Ik zie bij Boef en Radja twee totaal verschillende barf strategieen. Beide zijn van origine brokhonden. Radja tot haar derde. Boef tot zijn eerste. Als Boef een stuk vleesbot krijgt, of een grote homp vlees dan neemt hij hem in zijn bek en begint ongestructureerd dan weer eens links en dan weer eens rechts zachtjes te bijten. Schiet geen tierelier op. Het stuk wordt langzaamaan iets malser en meer bij toeval dan iets anders stuit hij ineens op een plek waar hij dan door blijft bijten tot hij er een stuk af heeft. Hij leert er alleen niks van. En soms verandert hij halverwege toch nog weer van bijtplek en afijn.... tijden later is het dan eindelijk eens op.
Radja daarentegen heeft minder ervaring dan Boef maar is zeer efficient. Die stevent direct op een doel af. In stukken met dat voedsel. Ze zet haar kaken op een handige plek neer en knipt net zo lang op eenendiezelfde plek door tot ze er een stuk af heeft. Dan de volgende plek en zo min mogelijk, alles gaat zo groot mogelijk naar binnen. Vele malen sneller dan Boef is ze klaar.
Bij Boef heb ik vaak het idee dat hij niet veel kracht kan zetten als het stuk te dik is en zijn kaak tever open staat. Onzin natuurlijk, maar zo ziet het eruit. Het kost hem altijd moeite. Radja's kaak en bek zijn echt wel een stukkie kleiner, maar zij beukt zich zonder een grijntje inspanning overal doorheen.
Wat voor barf-techniek hebben jullie honden?
)
Botten bekijkt hij wantrouwend, gaat er dan maar eens bij liggen en zuchtend aan het kauwen
Vooral niet je poten gebruiken, die zouden eens vies worden 8) Botten worden netjes geknaagd, na verwijdering van het vel. Vel niet verwijderd, dan methode lappen vlees 
Hij maakt het bottenwerk zo klein mogelijk (en dat is héél klein 
). Hij is doorgaans dan ook wat langer bezig dan Pike, maar toch niet meer dan een paar minuten. Vleeslap, penslap, dat soort zaken wordt hier door allebei bij voorkeur in zijn geheel ingeslikt. Dus dat gaat in stukken uit veiligheidsoverwegingen. De sardientjes snij ik niet in stukken, die glijden zo door.
