisdieren kan je hem gelukkig nemen.
Volgens mij weet je in je hart al wat het beste is.

Met Borke, die we met acute leukemie binnen 24 uur lieten inslapen nadat we wisten dat hij zo ziek was, ben ik nog steeds dankbaar dat ik snel heb doorgepakt.
Bar, hij begroette kwispelend de DA die hem thuis in kwam slapen, terwijl hij nog nauwelijks kon lopen.

Tijdens het inslapen op de grond in de woonkamer voerde ik hem kleine gedroogde hondensnacks en hij was gelukkig en blij tot het laatst.
Zijn ogen zeiden nooit dat hij niet meer wilde, want Borke die wilde altijd.
Ik krijg er nog tranen van in mijn ogen en het is alweer 3 jaar geleden.
Wat hield ik van die hond en wat hield hij van mij.

Wat ik maar wil zeggen Bar, in mijn ervaring zie je nooit in de ogen van je hond dat hij niet meer wil en als je dat wel ziet, dan heb je denk ik echt veel te lang gewacht.
Bij de vele katten die we de afgelopen 30 jaar hebben laten inslapen, is dat hetzelfde

Zelf zou ik liever te vroeg sterven dan te laat...
Dat gun ik mijn dieren ook.

Bij Borke ging het zo ontzettend snel en hij was maar 7.5 jr. Maar ik dacht: voor wie laat ik hem nog langer leven. Zal mijn verdriet er dan minder om zijn, zal ik hem minder missen - nee dat niet.
Dus ik heb een dag vrij genomen, de hele dag met hem geknuffeld en die avond is hij ingeslapen.

Ik hoop dat dat met Sofi nog heel lang duurt, weet niet of ik daarna nog een hond kan nemen, het raakt me zo ontzettend diep. Misschien hou ik teveel van ze...
#2954852
Ach, Barbara wat een verschrikkelijk moeilijke beslissing om te nemen. Eentje waar de meeste van ons helaas al veel te vaak voor gestaan hebben.  :'( En elke keer is het weer even verschrikkelijk, het went nooit. Daarvoor houden we teveel van onze lieverds.

Heel veel sterkte gewenst voor de komende periode.  :bigarmhug:
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door