Hallo,
nou, we hebben een paar spannende dagen achter de rug met Sascha. Woensdag naar de cardioloog geweest in Utrecht, na een hartfilmpje, bloedonderzoek, echo en rontgenfoto kwam er uiteindelijk uit dat haar hartboezems wel goed functioneren, maar haar hartkamers niet, door een complete 3e graads AV blok. Er wordt een bepaalde zenuw/prikkel niet goed doorgegeven. Op de echo zag je ook duidelijk dat haar hart al vergroot is, het heef het de laatste tijd best zwaar gehad... Gelukkig geen vocht achter de longen en geen ontsteking of tumor in/op het hart!
Haar glucose was nu trouwens goed!!! Dus de te trage hartslag is de reden geweest van de flauwtes!!
De cardioloog stelde voor om haar daar te laten en om de volgende dag , donderdag ochtend, gelijk te opereren ; Sascha kon een pace maker krijgen...
Slik....daar gelijk achter laten,
... pace maker?? Maar wat doe je, als je niks doet is ze er misschien over een paar maanden al niet meer. Dus ja... we hebben haar daar gelaten......snik... manlief is nog snel naar de dichtstbijzijnde supermarkt gereden om wat kip en kalkoenfilet te halen, zodat ze nog wel even wat kon eten die woensdagmiddag, anders zou ze daar brokken krijgen...
Geen oog dichtgedaan van woensdag op donderdag, ze ligt normaal naast ons bed,.. wat een leegte en dan het idee dat ze daar zo alleen in een hokje zit en de volgende dag een operatie zal ondergaan met wel wat risico's natuurlijk.
De volgende dag van 8.00- 13.00 lopen ijsberen, waarom belt de cardioloog niet na de operatie, zal er iets mis gegaan zijn? Komt ze niet meer uit de narcose?? Toch maar zelf bellen dan, en natuurlijk, precies op het moment dat ik mobiel bel naar utrecht, belt de cardioloog op ons vaste nummer naar ons... Alles is goed gegaan met Sascha, ik mag haar komen ophalen. Nou, dan "rustig" naar Utrecht rijden... een uurtje....en ja hoor dan mag je haar weer zien. Echt fantastisch natuurlijk!!
De cardioloog vertelde wel dat ze tijdens de narcose nog maar een hartslag van 35 per minuut had, wat ook verklaard dat ze de flauwtes steeds kreeg vanuit rust toestand. De pace maker zal het nu tussen de 70 en 90 houden. Echter is er nog gedurende een maand een kritieke situatie : het zou nog kunnen gaan ontsteken, het kan zijn dat de elektrode, die met weerhaakjes in/aan het hart zit, losspringt als Sascha zich niet rustig houdt etc. Dus dat wordt nog een hele spannende maand. Trap, bankstel etc zijn al afgezet, en ik slaap voorlopig beneden...... Regelmatig haar hartslag opnemen, als het onder de 70 per minuut komt is het foute boel... En hopelijk haalt ze de hechtingen er niet uit, wat ze na de sterilisatie wel had gedaan ondanks een lampenkap,.. misschien maar zo'n mooncollar zien te scoren. Maar voorlopig laat ik haar geen seconde alleen...
Ik vond het ook heel eng om haar gisteren in en uit de auto te tillen, zo bang dat er iets losschiet.
Maar dat dat allemaal kan vandaag de dag, moet het ook allemaal nog even verwerken hoor... Ze krijgt nu trouwens antibiotica kuur synulox.
De pace maker is trouwens tweede hands, uit een overleden persoon... doen we ook nog aan recyclen...
....
Ze ligt nu rustig te slapen met een hartslag van 80, heeft al weer wat gegeten en even een plasje gedaan buiten..
Nou, we kunnen weer lachen, maar zijn er nog lang niet. Duimen jullie voor Sascha dat het allemaal goed komt..
Groetjes van Helen, poot van Baloe en Sascha..