Hope schreef:Het is nog wel 1 stuk, maar dat zit alleen nog aan elkaar door spiervlees.
Hoe check ik anders of het te voeren is?
Ik ken zulke stukjes, die voer ik hier ook. Die zijn ook gewoon te voeren (als je er met een snoeischaar doorheen komt). Meestal zie je op afstand wel of ze dun genoeg zijn, maar als ik twijfel, knip ik 1 rib door met het vlees er nog aan. Als dat lukt, is het voerbaar, en dan voer ik het gewoon zo, inclusief 'knip' zeg maar. Ik denk dat je daar niet te spastisch over moet doen: zodra een hond op een bot kauwt, knakt dat doormidden en hebben wij als voerders geen invloed meer op de lengte en de vorm van het bot. Idealiter kauwen onze honden vaak genoeg op een bot om het klein genoeg te maken, maar als je pech hebt, doet je hond dat niet en schrokt hij de boel na één keer knakken naar binnen. (Ik weet nog dat Laika vroeger grote kalkoennekken 1 keer kauwde, ze daarna in de lengterichting in d'r schuif manoeuvreerde en ze dan zo doorslikte. Nekken van 600 gram.
)
Kun je met Nelson de ribjes vasthouden als je ze voert? Of wordt hij daar alleen maar gretiger van? Zo niet, zou ik ze een tijdje vasthouden en uitvoerig met de stem belonen, iedere keer dat hij de ribjes kraakt. Misschien leert hij er zo op kauwen. Zo heb ik Laika in ieder geval een cursus 'kalkoennekken eten' gegeven.
Alternatief knip je alle ribjes aan het vlees in stukjes van een paar centimeter, maar dat is nogal een klerekarwei, vanwege het vlees. Normaal zou ik ook zeggen: of je voert gewoon geen ribjes, maar ja, je hebt met Nelson al zo'n beperkte keuze qua soorten...