Inmiddels is het 7,5 maand geleden dat Scott overleed. Ik heb zelf inmiddels enorm de behoefte om een andere hond in mn hart toe te laten, maar mijn vriend is nog niet zover. Afgelopen zaterdag heb ik de rollen kvv en de kluifjes die ik nog had liggen bij het asiel afgegeven. Tranen met tuiten in de auto vooral om het gemis van Scott maar ook het besef dat er op korte termijn dus geen hond zal komen.
In huis is er nauwelijks iets veranderd. Ik kan het niet opbrengen zn mandjes, bench, speeltjes etc op te bergen.