Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

Door Esther Q
#2975980
Kaela schreef: Je zegt het zelf al, jij hebt die hoogte en diepte punten niet constant en jij hebt geen dreiging om geen voedsel of warmte te hebben. Dat heb je wel als je 100% voor jezelf wil gaan zorgen, met daarbij dus nog de dreiging om ziek te worden of gewond te raken. Ik denk dat je het dan over iets heel anders hebt dan het gevoel wat jij aanstipt en daarom denk ik dus dat het idee van die vrijheid misplaatst is.
Ik krijg er ook het "de natuur is zo leuheuk en zo mooooooooi" gevoel bij, waar vervolgens de helft van de mensen gaat huilen als een leeuw een zebra vangt, want dat is zo gemeeheen.

Ik begrijp wel dat de beleving anders dan de kantoor-koophuis-albert hein is, als je grotendeels voor jezelf zorgt en ik vind het prima als mensen dat willen. Maar ik snap niet zo goed wat het kopen van de grond en wat belasting betalen daar voor afbreuk aan doet en ook niet wat het probleem van meedoen aan een zorgstelsel is. Koop je land, betaal je zorgpremie en zorg voor de rest voor jezelf. Die bedragen zijn toch snel genoeg met wat werk te verdienen (ik denk dan aan een stuk grond van 10.000 euro zoals eerder in het topic gesteld werd, niet aan een studio in Amsterdam voor 2 ton  ;) ) en dan ben je voor de rest zo vrij als een vogeltje, zonder anderen mogelijk voor jouw keuze op te laten draaien. Ik denk dat dat een prima gulden middenweg is tussen de standaard maatschappij en de mensen die van die genoemde vrijheid willen genieten. Het lijkt me voor de personen in kwestie toch ook niet heel vervelend om te weten dat als ze medische zorg nodig hebben, ze daar gewoon gebruik van kunnen maken. Als dat leventje in vrijheid zo leuk is, wil je er tenslotte ook wel een poosje van genieten en niet bij de eerste de beste longontsteking als uitgeschakeld worden, toch?
Allemaal heel terechte opmerkingen, Kaela! Ik denk ook dat het voor een heel selecte groep is weggelegd.
Door steff
#2976247
1) we leven met veel te veel mensen op deze planeet. Veel meer dan de planeet aankan.
2) het systeem met al zijn wetten en regels heeft er niet enkel voor gezorgd dat mensen het gevoel hebben niet meer vrij te zijn, maar wat nog belangrijker is is dat het de mensen hun eigen verantwoordelijkheid heeft ondermijnd. 
3) door die 2 zaken zijn we het contact met natuur en onszelf volledig kwijtgeraakt.

Eerst komt het besef, dan het idee om het roer om te gooien en dan zet je stappen. Je bent zo vervreemd dat je zelfs nog moet leren om vuur te maken zonder aansteker of lucifers. Zelfs met nat spul uit het bos kun je vuur maken. Je zult moeten leren welke planten wel en niet eetbaar zijn, hoe je een val zet, hoe je een beest vangt. eenmaal je dit allemaal onder de knie hebt kun je stelselmatig je connectie met het systeem afbouwen, heb je minder en minder spullen nodig van de maatschappij en ga je je steeds vrijer voelen. Vrijer omdat je leven volledig je eigen verantwoordelijkheid is geworden en vrijer omdat je 'werk' in direct verband staat met je primaire levensbehoefte. Al die andere behoeftes zijn door de maatschappij gecreert, zijn een valkuil die je onbewust maken en weg van de essentie brengen.
Na verloop van tijd zul je ook de medicinale werking van bepaalde planten leren kennen. Terzelfdertijd zal je immunsysteem voor allerlei kwalen sterker worden door je manier van leven en bewustzijn. Uiteindelijk ga je net zoals iedereen dood. Het kan door een val zijn, een bliksem die op je kop valt, whatever. Of je leven korter of juist langer wordt is nog de vraag, maar dat doet eigenlijk niets terzake. Beter een kort, bewust en vrij leven dan een lang, onbewust leven gevangen in een door onbewuste, onverantwoordelijke mensen gecreerd systeem.
Door Lizzy
#2976252
steff schreef: 1) we leven met veel te veel mensen op deze planeet. Veel meer dan de planeet aankan.
2) het systeem met al zijn wetten en regels heeft er niet enkel voor gezorgd dat mensen het gevoel hebben niet meer vrij te zijn, maar wat nog belangrijker is is dat het de mensen hun eigen verantwoordelijkheid heeft ondermijnd. 
3) door die 2 zaken zijn we het contact met natuur en onszelf volledig kwijtgeraakt.

Eerst komt het besef, dan het idee om het roer om te gooien en dan zet je stappen. Je bent zo vervreemd dat je zelfs nog moet leren om vuur te maken zonder aansteker of lucifers. Zelfs met nat spul uit het bos kun je vuur maken. Je zult moeten leren welke planten wel en niet eetbaar zijn, hoe je een val zet, hoe je een beest vangt. eenmaal je dit allemaal onder de knie hebt kun je stelselmatig je connectie met het systeem afbouwen, heb je minder en minder spullen nodig van de maatschappij en ga je je steeds vrijer voelen. Vrijer omdat je leven volledig je eigen verantwoordelijkheid is geworden en vrijer omdat je 'werk' in direct verband staat met je primaire levensbehoefte. Al die andere behoeftes zijn door de maatschappij gecreert, zijn een valkuil die je onbewust maken en weg van de essentie brengen.
Na verloop van tijd zul je ook de medicinale werking van bepaalde planten leren kennen. Terzelfdertijd zal je immunsysteem voor allerlei kwalen sterker worden door je manier van leven en bewustzijn. Uiteindelijk ga je net zoals iedereen dood. Het kan door een val zijn, een bliksem die op je kop valt, whatever. Of je leven korter of juist langer wordt is nog de vraag, maar dat doet eigenlijk niets terzake. Beter een kort, bewust en vrij leven dan een lang, onbewust leven gevangen in een door onbewuste, onverantwoordelijke mensen gecreerd systeem.
Helemaal waar.

En ik denk eerlijk gezegd dat 99% van de mensen helemaal geen zin meer heeft om zelf verantwoordelijk te zijn van A tot Z en het wel lekker vindt om op een flat opgestapeld te worden. Lekker balkonnetje op het zuid-westen. Leuk plantje erbij van Groenrijk. En als je een pijntje hier of daar hebt, ga je naar de dokter. En krijg je een pilletje.

Mensen die daar geen zin in hebben en zo willen leven als beschreven: van mij mogen ze. Dit zijn mensen die dan ook geen gebruik zullen maken van onze systemen, ook niet als ze ziek worden. Ze maken zich zelf beter. Of ze gaan dood. En ik denk dat mensen die zo kunnen en willen leven, ook niet zo ver weg staan van de dood, zoals wij dat gemiddeld genomen hier wel doen.
Gebruikersavatar
Door EliScooby
#2976324
Lizzy schreef: Helemaal waar.

En ik denk eerlijk gezegd dat 99% van de mensen helemaal geen zin meer heeft om zelf verantwoordelijk te zijn van A tot Z en het wel lekker vindt om op een flat opgestapeld te worden. Lekker balkonnetje op het zuid-westen. Leuk plantje erbij van Groenrijk. En als je een pijntje hier of daar hebt, ga je naar de dokter. En krijg je een pilletje.

Mensen die daar geen zin in hebben en zo willen leven als beschreven: van mij mogen ze. Dit zijn mensen die dan ook geen gebruik zullen maken van onze systemen, ook niet als ze ziek worden. Ze maken zich zelf beter. Of ze gaan dood. En ik denk dat mensen die zo kunnen en willen leven, ook niet zo ver weg staan van de dood, zoals wij dat gemiddeld genomen hier wel doen.
Ik las de antwoorden in de discussie en dacht dus: Wat is er erg aan dood gaan als je je leven leeft zoals je zelf graag wilt? Tuurlijk is het erg als je eerst een vreselijk ziekbed moet doorlopen, maar doodgaan hoort wat mij betreft net zo goed bij het leven als al het andere.
Door Esther Q
#2976355
Lizzy schreef: Helemaal waar.

En ik denk eerlijk gezegd dat 99% van de mensen helemaal geen zin meer heeft om zelf verantwoordelijk te zijn van A tot Z en het wel lekker vindt om op een flat opgestapeld te worden. Lekker balkonnetje op het zuid-westen. Leuk plantje erbij van Groenrijk. En als je een pijntje hier of daar hebt, ga je naar de dokter. En krijg je een pilletje.

Mensen die daar geen zin in hebben en zo willen leven als beschreven: van mij mogen ze. Dit zijn mensen die dan ook geen gebruik zullen maken van onze systemen, ook niet als ze ziek worden. Ze maken zich zelf beter. Of ze gaan dood. En ik denk dat mensen die zo kunnen en willen leven, ook niet zo ver weg staan van de dood, zoals wij dat gemiddeld genomen hier wel doen.
Dat lijkt me helemaal waar!
En dat daarboven ook trouwens.
Door Lil
#2976410
Doodgaan is nu net iets dat ik totaal niet vrees. Wat mij wel weg lijkt is zoals nu met mijn knie. Ik probeer al ruim drie maanden, maar kan totaal niet (weet sinds kort dat ik ook niets mag. Ja 12 minuten fietsen, Joepie....). Stel dat zo'n simpel ongelukje gebeurd, dan heb je wel een probleem. Ik weet zeker dat ik was blijven doorlopen, doe ik nu ook. Maar dan was het niet over gegaan en had ik niet in voedsel kunnen voorzien. Doe mij toch maar de maatschappij. Ik leer namelijk steeds beter om die niet als last, maar als gift te zien.
Door kakocavi
#2976441
Het is natuurlijk ook niet alleen het doodgaan op zich, maar de manier waarop. Als je je been breekt en langzaam sterft van de honger is dat echt geen feestje. Doodgaan aan een infectie is dat ook niet. Het is ook de pijn en uitzichtloze wanhoop waar je dan doorheen moet. Daarbij is angst voor de dood het oudste instinct dat bestaat, het zit al honderden miljoenen jaren ingebakken in al onze voorouders vanaf het moment dat die hersenen ontwikkelden. Ik denk dat het als het erop aankomt echt niet zo makkelijk is om je daar maar gewoon overheen te zetten.
Door Lil
#2976459
kakocavi schreef: Het is natuurlijk ook niet alleen het doodgaan op zich, maar de manier waarop. Als je je been breekt en langzaam sterft van de honger is dat echt geen feestje. Doodgaan aan een infectie is dat ook niet. Het is ook de pijn en uitzichtloze wanhoop waar je dan doorheen moet. Daarbij is angst voor de dood het oudste instinct dat bestaat, het zit al honderden miljoenen jaren ingebakken in al onze voorouders vanaf het moment dat die hersenen ontwikkelden. Ik denk dat het als het erop aankomt echt niet zo makkelijk is om je daar maar gewoon overheen te zetten.
Dat bedoel ik. Angst voor dat gebroken been en die infectie heb ik wel. Dan ben je toch super blij dat je even naar de dokter gaat.
Door steff
#2976471
wel als de pijn te erg wordt en de toekomst er slecht uitziet omdat ik ook geen voedsel meer kan zoeken dan kan ik me tenminste eigenhandig van kant maken met mijn jacht geweer. Die luxe heeft de mens niet die in een ziekenhuis ligt en kunstmatig in leven gehouden wordt. Als ik moet kiezen tussen overgeleverd worden aan anderen die 'me beter willen maken', maar eigenlijk gewoon geld willen verdienen en zelf kunnen kiezen om zelf mijn levens einde te bepalen, dan is mijn keuze snel gemaakt.

Maar voor je tot die keuze komt moet het al erg met je gesteld zijn. Het is niet omdat je been gebroken is dat je je ten dode opgeschreven bent. Zelfs op 1 been kun je jagen, vissen, planten verzamelen, in de tuin werken. Wordt wat moeilijker, maar zeker geen reden om maar een eind aan je leven te maken.
Gebruikersavatar
Door Kaela
#2976474
steff schreef: wel als de pijn te erg wordt en de toekomst er slecht uitziet omdat ik ook geen voedsel meer kan zoeken dan kan ik me tenminste eigenhandig van kant maken met mijn jacht geweer. Die luxe heeft de mens niet die in een ziekenhuis ligt en kunstmatig in leven gehouden wordt. Als ik moet kiezen tussen overgeleverd worden aan anderen die 'me beter willen maken', maar eigenlijk gewoon geld willen verdienen en zelf kunnen kiezen om zelf mijn levens einde te bepalen, dan is mijn keuze snel gemaakt.

Maar voor je tot die keuze komt moet het al erg met je gesteld zijn. Het is niet omdat je been gebroken is dat je je ten dode opgeschreven bent. Zelfs op 1 been kun je jagen, vissen, planten verzamelen, in de tuin werken. Wordt wat moeilijker, maar zeker geen reden om maar een eind aan je leven te maken.
Ik denk toch niet dat je heel erg ver komt met een open beenbreuk achter op je akker. Met een beetje pech kun je niet eens meer bij je jachtgeweer komen, en lig je te creperen tot je doodgaat.

Van mij mag je, maar wat je hier beschrijft is precies met wat ik eerder bedoelde met het "te romantisch" voorstellen. Als jij je been gaat breken, doe je dat niet netjes in je hut op een armlengte van je jachtgeweer. En als jij dood wil gaan omdat je been (of je bekken, of je rug of.... ) gebroken is, terwijl een dokter in het ziekenhuis je met wat gips en verzorging weer prima op de been kan krijgen, dan vind ik dat nogal vreemd.
Door Lizzy
#2976479
steff schreef: wel als de pijn te erg wordt en de toekomst er slecht uitziet omdat ik ook geen voedsel meer kan zoeken dan kan ik me tenminste eigenhandig van kant maken met mijn jacht geweer. Die luxe heeft de mens niet die in een ziekenhuis ligt en kunstmatig in leven gehouden wordt. Als ik moet kiezen tussen overgeleverd worden aan anderen die 'me beter willen maken', maar eigenlijk gewoon geld willen verdienen en zelf kunnen kiezen om zelf mijn levens einde te bepalen, dan is mijn keuze snel gemaakt.

Maar voor je tot die keuze komt moet het al erg met je gesteld zijn. Het is niet omdat je been gebroken is dat je je ten dode opgeschreven bent. Zelfs op 1 been kun je jagen, vissen, planten verzamelen, in de tuin werken. Wordt wat moeilijker, maar zeker geen reden om maar een eind aan je leven te maken.
Ja precies.

Ik behoor zelf ook tot die 99% van de mensen die in een maatschappij wil leven. En daarom woon ik in de stad (nou OK, nou is dat ook weer niet helemaal eigen keus ::) :biggrin2:). En 99-en-waarschijnlijk meer % van de mensen gruwelt bij het idee een been te breken en langzaam een pijnlijke dood te sterven of zichzelf uit pure nood een kogel door het hoofd moet jagen (want je hebt geen geld dus ook geen telefoon om even het ziekenhuis te bellen). Maar er is een mega klein percentage mensen die gruwelt bij het idee om te moeten leven zoals de meeste van ons doen en ook willen. Die gruwelen bij het idee dat ze dement in een verzorgingstehuis worden gestopt, waar het verzorgende personeel niet eens tijd meer heeft om te kijken of die broek wel jouw broek, geen tijd heeft om je te laten plassen wanneer je moet en je dus maar een luier aan doet omdat je het anders in je broek doet, een mandarijntje voor je schilt, die voor je neus in je rolstoel legt waar jij de weg-kwijt-wezend inhangt en ze het mandarijntje dan ook aan het eind van de dag weggooien. Een klein percentage jaagt liever een kogel door zijn eigen hoofd. Ik vind, dat moet kunnen. En die mensen mogen van mij lekker ergens zelfvoorzienend gaan zitten zijn. Zonder belasting te betalen. Ze kosten niks, ze betalen niks, ik heb daar geen moeite mee. En ik ben ook niet bang dat ze zich na 10 jaar bedenken en weer gebruik komen maken van het systeem. Als dat gebeurd vind ik dat persoonlijk ook best.
Gebruikersavatar
Door Mieke L.
#2976485
Kaela schreef: Als jij je been gaat breken, doe je dat niet netjes in je hut op een armlengte van je jachtgeweer. En als jij dood wil gaan omdat je been (of je bekken, of je rug of.... ) gebroken is, terwijl een dokter in het ziekenhuis je met wat gips en verzorging weer prima op de been kan krijgen, dan vind ik dat nogal vreemd.
Ik vind dat helemaal niet vreemd en ik geloof zeker dat er mensen zijn die zo zouden kunnen leven (ik niet) Overigens ben je in onze maatschappij soms ook wel eens aan de heidenen overgeleverd in een ziekenhuis of verzorgingstehuis als ik de verhalen mag geloven.
Gebruikersavatar
Door Kaela
#2976486
Lizzy schreef: Ja precies.

Ik behoor zelf ook tot die 99% van de mensen die in een maatschappij wil leven. En daarom woon ik in de stad (nou OK, nou is dat ook weer niet helemaal eigen keus ::) :biggrin2:). En 99-en-waarschijnlijk meer % van de mensen gruwelt bij het idee een been te breken en langzaam een pijnlijke dood te sterven of zichzelf uit pure nood een kogel door het hoofd moet jagen (want je hebt geen geld dus ook geen telefoon om even het ziekenhuis te bellen). Maar er is een mega klein percentage mensen die gruwelt bij het idee om te moeten leven zoals de meeste van ons doen en ook willen. Die gruwelen bij het idee dat ze dement in een verzorgingstehuis worden gestopt, waar het verzorgende personeel niet eens tijd meer heeft om te kijken of die broek wel jouw broek, geen tijd heeft om je te laten plassen wanneer je moet en je dus maar een luier aan doet omdat je het anders in je broek doet, een mandarijntje voor je schilt, die voor je neus in je rolstoel legt waar jij de weg-kwijt-wezend inhangt en ze het mandarijntje dan ook aan het eind van de dag weggooien. Een klein percentage jaagt liever een kogel door zijn eigen hoofd. Ik vind, dat moet kunnen. En die mensen mogen van mij lekker ergens zelfvoorzienend gaan zitten zijn. Zonder belasting te betalen. Ze kosten niks, ze betalen niks, ik heb daar geen moeite mee. En ik ben ook niet bang dat ze zich na 10 jaar bedenken en weer gebruik komen maken van het systeem. Als dat gebeurd vind ik dat persoonlijk ook best.
Op de laatste zin na, begrijp ik dit ook helemaal! Alleen ik vind het zo vreemd dat zo idealistisch gesteld wordt. Ik wil niet dement wegrotten in een verzorgingstehuis versus als er iets met me is knal ik mezelf wel even door mijn hoofd. Ik val over het "wel even". Ik geloof daar namelijk niet in. Ik geloof wel dat mensen héél veel kunnen, een heel hard leven aankunnen en ontberingen kunnen doorstaan. Maar ik kan er niet zo bij dat de dood daar zo simpeltjes en makkelijk tussen wordt geplaatst. Dat je jezelf van kant maakt als je iets hebt waarvan je weet dat een dokter dat relatief eenvoudig kan genezen en je daarna weer verder zou kunnen met het leven dat je leeft. Dat is makkelijk als je achter je laptop zit te typen, maar niemand jaagt "wel even" een kogel door zijn kop.

NB De verwoording "wel even" is het gevoel wat ik erbij krijg. Dat staat nergens letterlijk, maar dat is het gevoel wat het bij mij opwekt.
Door Lizzy
#2976488
Kaela schreef: Op de laatste zin na, begrijp ik dit ook helemaal! Alleen ik vind het zo vreemd dat zo idealistisch gesteld wordt. Ik wil niet dement wegrotten in een verzorgingstehuis versus als er iets met me is knal ik mezelf wel even door mijn hoofd. Ik val over het "wel even". Ik geloof daar namelijk niet in. Ik geloof wel dat mensen héél veel kunnen, een heel hard leven aankunnen en ontberingen kunnen doorstaan. Maar ik kan er niet zo bij dat de dood daar zo simpeltjes en makkelijk tussen wordt geplaatst. Dat je jezelf van kant maakt als je iets hebt waarvan je weet dat een dokter dat relatief eenvoudig kan genezen en je daarna weer verder zou kunnen met het leven dat je leeft. Dat is makkelijk als je achter je laptop zit te typen, maar niemand jaagt "wel even" een kogel door zijn kop.

NB De verwoording "wel even" is het gevoel wat ik erbij krijg. Dat staat nergens letterlijk, maar dat is het gevoel wat het bij mij opwekt.
Maar dat staat er niet en ik bedoel het ook nergens te zeggen. En ik begrijp al helemaal die vetgedrukte opmerking niet (te meer ik aangeef zelf ook bij die 99% te horen). Maar sommige mensen kiezen voor zo'n manier van leven. En dan kan dit een consequentie zijn. En daar zijn zij zich van bewust. En sommige mensen aanvaarden dat. En die gaan (of willen) dus zo leven. En daarbij zeg ik nu voor de 3de keer dat 99%-en-waarschijnlijk-meer van de mensen dat niet kan en niet wil.
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door