Ik worstel een beetje met een dilemma vwb anti-voernijdtraining en ben benieuwd naar andere visies en/of ervaringen.
Toen Beau pup was kreeg hij brokken; het was erg makkelijk om onszelf te koppelen aan iets positiefs bij zijn eten. Immers brokken at hij niet, maar als wij er leverworst oid in deden was het super lekker. Baas in de buurt van je etensbak=zeer positief.
Ginger heeft de eerste weken carnibest gekregen; dan aaiden we haar of deden iets lekkers in haar bak (fruit). Er was geen probleem als we haar bak weghaalden, nog steeds niet. Toen we met haar overstapten op barf gaven we haar de tijd om kwartels, zalmkop oid weg te werken; alleen in de tuin. Afgelopen week moest ik voor iets in de tuin moest zijn terwijl zij haar duif at, op de achtergrond hoorde ik ineens een diepe grom toen ik langsliep ???. Wij weer aan de slag dmv in de buurt te blijven als ze haar (voornamelijk prooidieren) eten kreeg. Dit wierp direct zijn vruchten af.
Alleen wanneer ik een recreatiebot van haar af wil nemen wil ze nog wel eens brommen; we trainen dit dmv ruilen: ik geef het commando 'los' (wat ze erg goed beheerst) en ze krijgt wat evenredig lekkers terwijl ik gelijktijdig het bot afpak. Ook dit gaat goed.
Het is zo tegenstrijdig; eigenlijk vind ik het wel begrijpelijk dat ze helemaal 'wauws' is van zoiets lekkers. Ze krijgt ontzettend lekker te eten, hoe kan ik mijn aanwezigheid dan nog positiever of 'lekkerder' maken? Daarnaast vind ik het belangrijk dat ze haar botten ed goed kauwt; door mijn aanwezigheid gaat ze misschien juist wel schrokken. En waarom zou ik haar eten willen afpakken als ik het immers al gegeven heb? Dat zou alleen aan de orde zijn bij een recreatiebot of wanneer er iets niet goed gaat. Dat ondervang ik door het perfectioneren van het commando "los".
Maar ik wil eigenlijk ook niet dat ze haar eten echt gaat verdedigen tov ons...
Wie heeft hier ervaring mee? Hoe lossen jullie het op? Vinden jullie het uberhaupt een probleem of juist niet?