Moderator: Lizzy
Lizzy schreef: Ik heb geen idee wat het idee erachter is. Nooit gedaan, ga het ook nooit doen ook.Voor mij was het makkelijker ivm de kleine hoeveelheid die lita kan hebben.
hannabelgje schreef: Volgens mij komt de pensdag van de NRV kant. Daar is pens een volledige maaltijd en niet gewoon orgaan.Pens is daar ook orgaan hoor. En het is kort door de bocht door alleen te zeggen dat 'de NRV kant' het als volledige maaltijd ziet. Dat zou bij onervaren versvoeders kunnen suggereren dat 'pens alleen' complete voeding is. Het wordt daar met 1 pensdag per week ook voor het gemak gedaan en alleen als de hond ertegen kan.
Hope schreef: Ja, ik denk inderdaad ook dat het persoonlijk is. Want toen ik nog thuis woonde portioneerde mijn vader de pens altijd en die had er geen last van.Ik snap dan je aversie voor pens volledig.
Ik kan er gewoon echt, écht niet tegen. Ik ga echt compleet over mijn nek. Ik voer het buiten, ik kan die lucht echt niet in huis hebben. Ik koop nu gesneden pens, gooi die in een klein emmertje (van de satésaus van de frietboer) met een deksel erop. Bij voertijd gooi ik zijn vleesbot met supplementen in zijn voerbak, loop naar buiten, zet de voerbak naast het emmertje, trek de deksel er af en ga dan al kokhalzend zo snel mogelijk weg. Echt. Ik vind pens voeren een drama.
Volgens mij heb ik het overgehouden aan een vriezer-drama uit 2009. En dan bedoel ik drama met een hoofdletter.
Mijn vader en ik hadden een oud pand gekocht, compleet met inboedel. Er was brand geweest en de oude eigenaar was er nooit meer gaan kijken. Het pand had 9 maanden leeg gestaan. Het rook er niet fris maar ja, er was brand geweest. Wisten wij veel.
Toen we gingen schoonmaken kwamen we een vriezer tegen, model horeca. Groot was dat ding! En hij stonk. Hij stonk heul erg. Pa trok de schuif open en we gingen zo ongeveer van ons stokje. Wát een lucht!
Wat bleek. De ene helft zat vol met zakken friet en dozen kroketten. Of althans, daar leek het op. Want alleen het plastic bestond nog, de rest was een grote vloeibare breii. De andere helft waren plastic zakken met pens.
Na de brand heeft de energiemaatschappij de stroom afgezet i.v.m. de veiligheid. De oude eigenaar heeft totaal niet meer aan die vriezer gedacht. En dus stond er een vriezer waar 9 maanden lang voeding in had gelegen zonder koeling.
We belden de milieustraat en al snel bleken we met een gigantisch probleem te zitten. We konden de vriezer wel komen laten afhalen, maar niet met inhoud. En de inhoud laten afhalen door de destructor kon wel, maar niet als het in de vriezer zat. En dus moest het eruit.
Pa en ik hebben dat ding naar buiten gereden (natuurlijk was het midden in de zomer en bloedjeheet), de stroom erop gezet, het lichtjes laten aanvriezen, een paar keer flink adem gehaald en zijn begonnen alles in zakken te scheppen. Ik heb mijn maag zo ongeveer naar buiten staan kotsen. Wat een enorme ranzigheid. De stank was zó erg! We hadden wel maskers voor maar het hielp gewoon niet. Godzijdank had ik vier paar plastic handschoenen aangedaan.
Daar stond alles dan, buiten, in dicht gesealde plastic zakken te wachten tot ze het halen kwamen. Er kwam geen vlieg op af, het was gewoon echt zo ongelooflijk goor. Je rook het in de wijde omtrek, we konden er niets aan doen. Buren moesten ramen en deuren gesloten houden. Onze kleren hebben we in plastic zakken gedaan en onmiddellijk naar de stort gebracht.
Altijd als ik pens voer, denk ik aan die vriezer.
Hope schreef:
Volgens mij heb ik het overgehouden aan een vriezer-drama uit 2009. En dan bedoel ik drama met een hoofdletter.
Mijn vader en ik hadden een oud pand gekocht, compleet met inboedel. Er was brand geweest en de oude eigenaar was er nooit meer gaan kijken. Het pand had 9 maanden leeg gestaan. Het rook er niet fris maar ja, er was brand geweest. Wisten wij veel.
Toen we gingen schoonmaken kwamen we een vriezer tegen, model horeca. Groot was dat ding! En hij stonk. Hij stonk heul erg. Pa trok de schuif open en we gingen zo ongeveer van ons stokje. Wát een lucht!
Wat bleek. De ene helft zat vol met zakken friet en dozen kroketten. Of althans, daar leek het op. Want alleen het plastic bestond nog, de rest was een grote vloeibare breii. De andere helft waren plastic zakken met pens.
Na de brand heeft de energiemaatschappij de stroom afgezet i.v.m. de veiligheid. De oude eigenaar heeft totaal niet meer aan die vriezer gedacht. En dus stond er een vriezer waar 9 maanden lang voeding in had gelegen zonder koeling.
We belden de milieustraat en al snel bleken we met een gigantisch probleem te zitten. We konden de vriezer wel komen laten afhalen, maar niet met inhoud. En de inhoud laten afhalen door de destructor kon wel, maar niet als het in de vriezer zat. En dus moest het eruit.
Pa en ik hebben dat ding naar buiten gereden (natuurlijk was het midden in de zomer en bloedjeheet), de stroom erop gezet, het lichtjes laten aanvriezen, een paar keer flink adem gehaald en zijn begonnen alles in zakken te scheppen. Ik heb mijn maag zo ongeveer naar buiten staan kotsen. Wat een enorme ranzigheid. De stank was zó erg! We hadden wel maskers voor maar het hielp gewoon niet. Godzijdank had ik vier paar plastic handschoenen aangedaan.
Daar stond alles dan, buiten, in dicht gesealde plastic zakken te wachten tot ze het halen kwamen. Er kwam geen vlieg op af, het was gewoon echt zo ongelooflijk goor. Je rook het in de wijde omtrek, we konden er niets aan doen. Buren moesten ramen en deuren gesloten houden. Onze kleren hebben we in plastic zakken gedaan en onmiddellijk naar de stort gebracht.
