Kristien schreef: (( En als dat dan niet het geval is dat ze de hond beter kunnen laten castren omdat de hond dan geen baarmoeder - en of tepeltumoren kan krijgen (in mijn leven heb ik nog nooit een hond gehad die dat had) Ze vertellen er dan niet bij dat er bij elke operatie risico's zijn verbonden als overlijden aan narcose of dat de hond incontinet KAN worden.))Welkom! Leuk dat je er bent!
Hallo,
Ik ben zelf dierenarts en wil toch eventjes reageren.
Wij zien in de praktijk zeeeer regelmatig oudere honden met melkkliertumoren (al dan niet goedaardig) en baarmoederontstekingen.Dat zei mijn dierenarts ook. Hij is ook erg vóór casteratie.
Het is wetenschappelijk aangetoond dat honden die voor de vierde loopsheid gesteriliseerd (eigenlijk gecastreerd, want baarmoeder en eierstokken worden weggenomen) veel minder kans hebben om melkkliertumoren te krijgen.Loopt dat niet per loopsheid af?
Wat betreft baarmoederonsteking (risico dat je volledig wegneemt door het castreren), 't is toch wel erg jammer als je een erg oud hondje (dat voor de rest nog heel vitaal is) binnenkrijgt met baarmoederonsteking, waarvan de eigenaar de operatie niet meer ziet zitten owv de leeftijd van het dier en de kosten (" ze is al zo oud, moeten we haar dat nog aandoen; en misschien gaat ze geen jaar meer mee").Deze volg ik niet... Mensen waarbij geld een issue is voor medische ingrepen moeten zich a)geen hond nemen of b)zich laten verzekeren en c)als geld een issue is hebben ze om deze zelfde reden dus ook niet gecastereerd... Met andere woorden: die lui zijn onverbetelijk en laten om minder hun hond nog wel inslapen.
Een dierenarts zou idd ook steeds moeten wijzen op de voor (minder kans op tumoren, geen baarmoederonsteking)- en nadelen (niet meer kunnen fokken, incontinentie, veranderen van vacht,..) van een operatie, zodat de eigenaar zelf een voor hem goede beslissing kan nemen.Helemaal met je eens. Een dierenarts moet inderdaad wijzen op de voor EN nadelen.
Groeten,
Kristien
Maar, de meeste doen dat dus niet. Die hebben het over de voordelen. Het lijkt wel alsof er Amerikaanse toestanden "overvliegen" naar ons land. In mijn omgeving worden er steeds meer teven voor de 1ste loopsheid gecastereerd.
Maar als de teef op de operatietafel sterft, ja, dan is het jammer.... En wanneer de hond incontinent wordt.... ja, pech (hebbie toch hormonen voor, nietwaar! Alsof dat een onschuldig middel is....
). En wanneer de teef bijv. niet meer goed in de roedel past omdat ze agressiever is geworden: ja jammer... Allemaal om te voorkomen dat de hond MISSCHIEN melkklierkanker krijgt of MISSCHIEN een baarmoederontsteking. Tja, iets wat je verwijderd, daar kun je ook geen kanker of ontsteking meer krijgen, nietwaar. Het is overigens wetenschappelijk bewezen dat vrouwen (mensen vrouwen) meer kans op borstkanker hebben wanneer ze geen kinderen hebben gebaard. Zal ik dan toch maar....? (
! Te laat 
). Ik ben nou zo ontzettend benieuwd of er ook gekeken is naar de relatie voeding - ongecastereerde teven en melkkliertumoren en baarmoederontstekingen. Is daar wel eens onderzoek naar gedaan?
Groetjes, Lizzy
. Ik denk ook dat als wij geen reu hadden gehad ik ook nooit over castratie had gedacht. Want van de loopsheid en schijndracht heb ik nooit problemen gemaakt, dat hoorde er gewoon bij. En inderdaad de meeste teven krijgen nooit baarmoederontsteking. Maar de schrik zit er bij mij nog goed in, ik vond Abby 'smorgens liggend in haar eigen bloed en heb haar toen met spoed nog laten opereren, maar de infectie had ook al haar buikvlies? aangetast, de operatie heeft ze nog net overleefd maar 2 uur daarna is ze aan die infectie bezweken. Het gekke vind ik nog steeds dat ik niets gemerkt heb, ze gaf niet aan dat ze pijn had oid en Abby was altijd de hele dag bij me. En dat vind ik dus eng, als je iets aan kunt zien komen kun je er wat aan doen, maar in dit speciale geval dus niet. Maar die angst zal met de jaren hopenlijk wel overgaan.
